بار نگاه‌های سنگین همراه با تعجب (و یا ترحم) گاه سبب می‌شود تا معلولان در جامعه در عرصه عمومی حاضر نشوند. ممکن است بازی ‌کردن کودکان با عروسک‌هایی با ویژگی افراد معلول زمینه‌ساز پرورش نسلی باشد که نه‌تنها از معلول بودن خجالت نمی‌کشند بلکه جامعه در مواجه شدن با افراد دارای معلولیت نیز دچار حیرت و تعجب نشود. آتیه‌آنلاین در گزارش پیش رو در گفت‌وگوهایی با صاحبنظران در حوزه معلولیت‌ها، تأثیر آثار اجتماعی و روانی ساخت اسباب‌بازی‌هایی با نماد معلولیت را بررسی می‌کند.

وقتی اسم عروسک می آید ناخود آگاه عروسک هایی با چشمان آبی و موهای طلایی و بسیار جذاب در ذهن تداعی می شود. البته بی دلیل هم نیست از کودکی آن چه که در ویترین مغازه ها، دستان کودکان و میان هدیه های تولدمان دیده ایم عروسک های جذاب و دلنشینی بودند که اوقات کودکیمان با آنها سپری می شد و با این تصویر که همبازی ما باید بی عیب و نقص باشد و هیچ ایرادی نداشته باشد بزرگ شدیم.

«هارمونی رز ایوی آلن» تنها یازده ماه داشت که دچار بیماری مننژیت ب شد. در نتیجه این بیماری هردو دست و هردو پای این دختربچه بریتانیایی قطع شد.