به گزارش ایران سپید به نقل از خبر آنلاین یکبار دیگر نمایندگان مجلس با ثبت نام افراد نابینا در انتخابات مجلس مخالفت کردند. اما این بار یکی از نمایندگان در مجلس که به عنوان مخالف صحبت می‌کرد گفت که «چه فرقی می کند بین بینایی و شنوایی، البته شاید بهتر هم باشد کسی که لال باشد وارد مجلس شود، حداقل چالش درست نکند و دردسر هم برای ما درست نکند.»
ترجیح می دهم با یک بیت از سعدی شروع کنم که می فرماید: دیده را فایده آن است که بهتر ببیند. البته به این معنی نیست که از محیط عقلانیت بیرون بیایم و وارد محیط احساسی شوم. متاسفانه نابینایی و ناشنوایی روز چهارشنبه در مجلس ، مبنای توهین های برخی افراد قرار گرفت. حرف هایی که برازنده کسی نیست.
بدون اینکه وارد بحث های حقوقی این اتفاق شوم چند توصیه به آقای کاتب دارم و امیدوارم این توصیه ها را بخوانند. سرمربی انگلیس در کشوری که اسلام هم ندارند در مورد معلولیت گفته بود که معلولیت افراد به دلیل گناهانی است که پدرو مادر و نیاکان آنها انجام داده اند. افکارعمومی در آن ایام به حدی به گفته های این فرد اعتراض کردند و فشار آوردند که بحث در مسیر درستی قرار گرفت و او مجبور به عذرخواهی شد.
یک مورد دیگر برای کاپیتان تیم ملی انگلستان و چلسی پیش آمد و او اتومبیل خود را در جایگاه مخصوص معلولان پارک کرده بود و این موضوع در کنار فساد اخلاقی که داشت باعث واکنش هایی از سوی جامعه شد و این موارد بارها برای فوتبالیست‌ها و هنرمندان پیش آمد و اعتراضات جامعه را برانگیخته است.
این اتفاق برای هنرمندان و ورزشکاران هم صورت خوشی ندارد چه برسد به کسی که نماینده مجلس است و اگر این اتفاق در انگلستان و دیگر کشورها می افتاد، آقای کاتب وادار به استعفا می شد اما در کشور ما، این اتفاق معمولا نمی افتد.
ما کسانی را داریم که در 8 سال دفاع مقدس چشمانشان را در جبهه های جنگ از دست دادند تا این آقا به نمایندگی برسد. این اظهار نظر ایشان توهین به شعور مردم است و همین مردم قضاوت خواهند کرد که چه کسانی استحقاق نمایندگی را دارند؟
رفتار این نماینده مجلس نه در ماهیت که حق نابینایان را برای حضور در مجلس نمی پذیرد، بدتر از آن در شکل که معلولان و نابینایان را دست آویز مضحکه قرار می دهد پسندیده نیست و فکر می کنم که اطلاعات و تصورات آقای کاتب مربوط به 100 سال پیش است.