وی ادامه داد: این بیماری با علائمی مثل تنگی تنفس و ضربان قلب و همچنین کبودی نوزاد همراه است. فرو رفتن عضلات زیر دنده یا افت اشباع اکسیژن خون نیز از دیگر علائم بروز این بیماری است.

 این فوق تخصص نوزادان افزود: در ابتدای درمان پنومونی باید بیمار را پایدار نگه داشت. به این معنی که جریان اکسیژن برای تنفس نوزاد برقرار باشد و اگر نوزاد نارس باشد باید در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بستری و تحت مراقبت قرار گیرد. برای ادامه درمان باید یک مسیر وریدی داشته باشیم و از طریق تزریق سرمی قندی و آنتی‌بیوتیک نوزاد را به پایداری نسبی برسانیم.

وی تصریح کرد: نکته مهم این است که نوزاد در این مدت به دلیل مشکلات تنفسی امکان تغذیه از شیر مادر را ندارد و باید از طریق سرم مورد تغذیه قرار گیرد.

وی ادامه داد: Rds یا سندروم زجر تنفسی نوزادان، یکی دیگر از بیماری‌های شایع تنفسی در نوزادان است که معمولاً در نوزادان زودرس اتفاق می‌افتد. این بیماری نیز با علائم تنفسی و کبودی نوزاد همراه است.

زرکش گفت: برای درمان این بیماری در ریه نوزادان داروی به نام سولفکتان تزریق می‌شود که کمبودهای ریه و مشکلات آن از طریق این دارو برطرف می‌شود. همچنین همزمان با تزریق آنتی‌بیوتیک‌ها سعی در برطرف کردن این عارضه داریم. اما به‌طورمعمول بعد از کاهش مشکلات تنفسی نوزاد امکان تغذیه از شیر مادر را خواهد داشت.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به مشکلات جانبی نارس بودن نوزادان گفت: نگهداری نوزادان نارس در بخش مراقبت‌های ویژه در سراسر دنیا بسیار گران‌قیمت است. در این بخش‌ها تمام امکانات برای نگهداری و حیات نوزادان زودرس وجود دارد. نوزادانی هستند که نیاز دارند که مدتی بیش از سه ماه در بخش Nicu بستری شوند تا به وضعیت نرمال زندگی برسند. پس دقت دارید با توجه به این مدت طولانی و شرایط نگهداری و هزینه‌های مربوط، چه بار مالی هنگفتی به خانواده‌ها تحمیل می‌شود.

وی گفت: در ایران این هزینه‌ها در بیمارستان‌های خصوصی بسیار زیاد است و اغلب خانواده‌ها از پس پرداخت آن برنمی‌آیند و معمولاً بیمه‌ها هم پوشش مناسبی در این زمینه ندارند؛ اما در بیمارستان‌های دولتی با توجه به اجرای طرح تحول سلامت، خانواده نوزادان تنها 10 درصد از هزینه تمام‌شده را می‌پردازند و باقی توسط دولت و بیمه ها پرداخت می‌شود.

زرکش ادامه داد: اما مهم‌ترین راه برای جلوگیری از تحمیل این هزینه‌ها به خانواده و دولت و جامعه این است که از نارس بودن نوزادان پیشگیری کنیم. بهتر است نوزاد در سن بالای 34 هفته متولد شود و تا حد امکان مادر در مدت بارداری با رعایت مسائل بهداشتی و مراقبت از خودش مانع ایجاد هرگونه عفونتی در بدن شود. چراکه عفونت مادر ارتباط مستقیمی با نارس بودن نوزاد دارد.

وی افزود: توصیه می‌شود مادران قبل از بارداری حتی از لحاظ بهداشت دهان و ترمیم دندان‌های خراب مورد معاینه قرار گیرند. دندان‌های خراب می‌تواند از علل نارس بودن نوزادان باشند. ضمن اینکه با توجه به آسیب‌پذیر بودن دندان مادر در دوران بارداری این معاینه قبل از بارداری می‌تواند از پیدایش خرابی دندان‌های و عفونت‌های بعدی جلوگیری کند.