آیه «امن یجیب»: آیه 62 سوره نمل را آیه «امَن یجیب» میگویند. این آیه نزد مسلمانان در هنگام گرفتاری و فشار به کار میرود. «أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلیلاً ما تَذَکَّرُونَ» آیا کسی که دعای مضطر را اجابت میکند و گرفتاری آنان را برطرف میسازد و شما را خلفای زمین قرار میدهد آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست؟ (ولی شما) کمتر متذکر میشوید. پروردگار در این آیه بندگان را توجه میدهد که در هنگام سختی و اضطرار او را بخوانند تا غم و فشار را از آنها برطرف سازد. علت اینکه آیه فوق را در انتهای دعاها میخوانند، چیست؟ پاسخ این است که قرائت این آیه از باب دعا نیست، بلکه نوعی پیام از ناحیه بنده به خداست که «حال بنده مضطر خود را دریاب» و اینکه «با توجه به وعده ای که در آیه دادی و فرمودی مشکل گرفتاران را برطرف مینمایی، اینک بنده گرفتار تو چشم انتظار رفع مشکلش است.» مراد از «أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ...» چیست؟ آیا پروردگار تنها دعای مضطرین را اجابت میکند؟ پاسخ این است که خدا دعای هر شخص را که او را بخواند، مستجاب و حوائجش را برآورده مینماید، ولی قید اضطرار را به خاطر این بیان کرد که دعای مضطر از حقیقت بیشتری برخوردار است و گزاف و بیهوده گویی در کار نیست، زیرا آدمی به هنگام بیچارگی و درماندگی، دعاهایش به واقعیت و حقیقت بسیار نزدیکتر است. از طرفی فرمود: «إِذا دَعاهُ» وقتی دعا کننده به حال سختی گرفتار شد و امیدش از همه اسباب جز خدا قطع شد و در چنین حالتی پروردگار خویش را صدا زند، در واقع خود را به استجابت دعا نزدیک کرده است.

* سؤال مسابقه: ولادت حضرت عیسی (ع) در کدام سوره آمده؟

دعای روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان

اَللّهُمَّ اغْسِلْنى فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَطَهِّرْنى فیهِ مِنَ

خدایا شستشویم ده در این ماه از گناهان و پاکم کن در آن از

الْعُیُوبِ وَامْتَحِنْ قَلْبى فیهِ بِتَقْوَى الْقُلُوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ الْمُذْنِبینَ

عیبها و آزمایش کن در آن دلم را به پرهیزکارى دلها اى نادیده گیرنده لغزشهاى گنهکاران