هفته گذشته، تفسیر برخی آیات مربوط به روزه داری را بیان کردیم. آنچه در پی میآید، ادامه همان مبحث است. درباره ملایمت در تبلیغ با تفسیر آیات روزه داری: در دنباله آمده است: «کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ» یعنی همچنان که بر پیشینیان شما نیز واجب شده بود. یعنی این حکمی است که در همه شرایع الهی وجود داشته است. اگر سخت است یا آسان همگانی است و اختصاص به شما ندارد، در همه ادیان وجود داشته و بر همه واجب بوده است. بعد میخوانیم: «لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» یعنی تا شما تقوا پیشه کنید. «لَعل» در این مقام برای تعلیل است و وقتی حکمت و فلسفه حکمی به دنبال آن حکم بیان میشود، مسلماً مخاطب بهتر و سهلتر آن را میپذیرد و لطافت و ملایمت بیشتری در کلام مشاهده میکند. در آیه بعد آمده است: «أَیَّاماً مَعْدُودَاتٍ» یعنی روزه داری برای همه ماهها و ایام سال نیست و فقط چندروز معدودی است که روزه میگیرید و تا چشم بر هم نهید ماه رمضان هم سپری خواهد شد. بعد هم میخوانیم «فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ» یعنی هر کس که مریض است یا در سفر است، روزه رمضان بر او واجب نیست و روزهای دیگری را روزه بگیرد. این نیز دلالت بر ملاطفت در بیان حکم دارد. در آخر هم آمده است: «وَعَلَی الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ» یعنی کسانی که مریض یا مسافر نیستند، اما همچون سالخوردگان توانایی روزه گرفتن را ندارند، روزه قضا نیز به آنها واجب نیست و تنها فدیه ای بدهند و این نیز نشانه رأفت و رحمت است.

* سؤال مسابقه بیست و دوم: کدام سوره به سوره پیامبران معروف است؟

دعای روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان

 اَللّهُمَّ افْتَحْ لى فیهِ اَبْوابَ

خدایا باز کن برویم در این ماه درهاى

فَضْلِکَ وَاَنْزِلْ عَلَىَّ فیهِ بَرَکاتِکَ وَوَفِّقْنى فیهِ لِمُوجِباتِ مَرْضاتِکَ

فضلت را و برکاتت را در آن بر من نازل فرما و موفقم دار در آن به موجبات خشنودیت

وَاَسْکِنّى فیهِ بُحْبُوحاتِ جَنّاتِکَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ روز

و مسکنم ده در آن وسطهاى بهشتت اى اجابت کننده دعاى درماندگان