گروه کر آنسامبل مسایا

خوانندگان: رایسا آوانسیان، ویدا محمودی، مازیار واحدی، هادی آریج، یاشار کاظمی. 

سوپرانو: ورونیکا ملکداوودی، رامسینا ملکداوودی، ویدا محمودی، گوهار باغومیان، رایسا آوانسیان، الهام بخشی، مانیا حامدی، بهاره موسوی، لیلا مغان، مریم بحری، نکیسا نعمتنژاد، فریمهر حاکمزاده.

آلتو: شهپر مظلومی، نورا هاشمی، آزاده رمضانی، آریان فدایی، پردیس مسیحپور، الهام نوبخت، ماندانا خلوتی. 

تنور: یاشار کاظمی، هادی آریج، سهیل متین، صالح صالحی، حسین پاییزی، سهند فراهانی، سعید جعفرنژاد، احسان کریمخانی.

باس: مازیار واحدی، فراز تعالی، رایموند مؤسسیان، علیرضا مجد، تیام یوسفی، علی اردو، علی باقری، شاهین خلیلی.

ارکستر آنسامبل مسایا:

پیانو: سردار سرمست، ساکسوفون: ایمان جعفری، گیتار اکوستیک: اردوان ارجمند، گیتار بیس: مهراد هزارخوانی، درامز: سینا پرتوی، پرکاشن: محمد شعبانی عرفان قویقلب، دیجیریدو: امیرعلی رحمانی، ویلن: الناز پگاه، ویلنسل:

ساناز حمیدی. گروه مهمان (با حضور گروه کر نابینایان): به سرپرستی امید قربانی. اعضای گروه: بهاره فرهادی، فائزه فرهادی، فاطمه هدایتیمنش، فاطمه سنگانه، رضا کمالی، علی بلبلی، مریم متقی، مرجان فیاضی، محمدرضا

راشاد، معصومه حسینزاده، زهره مسعودی، عباس سیادتی، فاطمه صدیق، سینا قربانی، فریده آشوری، ایمان اسدخواه، شیما شوری. فلوت ریکوردر: پیوند عامری، آواز و فلوت ریکوردر: مبینا عابد صادق. گروه کوبه نواز «راز گل

سرخ» به سرپرستی: سهیل طاهری. ژولیت خسروی، غزال رجاییزاده، سیده طیبه موسوی، ساناز محمدی، سیاوش اردستانی، جعفر عباسی، هومن لطفعلی، شیرین آقایی. عوامل و همکاران گروه: هماهنگ کننده حرکات: گلاب

آدینه، مهندس صدای آنسامبل مسایا: ارد انزابیپور، مدرس سلفژ و پیانیست گروه کر: سعید محمدعلی، مدیر هماهنگی آنسامبل مسایا: عرفان قویقلب، طراح دکور: سمانه حسینی، گرافیست: فربد تعالی، مشاور امور رسانه:

وهاب ده هفت، سرپرست گروه عکاسی: بابک حقی، گروه کارگردانی ویدیو: امین کفاشزاده و علیرضا زندیه. آکادمی موسیقی بن ایل: گوهار باغومیان، سارا افشار. با سپاس از: حمایت آکادمی موسیقی کیمیا و مدیریت محترم آن

نیما جداری سیفی و مانیا حسینی، گیتی خسروی، مهری آسایش، ناهید چاره دار، آزاده رضایی، سعید عبد اللهی، کوروش مرادیان، رامین هاشمی، بهادر قویقلب همتخواهی، حمیدرضا اجدادی 

با سپاس ویژه از دفتر موسیقی و مدیریت محترم آن دکتر پیروز ارجمند.

آکادمی موسیقی بن ایل:

آکادمی موسیقی بن ‌ایل در سال 1381 کار خود را آغاز کرد. این مؤسسه همواره بر اهمیت آموزش موسیقی به صورت آکادمیک تأکید فراوان داشته و برنامه ریزی آموزشی خود را در طی این سالها بر تربیت و پرورش هنرجویان در

شاخه ها و سطوح مختلف موسیقی، متمرکز کرده است. موجب افتخار است که برخی از هنرجویان بن ایل هر ساله با موفقیت وارد هنرستان موسیقی و دانشگاه موسیقی شده و به تحصیل موسیقی میپردازند که این موفقیت با

بهره گیری از حضور مدرسین متخصص و توانمند کشور میسر شده است. از دیگر فعالیتها و خدمات بن ایل میتوان به ارائه مشاوره رایگان به عموم علاقه مندان، برگزاری کلاسهای آشنایی با موسیقی، دوره های گروهنوازی و آواز

جمعی، ایجاد فرصتهایی برای اجرای موسیقی توسط هنرجویان در رسیتالهای داخلی و کنسرتهای بزرگ در تالارهای رسمی کشور و همچنین برگزاری کنسرتهای اساتید و مدرسین این مرکز اشاره کرد.

بن ایل در شکلگیری و رشد «آنسامبل مسایا» نقشی اساسی داشته و همچنان به حمایت خود از این آنسامبل و گروههای هنری دیگر ادامه میدهد.

آنسامبل مسایا: آنسامبل مسایا زاییده رؤیاهای هانیبال یوسف است. برای اولین بار با بیش از یک دهه انتظار، در سال ۷۸ و با حضور نوجوانان و جوانانی علاقه مند به اجرای موسیقی شکل گرفت، اما بعد از چندین اجرای موفق

کار آن برای مدتی متوقف شد. پس از تأسیس و شکلگیری آکادمی موسیقی بن ایل، مسایا در سال ۸۳ با همت و پیگیری دوباره هانیبال یوسف از نو متولد شد و این‌بار با تأکید بیشتر بر جنبه های آکادمیک موسیقی و با بهره گیری

از اساتید برجسته آواز کشور مسیر تازه ای از رشد را در پیش گرفت.

آنسامبل مسایا به اجرای قطعات معروف از آهنگسازان شناخته‌شده به ویژه آهنگسازان معاصر پرداخته و با ارائه تنظیمهای تازه ای از این آثار، سعی در نوآوری و معرفی سبک متفاوتی از اجرای موسیقی آوازی و ارکسترال در ایران

نموده است. مسایا کنسرتهای متعددی را در کلیساهای ایران، انجمن آشوریان تهران، تالار رودکی، فرهنگسرای شفق، تالار وحدت، برج میلاد و همچنین در خارج از کشور در کارنامه خود دارد.

هانیبال یوسف: هانیبال یوسف در دی ماه ۱۳۴۹ متولد شد. از سنین کودکی به موسیقی علاقه مند شد و به صورت تجربی موسیقی را دنبال کرد. در سال ۱۳۶۵ وارد هنرستان موسیقی شد و نزد اساتیدی چون بهروز وحیدی

آذر، محسن الهامیان و محمد میرزمانی موسیقی را فرا گرفت. همزمان با تحصیل در هنرستان موسیقی، آهنگسازی را نزد اساتیدی چون مرتضی حنانه و شریف لطفی آموخت؛ اساتیدی که تأثیری عمیق بر زندگی هنری وی

داشتند. توماس کریستیان داوید و تنگیز شاولوخاشویلی از دیگر موسیقیدانان بزرگی بودند که وی هرچند برای مدتی کوتاه، از دانش و هنر ایشان به ویژه در زمینه‌ آهنگسازی بهره برد. در سال ۷۵ وارد دانشگاه موسیقی شد و طی

این مدت از محضر اساتید برجسته ای چون رافائل میناسکانیان، گاگیک بابائیان، دلبر حکیم اُوا، مصطفی کمال پورتراب، فرهاد فخر الدینی، کامبیز روشنروان و علی‌اشرف آریانپور بهره مند شد. در سال ۸۱ با تکیه به سابقه طولانی

خود در تدریس موسیقی، «آکادمی موسیقی بن ایل» را تأسیس کرد و در طول این سالها، با کمک همسرش گوهار باغومیان در این مؤسسه به تربیت هنرمندان و موسیقیدانان جوان پرداخته است. آنسامبل مسایا را در سال ۷۸

بنیان نهاد. این آنسامبل تا کنون و در این سالها کنسرتهای متعددی را به روی صحنه برده است در سال 91 به درخواست خانه نمایش، «ترانه بازیگر» را نوشت که در نهمین جشن بازیگر توسط چهره های تئاتر اجرا شد. وی چندین

سال دبیر یک جشنواره هنری اینترنتی بوده و مدیریت یک وبسایت هنری را نیز به عهده دارد. او سالهای زیادی را صرف تحقیق در موسیقی آوازی و موسیقی کلیساهای ایران و جهان کرده است و با گروههای موسیقی کلیساهای

گوناگون در ایران و خارج از کشور، کنسرتهای متعددی را اجرا کرده است. در حال حاضر هانیبال یوسف از معدود ایرانیان ساکن کشور است که موسیقی کلیسایی را به صورت تخصصی دنبال میکند. او موسیقی معاصر کلیساهای

جهان را دنبال میکند که این ویژگی موسیقی او در ایران کاملاً تازه و بدیع است. در سالهای اخیر، موسیقی شرق و به خصوص موسیقی آشوری توجه او را به خود جلب کرده و در پی آن به خلق آثاری تازه در این زمینه پرداخته

است. او در سال ۱۳۹۲ با ایجاد ارکستری تلفیقی به اجرای کنسرت تلفیقی آشوری پرداخت. همچنین در همین سال برای اولین بار در ایران ایده اجرای بداهه موسیقی و نقاشی با نام «دوئت بداهه بوم و پیانو» را در موزه هنرهای

معاصر تهران به اجرا درآورد که با استقبال بی‌نظیری مواجه شد. طی سال‌ها، ایده‌پردازی و نوآوری جزئی ناگسستنی از فعالیت‌های او در همه عرصه‌ها بوده ‌است. هانیبال یوسف با رؤیاهای رنگین خود زندگی می‌کند و با تکیه بر

محبت خداوند به سوی تحقق رؤیاهایش گام بر‌می‌دارد. سرآغاز موسیقی گاسپل را می توان در اوایل قرن ۱۷ جستجو کرد. دوران تاریک برده داری! این موسیقی برگرفته از آوازهای سینه به سینه و شفاهی سیاهان بر مبنای ادای

مفاهیم مذهبی است که از راه تکرار واژه ها و ساختار «پرسش و پاسخ» در موسیقی و کلام شکل می گیرد. اگرچه دردها و تلخی های دوران برده داری به این موسیقی عمق و غنا بخشیده٬ اما از سویی دیگر امید به رهایی و

رستگاری الهی سرچشمه نغمه هایی سرشار از هیجان و شادی است که در کنار فرهنگ بومی افریقایی تمایز و ویژگی هایی به این موسیقی بخشیده که آن را برجسته نموده است. از ویژگی های موسیقی گاسپل می توان به

هیجان و شادی٬حرکت و پایکوبی٬سنکپ های فراوان در ساختار ریتمیک٬ ملودی های زیبا و پر از احساس عشق و ستایش٬هارمونی های فشرده که اغلب ساختار دیسونانس با حل های نامتعارف دارند. اجرای آکاپلا و یا در برخی

موارد با همراهی ارکستر٬ پرسش و پاسخ بین خواندگان که معمولا پرسش را خواننده سولو یا یک رهبر مذهبی می خواند و پاسخ را گروه کر یا جمع ادا می کنند٬ اشاره کرد. موسیقی گاسپل از زمان شکل گیری تا کنون در درون

خود رشد و تکامل یافته و همواره با روند زمان به روز شده است. آنچه گاسپل را داری اهمیت فراوان می کند اثر آن بر هنر جهان است چنانکه از دل آن موسیقی قدرتمند جز و بلوز و بسیاری از سبک های شناخته شده دیگر سر

برآورده اند. موسیقی پاپ در جهان و ایران نیز از این تاثیر پذیری به دور نبوده و با بررسی فرم٬ ساختار ارکستر و نحوه و آداب اجرا به سادگی ردپای آن را می توانیم دنبال کنیم.

نویسنده: هانیبال یوسف