به گزارش ایران سپید به نقل از باشگاه خبرنگاران، زهرا اسکندری، متخصص و پژوهشگر سلامت در بلایا و فوریتها اظهار کرد: حوادث و بلایا همواره جان انسان ها را تهدید می کند. در سال 2020 ، 389 بلایای طبیعی گزارش شده که باعث کشته شدن  150 هزار و 80 نفر و تحت تاثیر قرار گرفتن 984 میلیون نفر شده است. آسیا با 40 درصد از بلایا آسیب پذیرترین قاره بود و تقریبا نیمی از کل افراد تحت تاثیر از بلایا در 4 کشور در حال توسعه هند، ایران، فیلیپین و زیمبابو قرار داشتند.

متخصص و پژوهشگر سلامت در بلایا و فوریتها ادامه داد: بلایا بر همه اعضای جامعه به طور مساوی تأثیر نمی گذارد، تاثیرات منفی آن بر روی گروه های آسیب پذیر بیشتر است. افراد دارای معلولیت بیشتر در معرض تاثیرات بلایا هستند و آنها در ریسک بالاترى از مرگ، صدمات و از دست دادن دارایى نسبت به سایر گروه هاى جمعیتى قرار دارند و میزان مرگ و میر این افراد 4 برابر بیش از سایرین در بلایاست.

اسکندری بیان کرد: افراد معلول در برابر بلایا کمتر دارای آمادگی هستند و بیشتر دستورالعمل ها مربوط به افراد سالم است. در نظر گرفتن نیازهای افراد دارای معلولیت در مراحل مختلف چرخه مدیریت بحران و استفاده از تجارب آنان برای گسترش برنامه های آمادگی، پاسخ و افزایش تاب آوری ضروری است.

۷۲ میلیون فرد ناشنوا در سراسر جهان داریم

متخصص و پژوهشگر سلامت در بلایا و فوریتها اظهار کرد: افراد معلول حسی (ناشنوا و اختلال گفتاری) جزء افراد آسیب پذیر در بلایا طبیعی هستند. تقریباً ۷۲ میلیون فرد ناشنوا در سراسر جهان وجود دارند که اکثریت قریب به اتفاق در کشورهای با درآمد کم و متوسط زندگی می کنند که اغلب به خدمات مراقبت از گوش و شنوایی مناسب دسترسی ندارند. بدون مداخلات مناسب  نا شنوایی یک چالش مهم در زندگی افراد مبتلا است

اسکندری بیان کرد: از طریق توانبخشی، آموزش و توانمندسازی ، افراد مبتلا به کم شنوایی می توانند از پتانسیل کامل خود استفاده کنند. بالا بردن سطح آگاهی و بهبود دسترسی به خدمات در سطح اولیه می تواند به کاهش شیوع و تاثیرات منفی ناشنوایی کمک کند.

متخصص و پژوهشگر سلامت در بلایا و فوریتها بیان کرد: ناشنوایان در هنگام وقوع بلایای طبیعی با چالش های بیشتری نسبت افراد عادی جامعه برای شنیدن روبرو هستند، از جمله دلایل آسیب پذیری معلولان  می توان به نقص یا تأخیر در دریافت پیام های آموزشی، ناتوانی در شنیدن سیستم های هشدار دهنده استاندارد،  ناتوانی در برقراری ارتباط با پاسخ دهندگان اولیه و ارائه دهندگان مراقبت، از دست دادن وسیله کمکی و گسستگی شبکه های حمایتی اشاره کرد.

اسکندری گفت: آمادگی برای بلایای طبیعی و شرایط اضطراری مستلزم دسترسی به اطلاعات است، ناشنوایانی که از زبان اشاره استفاده می کنند، نیاز به آموزش در خصوص آمادگی در برابر بلایای طبیعی، نحوه پناه گیری در زلزله، نحوه ترسیم نقشه خطر منزل و محیط کار، کیف نجات و ... دارند.

باید کادر پزشکی برای یادگیری زبان اشاره تشویق شوند

متخصص و پژوهشگر سلامت در بلایا و فوریتها بیان کرد: به عنوان یک اقدام پیشگیرانه، آموزش پاسخ دهندگان اولیه ارائه مراقبت و مددکاران اجتماعی برای درک افراد ناشنوا و کم شنوا باید به عنوان یک نیاز مداوم در نظر گرفته شود. اعضای خانواده ، جامعه پزشکی ، معلمان و کارفرمایان باید به منظور تسهیل ارتباط با ناشنوایان به یادگیری علائم یا زبان اشاره تشویق شوند.

اسکندری بیان کرد: استفاده از ابزارهای مختلف فناوری اطلاعات و ارتباطات مانند تلفن های هوشمند تصویری ، پیام های متنی یا چند رسانه ای و سایر فناوری های در حال ظهور، فرصت های تعاملی را به ویژه برای ناشنوایان و افراد دارای معلولیت متحول کرده است که می توان از این فناوری های برای آموزش و آمادگی افراد ناشنوا در برابر بلایا استفاده کرد.