به گزارش ایران سپید دکتر علیرضا لاشیئی محقق و فوق تخصص بیماریهای شبکیه، نظر ایشان را در باره این فن آوری که برای کمک به نابینایان به کار می رود جویا شدیم. لازم به یادآوری است در فن آوری آرگوس 2، یک صفحه به کار رفته که به یک پین متصل است و بر روی آن 60 الکترود تعبیه شده است.

دکتر لاشیئی در این باره می گوید: در پروتزهای چشمی در یک بافت بیولوژیک از وسایل مصنوعی و چیپسهای الکترونیکی استفاده می شود. این شاید تا جایی کمک کننده باشد ولی در نهایت ناسازگاری و ناهماهنگی بافت بیولوژیک و مواد مصنوعی که در آن قرار می گیرند مشکل ساز می شود. بیش از 10 سال از شروع کار پروتزهای مصنوعی در دنیا می گذرد ولی شاید اعمال جراحی مربوط به آن، به 200 جراحی نرسیده باشد.

یکی از دلایل این است که میزان دید بیمار در این فن آوری خیلی اندک است. دومین دلیل این است که بسیار گران است. در ایران زمانی که دلار سه هزار تومان بود هزینه درمان یک چشم هفتصد میلیون تومان می شد. حالا فکر کنید با دلار 25 هزار تومان چه هزینه ای می شود. حال اگر این هزینه باعث می شد بیمار دید قابل قبولی پیدا کند حرفی نبود. الان بهبودی بیمار نزدیک به شش ماه طول می کشد به علاوه عینک مخصوص و آموزشهای متعدد و در نهایت بیمار تنها می تواند سایه ها را از نور تشخیص دهد موانع را به طور کلی تشخیص دهد و این بدان معناست که هزاران دلار هزینه درمانی است که خیلی رضایت بخش نیست.

مدتی پیش گفته شد که چیپسهای جدید و پیشرفته تری به بازار آمده مانند آرگوس 2، که تغییراتی داشته است و در تفسیرش نوشته شده بود ممکن است این فن آوری اصلا به بازار نیاید و ممکن است کمپانی تولیدش را متوقف کند. چون صرفه اقتصادی نداشته و نتوانسته اند این تکنیک را در سطح دنیا گسترش دهند و به خاطر هزینه های جانبی بعد از عمل و احتمال اینکه دوباره بعد از چند سال لازم شود بیمار دوباره عمل شود و دستگاه جدید را به کار ببرند از آن استقبال نشده است. یعنی عملکرد ضعیف و هزینه های گزاف قابل قبول نبوده است.

س: بعلاوه اینکه بیماری که این عمل را انجام می دهد دیگر نمی توان از شبکیه چشم او برای درمانهایی مثل ژن درمانی استفاده کرد؟

ج: بله همینطور است خیلی بعید است که بتوان از شبکیه برای کار دیگری استفاده کرد. من از ابتدا به دلیل تعارض بافت بیولوژیک و بافت مصنوعی به این پروتزها خوش بین نبودم. نتایج هم همین را نشان می دهد و عدم استقبال از این فن آوری در سطح جهانی نیز این بحث را مطرح کرده که ممکن است تولید آن فعلا متوقف شود. مگر اینکه تکنولوژی بالاتری با عملکرد بالاتری بیاید.