به گزارش ایران سپید  بر اساس قانونی که در سال ۲۰۰۱ در کمیته جهانی المپیک به تصویب رسیده، همیشه کشوری که از المپیک میزبانی می‌کند باید میزبانی مسابقات پارالمپیک را هم به عهده بگیرد. شهر توکیو، در نبرد نفسگیر میزبانی توانست استانبول و مادرید را شکست دهد و میزبان مسابقات المپیک ۲۰۲۰ شود. مسابقاتی که با حواشی و مشکلات زیادی همراه شد و دولتمردان ژاپنی هیچگاه فکرش را هم نمی‌کردند تا این اندازه برایشان درد‌سر درست کند.

همه‌گیری بیماری کووید منجر به تأخیر چندباره مسابقات شد و پارالمپیک هم به تبع این تغییر تاریخ، مشمول جابجایی شد؛ تا اینکه بالاخره اثربخشی واکسن، ژاپنی‌ها را بر آن داشت تا با همکاری کمیته جهانی، المپیک و به دنبال آن پارالمپیک ۲۰۲۰ را در تابستان ۲۰۲۱ برگزار کنند. حالا دیگر خیالمان از بابت تاریخ شروع پارالمپیک آسوده است و می‌دانیم قرار است چند روز دیگر در روز ۲۴ اوت، آیین افتتاحیه این مسابقات در ورزشگاه ملی ژاپن و احتمالاً با حضور امپراطور ناروهیتو برگزار شود.

ژاپنی‌های سختکوش، دقیق و منظم، درست از فردای اختتامیه پارالمپیک ریو، به فکر فراهم کردن شرایط برگزاری پارالمپیک بعدی در پایتختشان افتادند. خانم «یوروکی کویکه»، شهردار ژاپن بازدیدی از خیابان‌ها و معابر توکیو کرد و دریافت معابر زیادی احتیاج به اصلاح دارند. معابری که فاقد پیاده‌رو هستند یا پیاده‌رو‌هایشان آنقدر باریک است که صاحبان صندلی چرخدار را به زحمت می‌اندازد. او ساختمان‌هایی را مشاهده کرد که در‌های ورودی باریک داشتند. خانم شهردار متعهد شد که همه این موارد را تا موعد برگزاری مسابقات اصلاح کند. از سوی دیگر، برگزاری مسابقاتی در سطح پارالمپیک، با حضور حدود ۴۴۰۰ ورزشکار دارای معلولیت و بیش از ۵۴۰ رقابت ورزشی در قالب ۲۲ ورزش، احتیاج به آن داشت که گروه برگزار کننده، صد‌ها هزار نفر نیرو در اختیار داشته باشد. این امر هم با انتشار فراخوانی در سال ۲۰۱۸ محقق شد و بیش از ۱۸۳ هزار نفر نیروی داوطلب اعلام آمادگی کردند و آموزش به آنها در سال ۲۰۱۹ انجام شد.

از نکات جالب توجه این مسابقات، مدال‌هایی است که به قهرمانان رشته‌های مختلف اهدا می‌شود. خالی از جذابیت نیست که بدانیم به دنبال کارزاری که در سال ۲۰۱۶ در شبکه‌های اجتماعی به راه افتاد و بیش از ده هزار نفر در آن مشارکت کردند، از برگزار کنندگان المپیک و پارالمپیک خواسته شد به منظور ترویج مراقبت از محیط زیست، برای ساخت مدال‌های قهرمانان، از فلزات بازیافتی استفاده کنند. به دنبال این کارزار قرار شد ژاپنی‌ها برای ساخت مدال، از فلزات به کار رفته در موبایل‌های اسقاطی و زباله‌های الکترونیکی استفاده کنند. در آوریل ۲۰۱۷ سطل‌های زباله‌ای به منظور دریافت موبایل‌های کهنه در سطح شهر توکیو نصب شد. برگزار کنندگان برای ساخت مدال‌ها به هشت تُن آهن، چهل کیلو طلا، ۴۲۹۰ کیلو نقره و ۲۹۴۴ کیلو برنز احتیاج داشتند که از این طریق تأمین شد.

همچنین فراخوانی هم برای طراحی مدال در سال ۲۰۱۷ منتشر شد و طراحانی از سر تا سر دنیا طرح‌هایشان را برای برگزار کنندگان فرستادند تا بالاخره طرح فعلی از میان صد‌ها طرح ارسالی انتخاب شد. طرحی که نماد‌هایی از فرهنگ ژاپنی و لوگوی کمیته جهانی المپیک بر روی آن نقش بسته است. تمامی نقوش مدال به شکل برجسته است تا قهرمانان نابینا هم بتوانند از آن استفاده کنند. همچنین بر روی گردنبند مدال، عبارت «توکیو ۲۰۲۰» به بریل و بینایی درج شده و نام رشته هم قید شده است. بعلاوه، یک، دو یا سه تو رفتگی هم تعبیه شده که شناسایی طلا، نقره یا برنز بودن مدال را برای ورزشکاران نابینا امکانپذیر می‌کند. برای حمل مدال‌ها یک کیف و یک جعبه چوبی زیبا در نظر گرفته شده است. این رقابت‌ها در روز پنجم از ماه سپتامبر به پایان خواهد رسید. در هفته‌های پیشرو در همین ستون، از ورزشکاران نابینای حاضر در پارالمپیک بیشتر خواهیم نوشت.