به گزارش ایران سپید به نقل از ایرنا، کتایون رازجویان  افزود: لازم است نوزادانی که به‌ دنیا می آیند در همان سال های اول و دوم از طریق منابع مختلف تحت ارزیابی قرار بگیرند تا مطمئن شویم که مشکلی وجود ندارد.

وی با بیان اینکه دیر حرف زدن، بی‌توجهی به اسم و نداشتن واکنش هر کدام به‌ تنهایی یکی از علائم اوتیسم است، افزود: نشانه‌های اوتیسم تا پیش از سه سالگی بروز کرده و اگر والدین و پزشک خوش بینی بیش از حد نداشته باشند زندگی فرد مبتلا با تشخیص به موقع آسان‌تر می‌شود.

این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: متاسفانه بسیاری از بچه ها این تشخیص را به موقع دریافت نمی کنند و در تشخیص تاخیر ایجاد می‌شود. جالب است که بسیاری از والدین اعلام می کنند که قبل از اینکه کودک دو ساله شود به علامت‌های رفتاری او شک داشته‌اند اما در مراجعه به پزشک به آن‌ها گفته شده است که حساس هستند.

رازجویان درباره آنچه لازم است والدین به آن دقت بیشتری داشته باشند، گفت: به طور کلی انتظار داریم کودکان زیر یک سال سخنان نامفهوم و غرولند (babling) داشته باشند و یک سر و صدایی از خودشان در بیاورند. در کودکان با اختلال اوتیسم معمولا در ۹ ماه به بعد صدایی وجود ندارد و ممکن است تا ۱۲ ماهگی هیچ صدا و سخن نامفهومی نداشته باشند.

وی تاکید کرد: همچنین انتظار داریم کودک تا یک و نیم سالگی حدود ۵۰ تا ۱۰۰ کلمه را بگوید اما کودکان اوتیسم هیچ کلامی را در این سن بیان نمی کنند.

این عضو هیات امنای انجمن اوتیسم گفت: اگر تا دو سالگی کودکان جملات دو کلمه ای نداشته باشند، واقعا یک علامت خطر برای ما محسوب می شود. یک علامت خطر خیلی مهم این است که کودک ممکن است خیلی از مهارت ها را به ‌دست بیاورد، جمله چند کلمه ای بگوید، ژست و سخنان نامفهوم داشته باشد اما اگر در هر سنی والدین متوجه شوند که کودک بعد از یک مدت آن مهارت ها را از دست می‌دهد، علامت خطر محسوب می شود.

رازجویان افزود: یکی دیگر از علامت های مهمی که باید به آن دقت کرد پاسخ به اسم است. معمولا اگر کودک یک ساله پاسخی به اسم خود ندارد می‌توان پیش بینی کننده تشخیص دیرتر باشد. کودکان اوتیسم ممکن است که در تماس چشمی اشکال داشته باشند یا اصلا تماس چشمی نداشته باشند یا ضعیف باشند. اگر پدر و مادر شک کردند حتما باید به پزشک به ویژه روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنند. والدین باید به افرادی که سابقه کار و آشنایی با طیف اوتیسم را دارند، مراجعه کنند و ارزیابی شوند.

وی تاکید کرد: به‌ طور قطع  با وجود هر یک از این نشانه‌ها والدین ملزم به مراجعه به پزشک هستند تا کودک غربالگری شده و ارزیابی رشدی، عصبی و فیزیکی انجام شود. اگر موارد مشکوکی وجود داشته باشد و لازم باشد تست های متابولیک و یا تست های ژنتیک بدهند. اگر نتیجه این بررسی‌ها علائم خطر را برای ما پر کند درمان آغاز خواهد شد.

 اوتیسم یا درخودماندگی یک اختلال عصبی رشدی با شاخص های نقص در ارتباط اجتماعی، رفتارهای کلیشه‌ای، مشکلات درک شناختی و خزانه رفتاری، حرکتی و کلامی محدود است.