عصر یک روز پاییزی برای استفاده از امکانات برج میلاد به این مکان فرهنگی رفتم. این مکان از نظر معماری و امکانات جانبی بسیار خوب ساخته شده و در داخل برج به ضرورت آسانسور تعبیه شده است. اگر بخواهیم از نگاه یک فرد بینا به بررسی امکانات و ویژگیهای برج میلاد بپردازیم بسیار خوب طراحی شده و میتواند نمونه ای عالی از معماری در سطح جهان باشد. وجود سرویسهای بهداشتی، امکانات خدماتی فراوان، فضاهایی جهت تهیه فست فودها و رستوران همچنین نماز خانه، سالنهای چند منظوره و فضاهای فروشگاهی و برپایی نمایشگاه های دائمی، فضاهای اداری مورد نیاز و استفاده از دستگاه های تهویه با کیفیت عالی از جمله امکانات موجود در این برج است. علاوه بر این طبقات انتهایی برج نیز برای استفاده های مخابراتی طراحی شده و استفاده مناسب و به جا از فضاهای سبز و آب نماهای زیبا در داخل برج بر جذابیتهای این مکان افزوده و این مکان را به محیطی دیدنی و توریستی برای ایرانیان و حتی جهانگردان تبدیل کرده و اشتیاق وصف ناپذیری در استفاده هر چه بهتر از امکانات برج را برای افراد عادی فراهم ساخته است. اما متاسفانه این برج به هیچ وجه برای تردد و حضور معلولین بویژه نابینایان مناسبسازی نشده و تردد آنها را در برج با مشکلاتی همراه میسازد. تعداد بیشمار پله های این برج  که بدون علامت تعبیه شده، نابینایان بدون همراه را با مشکل روبرو میکند و اگر مجبور شوند به تنهایی وارد برج شوند با مشکلات و خطرات بسیار مواجه خواهند شد. نبود وسایل حمل و نقل عمومی جهت رفتن به برج میلاد نیز از مشکلات پیش روی نابینایان عزیز است که باید مورد توجه دست اندرکاران و مسوولین مربوطه قرار گیرد و از جمله مسائل دیگری که در این میان مطرح است تعبیه جوی های کوچک و چراغهایی که در سطح محوطه نصب شده عامل دیگری است که برای افراد کمبینا و نابینا میتواند خطرآفرین باشد. از حق نگذریم این مکان برای افراد عادی در نوع خود نمونه ای منحصر به فرد است و کاش در ساخت این بنا مناسبسازیهای لازم جهت تردد معلولین بویژه همنوعان عزیز صورت میگرفت تا این قشر از افراد جامعه همسو با دوستان بینا از امکانات موجود استفاده کنند. (راضیه سلیمیان)