یک خانواده آبادانی که برای گردش و تفریح به پارک ارم شهر چمران مراجعه کرده بودند، به دلیل بی‌مبالاتی و بی‌مسئولیتی مسئولان پارک ارم و باز ماندن درب یکی از قفس‌ها مورد تهاجم و حمله میمون‌های موجود در این قفس قرار گرفتند که بر اثر این حادثه یک زن از ناحیه گونه سمت چپ به شدت مجروح و روانه بیمارستان شد.

*تکه‌ای از گونه سمت چپم توسط میمون‌ها کنده شد

این فرد آسیب‌دیده در این ارتباط به خبرنگار فارس در ماهشهر گفت: به همراه همسر و خواهر همسر و فرزندان خردسالش به پارک ارم شهر چمران مراجعه کرده بودیم که هنگام عبور از کنار قفس میمون‌ها مورد هجوم این حیوانات قرار گرفتیم.

مریم فیروزی ادامه داد: در این حادثه تکه‌ای از گونه سمت چپم توسط میمون‌ها کنده شد و به شدت مجروح شدم.

وی تصریح کرد: هنگام حمله میمون‌ها کارگری در قفس مشغول نظافت بود و درب قفس را باز گذاشته بود که همین مسئله باعث خروج میمون‌ها از قفس و حمله آنها به ما شد.

این فرد آسیب‌دیده ادامه داد: این کارگر پارک ارم تنها نظاره‌گر حمله میمون‌ها بود و برای نجات و کمک‌رسانی به ما هیچ اقدام و تحرکی از خود نشان نداد.

فیروزی یادآور شد: بر اثر این جراحت دوبار مورد عمل جراحی قرار گرفتم و در حال حاضر نیز هر سه روز یک بار برای تزریق واکسن و سرم هاری باید به مراکز پزشکی مراجعه کنم.

وی خاطرنشان کرد: به گفته پزشک معالجم اگر این جراحت یک میلیمتر بالاتر، اتفاق افتاده بود بدون شک بینایی چشم سمت چپم را از دست می‌دادم.

*هیچ یک از مسئولان سراغی از ما نگرفته‌اند

این زن مجروح اذعان داشت: در بیمارستان متوجه شدیم که قضیه حمله میمون‌های پارک ارم چمران به بازدیدکنندگان برای نخستین بار نیست که رخ می‌دهد و به گفته مسئولان بیمارستان من نفر بیستمی هستم که قربانی بی‌مبالاتی و اهمال‌کاری مسئولان این پارک و حمله میمون‌ها می‌شوم.شکایت خود را برای رسیدگی به دادگستری شهرستان ماهشهر ارائه کرده‌ایم و متظر رسیدگی لازم به موضوع هستیم. اما گلایه‌ای که داریم این است که در این مدت هیچ یک از مسئولان شرکت عملیات غیر صنعتی ماهشهر و مدیران پارک ارم چمران هیچ سراغی از ما نگرفته‌اند. من و همسرم هر دو شاغل هستیم و در این مدت از کار و زندگی خود عقب افتاده‌ایم.وضعیت روحی من و همسرم بر اثر این حادثه که منجر به ایجاد اختلال در روند عادی زندگی ما شده، بسیار نامناسب است.

وی در پایان اضافه کرد: هزینه‌هایی که در این مدت صرف معالجه، درمان و دیگر تبعات این حادثه متقبل شده‌ایم به هیچ عنوان برای ما مهم نیست بلکه قصد و نیتمان این است که جلوی اهمال‌کاری و بی‌مبالاتی‌ها را گرفته و مانع از تکرار این اتفاق برای افراد دیگر شویم.