دنیس فلود از مخترعان این اختراع می‌گوید اختراع‌های متعددی برای ساخت شبکیه چشم وجود دارد اما تمام آن‌ها با محدودیت روبرو هستند، برای مثال برخی از آن‌ها تنها برای کسانی مناسب بوده که دارای بینایی هستند، برخی تنها امکان تشخیص حرکت را فراهم می‌کند برخی تنها امکان تفکیک تاریکی از روشنی را برای بیمار فراهم می‌کنند. برخی به قدری بزرگ هستند که باید پروتز انجام شود. اما این اختراع ما مربوط به فناوری می‌شود که در آن نیاز به دوربین یا انتقال دهنده یا هرگونه وسیله خارجی نیست. این سیستم، انرژی مورد نیازش را خود تامین می‌کند و تا زمانی که اعصاب بیمار زنده باشد این سیستم قادر به فعالیت خواهد بود. 

 

همچنین این سیستم جدید می‌تواند طول‌موج‌های ویژه‌ای را به طیف بینایی بیمار اضافه کند بنابراین بیمارانی که از کوررنگی رنج می‌برند می‌توانند بینایی طبیعی بدست آورند. 

 

بیش از ۱۵ میلیون آمریکایی به دلیل کهولت سن مشکل بینایی پیدا کرده‌اند، همچنین ۴۰۰۰ بیماری مبتلا به پیگمنتوسا در آمریکا وجود دارد (یک بیماری ژنتیکی که عامل کم‌بینایی یا نابینایی است). پژوهشگران این شرکت معتقداند که هر دو این گروه‌ها را می‌توان با این فناوری درمان کرد. 

 

در این شبکیه جدید، از نانولوله‌های کربنی که به صورت عمودی رشد کرده استفاده شده است. سطح این نانولوله‌ها با استفاده از مواد نیمه‌هادی پوشش داده شده است. زمانی که نور به چشم تابیده می‌شود با استفاده از یک لنز نور روی شبکیه متمرکز می‌شود، با این کار ولتاژی ایجاد شده که این ولتاژ عملی مشابه سیناپس‌های موجود در رشته‌های عصبی انجام می‌دهد تا سیگنالی به مغز ارسال شود. در این سیستم نانولوله‌های کربنی به عنوان گیرنده‌های می‌له‌ای یا مخروطی عمل کرده و نور رسیده به چشم را به سیگنال تبدیل می‌کند که این سیگنال سرآغاز یک فرآیند زیستی خواهد بود. 

 

شبکیه ساخته شده توسط این شرکت به صورت دایره‌ای بوده که قطر آن ۴ میلی‌م‌تر است. فلود با ۳۳ سال سن از محققان این پروژه است که پیش از این روی پیل‌های خورشیدی کار می‌کرده است. او پس از اینکه همسرش بینایی خود را از دست داد به تکاپو افتاد تا از فناوری مشابه پیل‌های خورشیدی برای حل مشکل نابینایی همسرش استفاده کند.