به گزارش ایران سپید خبرگزاری «رویترز» هفتم بهمن ماه، گزارش کرد مقام های اروپایی و آمریکایی می گویند نمایندگان کنگره در نشستی محرمانه پشت درهای بسته به دولت اجازه داده اند برای گروه های میانه رو شورشی در جنوب سوریه سلاح های سبک و موشک های ضد تانک بفرستند. این سلاح ها از مرز اردن وارد سوریه می شوند.
بر پایه این گزارش، دولت آمریکا از محل بودجه وزارت دفاع این کمک ها را برای افرادی تامین می کند که آنان را «شورشیان میانه رو» می خواند. البته روشن نیست این تصمیم چه زمانی گرفته شده است و دریافت کنندگان این کمک های تسلیحاتی به طور دقیق چه افرادی هستند.
این تصمیم در حالی گرفته شده است که به تازگی آمریکا و انگلیس به دلیل آنچه ترس از دستیابی گروه های وابسته به القاعده به سلاح های غربی می دانند، گفته بودند فرستادن کمک های نظامی «غیر مهلک» به گروه مورد حمایت خود موسوم به «شورای نظامیان سوری» را قطع کرده اند.
خبر فرستادن کمک های نظامی آمریکا به شورشیان به اصطلاح «میانه رو» در حالی منتشر می شود که نشست ژنو2 بین گروه های مخالف و نمایندگان دولت سوریه در سوییس در جریان است. ماه ها رایزنی و تلاش های دیپلماتیک صورت گرفته است تا مقدمات برگزاری چنین نشستی فراهم شود.
تمام تلاش ها پیش از برگزاری نشست ژنو2 بر این پایه استوار بود که طرف های درگیر به آتش بسی هر چند موقت دست یابند و در سایه آن، در نشست ژنو حاضر شوند. البته جمع کردن گروه ها و کشورهای مخالف در این نشست کار بسیار دشواری بود و انتظار برقراری آتش بس پیش از برگزاری نشست انتظاری غیر واقع بینانه محسوب می شد.
با تمام فراز و نشیب ها، نشست ژنو2 در حال اجراست و طرف های سوری با حضور «اخضر ابراهیمی» نماینده سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در امور سوریه، در حال گفت و گوی مستقیم با یکدیگرند. اما همانگونه که ابراهیمی گفته، اختلاف بین آنان آنقدر بالاست که نباید انتظار دست یافتن به آتش بسی هر چند موقت را در روزها و هفته های آینده داشت.
از همان آغاز روشن بود که این نشست با چالش هایی اساسی روبرو خواهد بود چرا که تناقض های جدی دارد. اما همچنان امید برای دستیابی به کمترین توافق ها 2 طرف را به گفت و گو با یکدیگر واداشته است.
یکی از تناقض های اصلی که این نشست از همان آغاز با آن درگیر شد و چشم انداز موفقیت آن را تیره کرد، حضور نداشتن ایران در ژنو2 بود. هر چند 2روز مانده به این نشست، «بان کی مون» دبیر کل سازمان ملل متحد، به طور رسمی از ایران برای حضور در نشست دعوت کرد اما با فشارهای ایالات متحده و مخالفان، چند ساعت بعد دعوت خود را پس گرفت.
بر کسی پوشیده نیست که هرگونه تلاش برای پایان خشونت ها در سوریه نیاز به برقراری آتش بس در عرصه میدانی نبرد دارد. سرمای زمستان و کمبود غذا و دارو باعث شده است مردم سوریه روزهای سختی را سپری کنند. تلاش برای فرستادن کمک های انسان دوستانه به مردم در محاصره شهرهایی مانند «حمص» به دلیل نبود امنیت برای کاروان های بین المللی کمک رسانی تاکنون به نتیجه ای نرسیده است.
هرگونه آتش بس موقت نیاز به این دارد که هواداران گروه های شورشی از مسلح کردن این گروه ها خودداری کنند اما آنچنان که برخی خبرگزاری ها به نقل از مقام های سیاسی اروپایی و آمریکایی می گویند آمریکا به گروه های میانه رو سلاح می دهد. این امر نقض هرگونه توافقی در ژنو است و می تواند از پایه این نشست و فلسفه تشکیل آن را زیر سوال ببرد.
از سوی دیگر، فرستادن سلاح برای هر کدام از طرف های درگیر با توافق صورت گرفته در ژنو1 نیز تناقض دارد که بر آتش بس فوری تاکید داشت.
بر این پایه باید گفت که در چنین شرایطی به نظر می رسد ایالات متحده هدف خاصی از مسلح کردن مخالفان سوری دارد.
با بررسی شواهد موجود و تلاش ایالات متحده برای مسلح کردن گروه های شورشی در حالی که همگان به دنبال برقراری آتش بس در سوریه هستند، به نظر می رسد ایالات متحده بیش از آن که خواهان پایان دادن به مساله سوریه باشد، ادامه کشمکش ها در این کشور را دنبال می کند تا از این راه بتواند حضور خود در خاورمیانه را تضمین کند.
این کشور سعی دارد با پشتیبانی از گروه های خاص سوری، برای خود در دولت انتقالی آتی که بر تشکیل آن اصرار دارد، وزنه ای بسازد و نفوذ خود در نظام آینده سوریه را حفظ کند.
توافق آمریکا با روسیه برای حل سیاسی مساله سوریه هر چند نقطه قوتی ایجاد کرد، اما رقابت 2 طرف برای نفوذ در نظام آینده سوریه همچنان به قوت خود باقی است. مخالفت ایالات متحده با حضور ایران در ژنو2 و تلاش برای مسلح کردن مخالفان سوری را می توان اقدامی برای تحمیل خواسته ها و تضمین نفوذ خود در نظام آینده سوریه و رقابت با روسیه به حساب آورد.
از سوی دیگر، به نظر می رسد با این کار، ایالات متحده می خواهد نگرانی کشورهایی چون عربستان را نیز لحاظ کند تا همچنان نفوذ خود در جهان عرب را تضمین شده بداند.
