به گزارش ایران سپید جدا از این موضوع که مسئولان سازمان سینمایی چه تصمیم گرفته اند؛ عجولانه یا عاقلانه، مطالب بیان شده از سوی دبیر جشنواره در نشست خبری آن لاین ۱۵ آذر، قابل توجه و تأمل است.

به گفته ی طباطبایی نژاد، جشنواره فیلم فجر امسال با دو رویکرد برگزار می شود: رویکرد اول، نمایش فیلم برای هیئت داوران و رویکرد دوم، نمایش فیلم برای مخاطبان دو اولویتی: اولویت اول اصحاب رسانه و منتقدان و اولویت دوم مخاطبان به اندازه ۵۰ درصد ظرفیت سینما ها –البته در صورت مساعد شدن شرایط و اطمینان از حفظ سلامت مخاطبان-. دبیر جشنواره ی فیلم فجر در توجیه اقدام امسال سازمان سینمایی، سه گام را در نظر گرفته: گام اول، نمایش فیلم برای هیئت داوران؛ گام دوم، نمایش فیلم برای سینماگران و گام سوم، نمایش فیلم برای مردم به شیوه ی ۵۰ درصدی از ۱۲ بهمن. طباطبایی نژاد اظهار کرده که با شرایط موجود فعلاً گام اول اجرایی شدنیست و دو گام بعدی، مشروط به مساعد شدن شرایط است؛ یعنی روند رو به بهبودی و سلامتی جامعه.

سؤال اینجاست: مسئولان سازمان سینمایی و برگزار کنندگان جشنواره فیلم فجر، تا چه اندازه از بهبودی وضعیت سلامتی جامعه ظرف دو ماه آینده مطمئنند که دبیر محترم مدام بر «فراهم شدن شرایط مساعد» تأکید می کند؟

بدون شک در سه گام پیش بینی شده از سوی دبیر جشنواره، ایده آل، اجرای گام سوم است؛ چرا که مردم باید دستآورد یک سال فیلم سازان را تماشا کنند تا بتوانند فیلم برگزیده ی خود را اعلام کنند. در غیر این صورت، اگر فیلم ها فقط برای داوران نمایش داده شوند، عنوان آنچه برگزار می شود، جشنواره نیست، مسابقه است؛ مسابقه ای برای جایزه دادن به فیلم سازانی که فیلم هایشان از سوی داوران انتخاب شده اند.

دبیر جشنواره فیلم فجر در خصوص برگزار نشدن نشست های خبری، به مذاکره با صدا و سیما و پیش بینی پلت فرم های دیگر به منظور صحبت و ارائه ی دیدگاه درباره ی فیلم ها اشاره کرده؛ اما در نظر نگرفته که مخاطبان این برنامه ها چه کسانی هستند. اگر مردم مخاطب برنامه های ویژه ی جشنواره اند، چه بهره ای از این برنامه ها می برند وقتی امکان تماشای فیلم های جشنواره برایشان فراهم نیست؟

این «یک بام و دو هوا» بودن در سیاست گذاری و اجرای یک رویداد مهم سینمایی کشور، جز نشان دادن نوعی پافشاری سازمانی هیچ معنای دیگری نمی دهد. پیش بینی دو گام از سه گامی که آقای طباطبایی نژاد بیان کرده، جز تعارف مفهوم دیگری ندارد؛ چون اجرایش منوط به مساعد شدن شرایط است.

شاید راهکار مناسب این بود که مسئولان ارشد سازمان سینمایی و دبیرخانه ی جشنواره فیلم فجر، پس از انتشار فراخوان، ثبت نام و دریافت فیلم های متقاضی، مقدمات لازم را فراهم می کردند و مراحل بعدی برگزاری جشنواره مثل تشکیل هیئت بازبین، باز بینی فیلم های رسیده به دبیرخانه، تشکیل تیم اجرایی و ستاد جشنواره، تشکیل هیئت داوران، انتخاب فیلم های شرکت کننده در بخش سودای سیمرغ و نهایتاً برگزاری جشنواره ی ایده آل با حضور مردم را به زمانی موکول می کردند که شرایط به حالت عادی برگشته و خطر بحران از کشور و جهان دور شده است.