به گزارش ایران سپید در این گفت و گو, مسائل مختلفی مثل اشتغال, تجهیزات توانبخشی, پرداخت شهریه ی دانشگاه ها و همچنین سرنوشت مرکز رودکی به عنوان یک مرکز خدمات رسان در حوزه ی تولید و ضبط کتاب با نزدیک به نیم قرن سابقه, مطرح شد.

در بخشی از این گفت و گو, قبادی دانا به بحث اشتغال پرداخت: «پرداخت حق بیمه ی سهم کارفرما یا خویش فرمایان دارای معلولیت, در سازمان در حال انجام است و همچنین وام هایی برای کمک به ایجاد اشتغال برای عزیزان –به صورت خویش فرمایی و کارفرمایی- در نظر گرفته شده است. هر فرد معلول که مشغول به کار شود, این امکان برای او فراهم است تا از وام 50 میلیون تومنی اشتغال برخوردار شود. اگر کارفرمایانی هستند که عزیزان مددجو را به کار می گیرند, می توانند این وام را تا سقف 40 نفر, یعنی مبلغی معادل 2 میلیارد تومن دریافت کنند. تأکید شده سه درصد از اشتغال های جدید در آزمون استخدامی مورد توجه قرار بگیرد. این سهمیه نشاندار است و قابلیت استفاده به وسیله ی افراد غیر معلول را ندارد و افراد معلول در این ظرفیت با هم رقابت می کنند. اگر این ظرفیت به وسیله ی افراد معلول تکمیل یا پر نشود, برای نوبت های بعدی آزمون های استخدامی ذخیره می شود.»

بخشی از این گفت وگو, به تأمین تجهیزات توانبخشی اختصاص داشت. قبادی دانا در پاسخ به سؤال ما پیرامون نبود یک ساز و کار استاندارد در ارائه و توزیع تجهیزات توانبخشی لوتک و مثل عصای سفید و هایتک مثل ماشین پرکینز و نت تیکر, به تأمین منابع مالی لازم اشاره کرد: «مدلی را همکاران من در معاونت توانبخشی با همکاری مرکز آی تی و تحول اداری و فنآوری اطلاعات و همچنین معاونت منابع انسانی و پشتیبانی آماده سازی می کنند که این امکان را برای مددجویان سازمان بهزیستی فراهم کند تا بتوانند به صورت الکترونیک, با تأمین اعتباری که برای افراد حائز شرایط در نظر گرفته شده است, امکان خرید وسیله ی توانبخشی مورد نیاز را داشته باشند. نوع وسیله, طول عمر وسیله, بازه ی زمانی تمدید وسیله ی مورد نیاز, و نهایتاً امکان دریافت و خرید آن, از جمله مواردیست که در این مدل مورد توجه قرار گرفته است. ساز و کار های این مدل در حال آماده سازیست و امیدوارم در سال جاری, بتوانیم یک حد اقل در تأمین تجهیزات نابینایان که عبارت از عصای سفید است, فراهم کنیم. هزینه ی تمام شده ی تجهیزات هایتک بالاست. از طرفی نیاز نابینایان به این نوع وسایل هم یکسان نیست؛ یعنی برخی نابینایان به واسطه ی موقعیت کاری یا تحصیلی در اولویت هستند و برخی دیگر در اولویت بعدی قرار می گیرند. البته کمک به تهیه و تأمین این تجهیزات از جمله برنامه هاییست که ما مد نظر داریم؛ اما محدودیت منابع مالی اولین و بزرگترین مانعیست که بر سر راه این نوع فعالیت ها بوده و الآن هم با توجه به شرایط سخت اقتصادی, تأمین تجهیزات هایتک مثل نت تیکر مشکل است. با این حال, هدف ما این است که بتوانیم شرایط اولیه ی لازم را برای عزیزان دارای معلولیت فراهم کنیم.»

نبود یک سامانه و سازمان دهی استاندارد در امر پرداخت شهریه ی دانشگاه ها, علی الخصوص دانشگاه آزاد از سوی سازمان بهزیستی, یکی از مواردی بود که در این گفت و گو مطرح شد: «طبق قانون حمایت از افراد دارای معلولیت و آیین نامه ی مصوب هیئت وزیران, افرادی که دارای معلولیت متوسط, شدید و خیلی شدید هستند و به لحاظ درآمد و برخورداری مالی در دهک یک تا هفت قرار دارند, دولت موظف است هزینه ی تحصیلی این افراد را تأمین کند. بر این اساس ما تمام تمرکزمان را بر حفظ شأن عزیزان دارای معلولیت قرار دادیم تا بتوانیم مبالغ شهریه ها را به صورت الکترونیک و متمرکز به دانشگاه مربوطه بپردازیم. متأسفانه هنوز دانشگاه ها نتوانسته اند به صورت برخط, اطلاعات افراد دارای معلولیت که تحت پوشش سازمان هستند و حائز دریافت هزینه ی شهریه هستند, در اختیار ما قرار دهند. این عامل, باعث تأخیر در پرداخت شهریه ها شده. آخرین آماری که دانشگاه آزاد در اختیار ما قرار داده, مربوط به ثبت عزیزان دارای معلولیت در ترم دوی سال تحصیلی 97-98 است. تقریباً برای دو ترم بعد از این تاریخ, هنوز آماری در اختیار ما قرار نداده؛ اما به منظور جلوگیری از ایجاد مشکل در امر ثبت نام دانشجویان دارای معلولیت, بطور علی الحساب مبالغی را در اختیار دانشگاه آزاد قرار داده و به حساب این دانشگاه واریز می کنیم تا خللی در ثبت نام عزیزان در ترم جدید ایجاد نشود. اگر دانشگاه آزاد و دانشگاه های غیر دولتی که شهریه دریافت می کنند بتوانند به صورت برخط و الکترونیک اطلاعات و مبالغ شهریه ی عزیزان مددجو را در اختیار ما قرار دهند, این امکان را داریم که مبالغ مربوطه را به حساب دانشگاه مربوطه به صورت یکجا واریز کنیم. اگر این امکان را نتوانند فراهم کنند, چاره ای نداریم سامانه ای طراحی کنیم تا مبالغ شهریه را در اختیار دانشجو قرار دهیم که بتواند مراحل مالی ثبت نامش را طی کند.»

رئیس سازمان بهزیستی در پاسخ به سؤال دیگر ما پیرامون بسته های حمایتی معیشتی, به ماده ی 27 قانون حمایت از معلولان اشاره کرد و اظهار داشت: «برای اجرای ماده ی 27 قانون حمایت از معلولان که مربوط به کمک هزینه ی معیشتی هست, 9 هزار و 800 میلیارد تومن بودجه نیاز بود؛ در حالی که بر اساس بودجه ی موجود, 280 میلیارد تومن برای اجرای این ماده اختصاص داده شد. بر این اساس, مجبوریم کمی دایره ی افراد را تنگتر ببینیم. طبق قانون, کمک هزینه ی معیشت تعلق به افرادی می گیرد که دارای معلولیت شدید و خیلی شدید هستند و فاقد شغلند و در عین حال درآمدی هم ندارند. بنا بر این, این 280 میلیارد تومن را برای 125 هزار خانواری که عضو معلول آن خانوار ها به 18 سال رسیده, شغل ندارد, فاقد درآمد است و دارای معلولیت شدید و خیلی شدید است در نظر گرفته شده که هر سه ماه یک بار مبلغ 360 هزار تا 490 هزار تومن بر اساس بعد خانوار به حساب آن ها واریز می شود. در سال جاری, فروردین ماه اولین واریزی را داشتیم و دومین واریزی ما, شهریور امسال بود. امیدواریم با تأمین اعتبار لازم این کار را تا پایان سال ادامه دهیم. واریزی ها هم کاملاً شفاف و بر اساس کد ملی افراد است که اسامیشان مشخص است. وضعیت فاقد شغل و درآمد بودن معلولان این خانوار ها هم بر اساس بانک اطلاعات ایرانیان بر اساس دهک درآمدی 1, 2 و 3 مشخص می شود.»

سرنوشت مرکز رودکی و اینکه آیا این مرکز دوباره کارش را به شکلی گسترده شروع می کند, از دیگر موضوعاتی بود که با رئیس سازمان بهزیستی مطرح کردیم: «ما استان تهران را مأمور کردیم در زمینه ی تعیین سرنوشت مرکز رودکی پروپزالی آماده کند تا بتوانیم در سازمان تأمین اعتبار کنیم و یک سامان دهی جدید برای این مرکز ایجاد کنیم. در این راه امیدوارم با همکاری ما و شما, به نتیجه ی مطلوبی که مد نظرمان است برسیم. من ترجیح می دهم وقتی این سامان دهی اتفاق افتاد, خبرش را اعلام کنم.»

گفت و گوی ما با وحید قبادی دانا, رئیس سازمان بهزیستی کشور مفصل بود که بخش هایی از آن را در این گزارش خواندید. شما می توانید مشروح این گفت و گو را در قالب فایل صوتی, از وب سایت روزنامه ی ایران سپید به نشانی www.iransepid.ir دریافت و گوش کنید.