به گزارش ایران سپید حادثه زمانی اتفاق افتاد که راننده به ایستگاه رازی رسید؛ اما نرسیده به داخل ایستگاه توقف کوتاهی کرد. هادی به تصور اینکه اتوبوس به ایستگاه رسیده, خواست پیاده شود؛ مخصوصاً از این مطمئن شد که به ایستگاه رسیده؛ چون راننده در های اتوبوس را باز کرد. در همین حین که هادی از صندلی بلند شد تا اتوبوس را ترک کند, راننده متوجه شد هنوز وارد ایستگاه نشده و به همین علت شروع به حرکت کرد تا دقیقاً در ایستگاه مستقر شود. این حرکت مصادف با پیاده شدن هادی از اتوبوس شد. به محض اینکه هادی یک پایش را زمین گذاشت, راننده حرکت کرد و این حرکت, باعث شد هادی زمین بخورد و چرخ عقب اتوبوس از روی پای او رد شود و پای هادی آسیبی جدی ببیند. این حادثه چنان سریع رخ داد که دختر هادی هم نتوانست خود را به پدر برساند و از وقوع این جلوگیری کند.

ادامه ی ماجرا را از زبان هادی بشنوید: «وقتی زمین خوردم و چرخ اتوبوس از روی پایم گذشت, احساس درد شدیدی کردم. دخترم این صحنه را دید و داد و بیداد کرد؛ به طوری که بیشتر مسافران پیاده شدند و خاز راننده خواستند تا او هم پیاده شود. با تماس هایی که گرفتند, بعد از 45 دقیقه اورژانس رسید. ابتدا راننده گفت مشکلی نیست و اتفاقی نیفتاده؛ اما درد امان مرا بریده بود. وقتی پزشک اورژانس وضعیت را دید, گفت آسیب جدیست و باید حتماً عمل جراحی شود؛ چون استخوان یکی دو انگشت پا خورد شده. همان روز یک عمل سرپایی کردند و قرار شد جراحی اصلی بعد از چند روز که دارو های تجویز پزشک را مصرف کردم, انجام شود. حالا من در خانه بستری هستم.»

او نگران وضعیت شغلی و هزینه های درمانش است: «فعلاً توانستم مرخصی استعلاجی 90 روزه بگیرم؛ اما من کار روز مزد دارم؛ به اندازه ی کاری که انجام می دهم, مزد می گیرم.»

     شرکت اتوبوس رانی چه کرد؟

مسئولان اتوبوس رانی از این حادثه بی خبر بودند و از طریق ایران سپید در جریان قرار گرفتند. در نخستین اقدام, به منظور دلجویی از این شهروند نابینا-کمشنوا, نماینده ی شرکت اتوبوس رانی در سامانه 4 این شرکت, به دیدار هادی رحمانیان رفت: «یک روز از سامانه ی 4 اتوبوس رانی همراه با یک دسته گل به دیدنم آمدند. من شرایطم را توضیح دادم و آقای علی محمدی, فکر کنم اسم کسی که آمده بود, آقای علی محمدی بود. آقای علی محمدی شماره ی آقای نادری, همکارش را در اختیارم گذاشت. قرار شد اگر مشکل خاصی در روند درمان پیش بیاید, با آن ها تماس بگیرم. چند روز بعد به بیمارستان مراجعه کردم و پزشک وضعیت پایم را بررسی کرد. گفت فعلاً برای جراحی اصلی زود است؛ چون پایت ورم دارد.»

هادی هزینه ای معادل 200 هزار تومان پرداخت کرد و بعد با آقای نادری تماس گرفت: «به آقای نادری زنگ زدم و جریان مراجعه به بیمارستان را برایش تعریف کردم. اصلاً دلم نمی خواست موضوع هزینه را مطرح کنم؛ اما به پیشنهاد یکی از دوستان این موضوع را گفتم. آقای نادری هم در پاسخ گفت که باید هزینه ها را از راننده دریافت کنم. وقتی با راننده تماس گرفتم, او گفت که دیه ای که دریافت می کنم, همان جریمه ایست که می توانم از آن به عنوان هزینه ی درمان استفاده کنم.»

    هادی باید چه کند تا حقش را استیفا کند؟

بنا بر اظهارات مسئولان اتوبوس رانی, تمام خودرو های این شرکت بیمه ی کامل هستند. اما در این میان هادی چه باید بکند تا حقش را بگیرد؟

سعید طالقانی, وکیل دادگستری معتقد است که هادی باید از راننده شکایت کند: «اگر تخلف راننده محرز باشد؛ یعنی مشخص شود که او قبل از استقرار کامل در ایستگاه ترمز گرفته و در را باز کرده و مجدداً راه افتاده تا به طور کامل در ایستگاه مستقر شود, تخلف کرده؛ چرا که ترمز در ایستگاه –چه به طور کامل داخل ایستگاه باشد یا نرسیده به ایستگاه-, به منزله ی رسیدن به ایستگاه است. بنا بر این, شهروند نابینا-کمشنوا درست فکر کرده که اتوبوس وارد ایستگاه شده و توقف کرده است. اصلاً نه تنها این شهروند که کم شنواست, منِ نابینا هم که شنواییم خوب است, وقتی متوجه توقف اتوبوس شوم و بفهمم راننده در را باز کرده, قطعاً این نتیجه را می گیرم که به ایستگاه رسیده ایم. بر همین مبنا, این شهروند می تواند از راننده شکایت کند.»

طالقانی بر آن است که باید در صحنه ی حادثه صورت مجلسی تهیه می شد: «شاید کمی کار این شهروند سخت شود؛ چون شاهدان حادثه در دسترس نیستند که واقعه را شهادت دهند؛ فقط دخترش به عنوان شاهد در دسترس است. ای کاش صورت مجلسی تهیه می کردند که از نظر حقوقی مشکل خاصی پیش نیاید. گرچه که بدون صورت مجلس هم بنا بر اظهارات شخص آسیبدیده و دخترش, راننده مقصر است. بنا بر این باید حتماً از راننده شکایت کنند تا موضوع در مسیر حقوقی پیش برود.»

ایران سپید همچنان این موضوع را پیگیری می کند تا به یک نتیجه ی صحیح برسد.