به گزارش ایران سپید  آفتاب محرم طلوع میکند و کربلای دل را در پرتو خود میسوزاند. سرخی بیرق ایستادگی، از گلدسته ها بالا میرود و در باد به حرکت در میآید. عطر شهادت مشام را مینوازد و چشمها در انتظار طراوت اشک به تماشا مینشیند. هر یک از شبهای محرم به نام یکی از شهدای کربلا نامگذاری شده است. شب اول منتسب به مسلم ابن عقیل است. مسلم، نخستین شهید واقعه کربلاست. شهادت او کمی پیشتر از حادثه کربلا رخ داده است و شب نخست ماه محرم به پاس فداکاری و جانفشانیهای این سفیر شهید، شب مسلم بن عقیل نام نهاده شده است.

محمدحسین بهجت تبریزی مشهور به «شهریار» حال و هوای این روزهای حرکت امام حسین از مکه به سمت کربلا را این گونه روایت کرده: شیعیان! دیگر هواى نینوا دارد حسین، روى دل با کاروان کربلا دارد حسین؛ از حریم کعبه جدش به اشکى شُست دست، مروه پشت سر نهاد، اما صفا دارد حسین؛ میبرد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم، بیش از اینها حرمت کوى منا دارد حسین؛ او وفاى عهد را با سر کند سودا ولى، خون به دل از کوفیان بیوفا دارد حسین؛ آب را با دشمنان تشنه قسمت میکند، عزت و آزادگى بین تا کجا دارد حسین؛ دست آخر کز همه بیگانه شد، دیدم هنوز، با دم خنجر نگاهى آشنا دارد حسین؛ شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا، جاى نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین‏ اشک خونین! گو بیا بنشین به چشم «شهریار»، کاندر این گوشه عزایى بیریا دارد حسین.

 این شبهای عزیز اعمالی دارد که مؤمنان و دوستاران حسین (ع) میتوانند به جای آورند: دو رکعت، در هر رکعت حمد و یازده قُل هُوَ ا... اَحَد. در روایت است از حضرت رسول (ص) که هر کس در این شب این دو رکعت نماز را بجا آورد و صبحش را که اول سال است روزه بدارد، مثل کسی است که تمام سال را مُداومت به خیر کرده و در آن سال محفوظ باشد و اگر بمیرد به بهشت برود.