به گزارش ایران سپید امشب  ستاره ها غمگنانه به کوفه می نگرند و ماه از شرم، خود را با ابرها می پوشاند. بغض آسمان که باز شد، زمین به حال خود گریست. این فقط امت  نیست که یتیم شده است، بلکه انسان سند افتخار و برگ برنده خود را در برابر ابلیس از دست داد. از در و دیوارهای کوفه ناله می بارید و وحشت سراسر آن را فرا گرفت.

کوفه سراسر سکوت است و خاک مرگ، روی شهر پاشیده اند. از آسمان غم می بارد. نگرانی در عمق زمان و لحظه ها موج می زند. علی(ع) در بستر خانه خویش چشم بر این جهان بست  و میهمان فاطمه و پیامبر شد. آی خورشید! سر از دریچه‌ی صبح بر نیاور که آفتاب بر شانه‌های ‌غریبانه و مظلومانه‌ی شب تشییع می‌شود 

و در تاریک شهرِ خواب‌زده، همه‌ی بیداری ‌با اشک تا مزاری ناپیدا بدرقه می‌شود.

دیده بگشا ای به شهد مرگ نوشینت رضا