حیدریان، رهبر ارکستر و استاد دانشگاه موسیقی در اتریش است که برای برگزاری دو مسترکلاس تخصصی در رشته‌های تکنیک و اصول رهبری ارکستر و آنسامبل سازهای بادی (چوبی و برنجی) و رهبری میهمان ارکستر سمفونیک تهران در ایران حضور دارد.

حیدریان گفت: در تمام دنیا هنرجویان قبل از این که وارد ارکسترهای بزرگ و ملی شوند، در هنرستان، آکادمی و دانشگاه در ارکسترهای کوچک فعالیت و تعلیم می‌بینند و پس از آموختن قطعات و مسائل پایه‌ای و تسلط به نواختن وارد ارکسترهای حرفه‌ای می‌شوند. اما این اتفاق در سیستم آموزشی کشور ما نمی‌افتد. نوازندگان بعد از فارغ التحصیلی وارد ارکسترهای حرفه‌ای می‌شوند و تازه باید بسیاری از مسایل را بیاموزند که این سیستم باید درست شود.

وی افزود: نوازندگان ارکسترها نیاز دارند یک سری دوره‌های آموزشی را همزمان با کار بگذرانند؛ مانند همین اتفاقی که در مسترکلاس‌های ما می‌افتد. در کشورهای دیگر اگر قرار باشد این رپرتواری که ما برای اجرای فعلی ارکستر سمفونیک انتخاب کرده‌ایم را بنوازیم، به 4 تمرین نهایی احتیاج داریم تا به مرحله اجرا برسیم. اما در ایران چون نوازنده‌ها از پیش آموزش‌های کافی را ندیده‌اند لازم است که تمرینات بیشتری انجام دهیم.

وی با ابراز امیدواری در خصوص تداوم مسترکلاس‌های تخصصی با حضور دیگر اساتید موسیقی افزود: مدرس موسیقی باید خیلی هوشیار بوده و حضور فعالی داشته باشد تا بتواند ایرادات شاگردانش را سریع شناسایی و برطرف کند؛ در غیر این صورت این ایرادات در نوازندگی هنرجو نهادینه می‌شود. گاهی برخی نوازندگان جوان را می‌بینیم که با وجود داشتن مدرس اما همچنان در نواختن اشکالاتی برطرف نشده دارند.

وی در انتها در خصوص نحوه آموزش نوازنده‌ها گفت: در رشته موسیقی ما باید کاری کنیم که نوازندگان خودشان متوجه اشتباهات خود شوند. شاگرد در طول هفته فقط یک ساعت در حضور استاد تمرین می‌کند و باقی هفته را تنهاست و این امر در صورت تقویت نشدن باعث عدم تصحیح اشتباهاتش در زمان مناسب می‌شود. من متد آموزشی‌ام در این مسترکلاس ها را بر پایه مشارکت شرکت کنندگان در امر آموزش بنا کردم. به نحوی که بتوانم روی تقویت شنوایی و تشخیص آنها کار کنم. فلسفه من این است که هر شاگردی پتانسیلی دارد که معلم باید آن ها را بشناسد و او را به یک نوازنده حرفه‌ای تبدیل کند.

انتهای پیام/