به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، نخستین اجرای عمومی گروه نمایش نابینایان رؤیای سفید در مشهد در حالی از اواخر آذر ماه آغاز شده که چهار بازیگر نابینا و کم بینا در آن به ایفای نقش پرداختند.
در یکی از شبهای اجرای این گروه نمایش سری به تئاتر شهر و سالن اصلی اش زدیم و با برخی از عوامل اجرای تئاتر و تماشاگران به گفت وگو نشستیم.
ساعت 6:30 دقیقه عصر را نشان می ­دهد که به تئاتر شهر واقع در پارک ملت می­ رسم. برخی از تماشاگران خارج از ساختمان در هوای سرد نشسته­ و گویا منتظر باز شدن در اصلی هستند.
از فردی که پشت باجه بلیت نشسته سراغ گروه نمایش مورد نظر را می گیرم. با راهنمایی وی به داخل ساختمان آمده و وارد سالن اصلی تئاترشهر می ­شوم.
روی سن، سعید خان­ کریمی (طراح و کارگردان نمایش) با نرجس نادری ­نژاد (مسئول انتخاب موسیقی) در حال صحبت بود.
در صحنه نمایش، تعدادی حصیر در کنار هم قرار گرفته ­اند که به نظر دیوارهای خانه یا دهکده آفریقایی را نشان می دهند. با این که در آن صحنه، وسایل ساده و کمی به چشم می­ خورند اما یک مجسمه آفریقایی که روی پایه چوبی قرار گرفته نشان دهنده نمایشی با مضمون آفریقایی است.
* دریافت چند جایزه از جشنواره تئاتر پویش
سعید خان­ کریمی در گفت ­وگو با خبرنگار فارس در مشهد با اشاره به این­که قبل از تمرین، فراخوانی از سوی مؤسسه رویای سفید برای علاقمندان به بازی در تئاتر منتشر شد، گفت: حدود 15 نفر از علاقه مندان برای تست بازیگری مراجعه کردند که از میان آنها چهار نفر انتخاب شدند که با وجود متن سنگین و شرایط سخت تمرین، موفق شدند در جشنواره پویش چند جایزه دریافت کنند.
وی اظهار داشت: ما حدود هشت ماه تمرین کردیم و از آنجا که بازیگران نمایش مرداب­ نشینان، کم ­بینا و نابینا هستند از طریق فایل های صوتی و خط بریل تمرینات را انجام دادیم، ضمن این که چگونگی میزانسن ها را نیز با شرایط فوق بخوبی هماهنگ کردیم.
خان­ کریمی با بیان این نکته که هیچ کدام از بازیگران تجربه بازی در نمایش را نداشته اما از علاقه بسیاری برخوردار بودند، تصریح کرد: ما در جشنواره پویش موفق شدیم جایزه نقش اول زن، جوائز نقش دوم و سوم مرد و بهترین صدا و موزیک را کسب کنیم؛ ضمن آن­که به نظرم گرفتن نتیجه مناسب بدون همسویی بازیگران با نویسنده و کارگردان امکان­پذیر نبود.
به گفته وی حاصل تلفیق متن سنگین و توانایی بالای بازیگران نابینا، اجرای خوب شده است.
خان کریمی ضمن اشاره به این مطلب که به دلیل هوای سرد استقبال تماشاگران کم بوده ادامه داد : اگر خدا بخواهد تا پایان سال در جشنواره مهرآیین که در تهران برگزار خواهد شد، شرکت خواهیم کرد.
* محو نابینایی پشت بازی و توانایی بالای بازیگران
پس از گفت ­وگو با کارگردان این نمایش، دو ردیف از صندلیها با رسیدن تماشاگران پر می­ شود. عقربه های ساعت حدود 7  است و زمان اجرای نمایش را نشان می ­دهد. قبل از خاموش شدن چراغ های اصلی سالن سراغ تعدادی از تماشاگران می ­روم.
محبوبه صدفی خانم خانه دار 33 ساله که به همراه خواهر و دختر 2 ساله اش به دیدن این نمایش آمده بود، گفت: برای دومین بار است که به تماشای این نمایش می ­آیم زیرا از بازی و داستان آن بسیار خوشم آمد. وی ادامه داد: از ابتدا نمی ­دانستم که برخی از بازیگران این نمایش نابینا هستند و وقتی در پایان اجرا متوجه شدم بیشتر از آن خوشم آمد، ضمن آنکه توانایی بالای بازیگران، نابینایی آنها را نشان نمی ­دهد.
کاوه کیوان پور دانشجوی سال دوم رشته شیمی کاربردی با ابراز خرسندی از نمایش های اجرا شده در تئاتر شهر و سالن اصلی آن افزود: به صورت اتفاقی با اجرای این نمایش آشنا شدم و همراه با دو نفر از دوستانم برای تماشای آن در این شب سرد به تئاتر شهر آمدم.
* بازی در تئاتر؛ نخستین گام ورود نابینایان به اجتماع چراغها خاموش و اجرای نمایش آغاز می­ شود. با هماهنگی نرجس نادری نژاد(مسئول هماهنگی موزیک) به پشت صحنه و پشت حصیرهای نمایش می­ روم. هر کدام از بازیگران در زمان مناسب خود به جلوی صحنه می ­روند و با اتمام بازی­ به پشت حصیرها می ­آیند. در میان نمایش سراغ سیدمصطفی اکبری که نقش ماکوری (پدر خانواده) را بازی می کند، می روم.
وی که دانشجوی کارشناسی ادبیات است، می گوید: از آنجا که دوستان در مؤسسه رویای سفید با هم در ارتباط هستند، از فراخوان تست بازی آگاه شدم و تست دادم.
وی ادامه داد: به نظرم هر شب اجرای بهتر و پخته تری را ارائه می کنیم و به تجربیاتمان اضافه می شود.
سیدموسی حسینی که نقش ایگورازو (پسر خانواده) بازی می کند، با بیان این که بازی در تئاتر اولین گام ورود نابینایان به اجتماع است، تصریح کرد: به نظرم در ابتدا لازم است، فرد نابینا خود و تواناییهایش را درک کند و پس از آن می ­تواند در کنار افراد جامعه با انگیزه قوی به فعالیت های اجتماعی­ بپردازد.
به گفته وی، تئاتر ابزاری است که می­ تواند باعث جذب نابینایان شود و طی آن، انگیزه لازم را به هنرمند بدهد.
محمدشهاب مهدی زاده که در نقش فقیر به ایفای نقش پرداخته نیز می گوید: ما می­ توانیم با استفاده از تجربیات دیگر هنرمندان و تولید آثار جدید، این روند را افزایش دهیم؛ ضمن آن که با این نمایش می ­خواهیم به جای نشان دادن محدودیت های معلولین، توانمندیهای آنها را به جامعه نشان دهیم.
* همخوانی موسیقی با دیالوگ های هنرمندان نرجس نادری نژاد که انتخاب موسیقی را در این نمایش به عهده دارد، می گوید: سعی کردم موسیقی این نمایش را بر اساس سبکی از نیجریه در نظر بگیرم زیرا داستان آن برگرفته از قصه­ هایی است که در این کشور اتفاق می ­افتد. به گفته وی این موسیقی با دیالوگ های بازیگران هماهنگ است.
عقربه های ساعت 8 شب را نشان می دهد؛ اجرای نمایش رو به اتمام است که از گروه جدا شده و از تئاتر شهر خارج می شوم. شاید در فرصتی دیگر، بهتر و دقیق تر برای تماشای هنرمندی این گروه توانمند معلول بیایم.