خواجه حسینی درباره ممنوعیت حضور نابینایان در کاندیداتوری انتخابات مجلس شورای اسلامی به خبرنگار ایران سپید می گوید: سازمان بهزیستی از سال 88 در زمینه این بند قانون و برای تغییر این بند و برداشتن ممنوعیت حضور نابینایان در کاندیداتوری انتخابات مجلس مکاتباتی را با مجلس شورای اسلامی داشته است. وقتی به جای کنوانسیون رفع تبعیض علیه معلولان نگاه می کنیم، می بینیم که بر مشارکت معلولان در جامعه و فراگیرسازی تاکید دارد. بر خلاف قانون جامعه که جنبه حمایتی دارد کنوانسیون بر این نکته اشاره می کند که جامعه باید موانع اجتماعی، حقوقی و فرهنگی را از سر راه معلولان بردارد و اجازه دهد آنها در عرصه های تصمیم سازی و مشارکت های سیاسی، اجتماعی فعال باشند. این خود به ایجاد جنبش هایی کمک می کند و به شکلگیری تصمیماتی در راستای بهینه سازی زندگی افراد معلول می انجامد. اگر نابینایان در مجلس حضور داشته باشند به دلیل ابتلا به معلولیت و تجربه شخصی و اجتماعی ناشی از آن و به دلیل اطلاعات علمی که در این زمینه کسب کرده اند و توانمندی هایی که در این عرصه به دست آورده اند، می توانند در راستای وضع قوانین حمایتی برای معلولان و نظارت بر اجرای آنها راه گشا باشند. زیرا آنان حساسیت بیشتری در این زمینه دارند. بعلاوه مانعی در این زمینه وجود ندارد. امروزه نابینایان با پیشرفت های تحصیلی و وجود فناوری های نوین همانند سایرین می توانند از اطلاعات به روز دنیا مطلع شوند و خود را با دیگران تطبیق دهند و با سایر افراد جامعه در ارتباط باشند. در مکاتبات صورت گرفته با مجلس گفته شده که اگر بحث خواندن و نوشتن است نابینایان با وجود نرم افزارهای موجود می توانند، بخوانند و بنویسند و در بحث سخنرانی می توانند صحبت های خود را به بریل یا با امکانات دیگر نوشته و در صحن علنی مجلس بخوانند. در آن جایی که بحث نظارت بر حوزه های انتخابیه است همانطور که نمایندگان دیگر از گزارشهای مستند استفاده می کنند نابینایان هم در این زمینه می توانند همانند سایرین عمل کنند. پس داشتن معتمد نشانه ضعف نیست. مهم این است که فرد در تصمیم گیری ها و اظهارنظرهایش نشان دهد که فرد مطلعی است و بر مشکلات حوزه انتخابیه خود اشراف دارد. این طرح بارها و بارها با مخالفت روبرو شده زیرا نمایندگان هیچ الزامی برای خود نمی بینند که با توانمندی های نابینایان آشنا شوند اگر کسی ملزم به اجرای قانونی باشد به دنبال راهکار اجرای آن می گردد. ناآگاهی نسبت به توانایی های فرد معلول باعث می شود تا به دیده تردید به حضور اجتماعی آنان نگریسته شود اگر باوری نسبت به توانایی ها وجود داشته باشد کمتر به دنبال موانع می رویم. ما هر بار با نمایندگان فراکسیون معلولان مذاکره می کنیم در حالیکه باید نمایندگان همه کمیسیون ها را توجیه کرد در بازبینی قانون جامع حمایت از معلولان هم به این موضوع پرداخته شده است که موانع حضور اجتماعی و سیاسی معلولان در عرصه های مختلف اعم از تصدی پست ریاست جمهوری و نمایندگی مجلس برداشته شود. همانگونه که در حال حاضر در انتخابات شوراهای شهر و روستا مانعی وجود ندارد گرچه این مقیاس کوچکتری است ولی با همین تدبیر و توانمندی می توان در حوزه های بزرگتر هم حضور یافت.
