وی ادامه داد: تا هنگامی که همه مردم به عنوان شهروند درجه اول آن جامعه محسوب نشوند و بزرگترین اقلیت یک جامعه (افراد دارای معلولیت) به هر نحوی از دسترسی برابر به خدمات عمومی جامعه بسان شهروند درجه اول از سوی نهادها و سازمانهای دولتی و غیر دولتی محروم می شوند.

اسدی گفت: در حال حاضر برخی سازمانها و نهادهای دولتی و غیردولتی در انجام وظایف قانونی خود به آحاد جامعه بخشی از آنان را به صرف دردمندی و نیاز بیشتر، از این خدمات قانونی و به حق خود محروم کرده و صرفا یک سازمان، و فقط یک سازمان، آن هم بهزیستی را متولی پرداختن و رفع تمام نیاز های این دردمندان نجیب و بی صدای جامعه می دانند.

نایب رئیس انجمن علمی کاردرمانی ایران ادامه داد: تا زمانی که نهادها و سازمانهای نوپای غیر دولتی مانند سمن های افراد دارای معلولیت در جهت توانمندسازی خود و اعضای خود و همچنین قادرسازی و افزایش ظرفیتهای جامعه گام برندارند و خود را رکن اصلی ایجاد جامعه فراگیر و برابر در کنار سازمانهای دولتی و نه در مقابل آنان ندانند،جامعه معلولان به مثابه سایر شهروندان نخواهند بود.

وی افزود: همچنین شرکتها و صنایع تولیدی و خدماتی باید به مسئولیت اجتماعی خود در قبال تک تک اعضای جامعه پی ببرند و سهم و دین خود را در این مسیر ادا کنند.

اسدی افزود: از طرفی جامعه به افراد دارای معلولیت با نگاه ترحم آمیز و با تاکید بر ناتوانی های آنان که در همه آحاد بشر کم و بیش و به صورت باطنی و ظاهری وجود دارد می نگرند،در حالیکه باید با نگاه حق محور و در نظر گرفتن توانایی های بالقوه این افراد،باشد.

نایب رئیس انجمن علمی کاردرمانی ایران گفت: تا زمانی که همه دستگاههای مکلف به اجرای قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت به تعهدات خود عمل نکنند،تا هنگامی که به حاشیه راندن و تبعیض این جامعه شریف حتی در نظام تعیین و تامین بودجه کشور هم وجود دارد و تا روزی که نخواهیم تغییر کنیم،تلاشمان در جهت بهتر شدن حال معلولان بی ثمر خواهد ماند./ فارس