وی تصریح کرد: در ایران، معلولیت های جسمی بیشترین نوع معلولیت را به خود اختصاص داده اند و علاوه برآن انواع معلولیت های نابینایی، ناشنوایی و اختلالات گفتاری و روانی نیز وجود دارند. آمارهای این معلولیت ها در ایران نسبت به کشورهای منطقه، درشت تر و پررنگ تر است و لازم است دستگاه های مسئول روی این مساله تمرکز کنند.
وی خاطرنشان کرد: جمعیت ایران در حال افزایش است و لازم است تعداد نیروهای تخصصی توانبخشی افزایش یابد. در سال 65 جمعیت دانشچویان پزشکی چهار برابر شد و آیا هنوز باید به این روند ادامه داد و پزشک تربیت کرد و دو دستی این نیروهای متخصص را تقدیم کانادا کنیم یا اینکه لازم است به تربیت نیروی مورد نیاز توانبخشی کشور بپردازیم.
مشاور عالی رئیس سازمان بهزیستی کشور اظهار داشت: به رغم وجود اطلاعات و آمار جمعیت زیاد پزشکان موفق نشدیم تربیت پزشک را متوقف کنیم و بسیاری از پزشکان عمومی کارهای غیرپزشکی می کنند و لازم است در تربیت نیروی توانبخشی بیشتر تلاش شود.
محسنی بندپی افزود: در تربیت نیروی توانبخشی حتی از استانداردهای کشورهای در حال توسعه نیز پایین تر هستیم.
رئیس انجمن علمی فیزیوتراپی ایران ادامه داد: به رغم موفقیت های طرح تحول سلامت متاسفانه در این طرح، جایی برای توانبخشی دیده نشده است.
وی ادامه داد: بزرگترین قدمی که در سال گذشته برای افراد دارای معلولیت برداشته شد، تصویب قانون جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت بوده است. 
مشاور عالی رئیس سازمان بهزیستی کشور درباره بودجه قانون حمایت از معلولان گفت: هنگامی که مجلس قانونی را مصوب کرده نه تنها هزینه کردن در تک تک موارد آن را مجاز دانسته بلکه آن را تکلیف کرده است.
محسنی بندپی پیشنهاد داد تا کمیته ای در بهزیستی تشکیل شود تا تک تک اجزای قانون جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت را جمع آوری کرده و گزارش سالانه بگیرد.
وی گفت: حضور افراد دارای معلولیت در اجتماع به وضعیت درمان آنان بستگی دارد. هرچه درمان بهتر باشد، اشتغال، ازدوا ، آموزش و حضور آنان در فعالیت های اجتماعی نیز بهتر است.
وی افزود: عملا متولی توانبخشی افراد دارای معلولیت، بهزیستی هستند و امید است درمان های به روزتری برای آنان فراهم آوریم.
مشاور عالی رئیس سازمان بهزیستی کشور در ادامه به بیمه افراد دارای معلولیت اشاره کرد و گفت: یکی از معضلات عمده درمان افراد دارای معلولیت، پوشش بیمه ای در سطوح مختلف است. 
محسنی بندپی افزود: درمان افراد دارای معلولیت در 30 جلسه خلاصه نمی شود. مادام العمر است و حتی اگر روی گنج قارون نشسته باشند، توان هزینه های درمانی ندارند.
وی ادامه داد: یک میلیارد نفر در دنیا دچار معلولیت هستند که 150 میلیون نفر آنان وضعیت سخت و موانع متعددی را تجربه می کنند که یکی از مهمترین آنها موانع تحصیلی است. در ایران نیز با همکاری آموزش و پرورش باید این مانع را برطرف کرد.. عوارضی که ناتوانی ایجاد می کنند می تواند موجب سطح پایین علمی شود و سطح تحصیل و اشتغال رابطه مستقیمی با هم دارند.

* نارضایی معلولان از خدمات درمانی
وی اضافه کرد: افراد دارای معلولیت دو برابر بیشتر از افراد عادی درمان خود را ناکافی می دانند و سه برابر بیش از افراد عادی در نظام سلامت مورد عدم پذیرش واقع می شوند و چهار برابر افراد عادی، بد درمان می شوند که البته این آمار جهانی است و از آمار دقیق آن در ایران، اطلاعی در دست نیست.
مشاور عالی رئیس سازمان بهزیستی کشور خاطرنشان کرد: افزایش معنی داری در شیوع معلولیت بر اساس آمارهای سال 2015 در ایران در همه گروه های سنی و تمام انواع، مشاهده می شود که البته این پدیده منحصر به ایران نیست و در همه جای دنیا دیده می شود.
محسنی بندپی تصریح کرد: براساس این آمار، 1.8 درصد افراد در کشور دارای معلولیت هستند که اگر این رقم را تقسیم بر 80 میلیون نفر کنیم، حدود 135 نفر در هر 10 هزار نفر خواهند بود. / ایرنا