به گزارش ایران سپید در این جلسه که به اهتمام بخش نابینایان کتابخانه عمومی حسینیه ارشاد و با حضور سهیل معینی مدیر مسئول روزنامه ایران سپید، حسین شیخ رضایی مدرس فلسفه برای کودکان و پرستو ولدخان، کارشناس ارشد جامعه شناسی و مسئول بخش نابینایان کتابخانه حسینیه ارشاد و همچنین چند تن از نابینایان در محل این کتابخانه برگزار شد، کتاب «از چشم نابینایان» گردآوری و ترجمه  اسکندر آبادی، مترجم و کارشناس نابینا نقد و بررسی شد.

این مجموعه مشتمل بر یک رساله، دو داستان و یک مصاحبه با گردآورنده اثر است. «نامه ای درباره نابینایان برای آگاهی بینایان» اثر دنی دیدرو (۱۷۱۳-۱۷۸۴»، «سقوط کوران» اثر گرت هوفمان (۱۷۳۱-۱۷۹۳)، «سمفونی پاستورال» اثر پل گیوم آندره ژید (۱۸۶۹-۱۹۵۱) و مصاحبه علی امینی نجفی با مترجم این مجموعه، مندرجات کتاب را تشکیل میدهند. اسکندر آبادی که سالهاست در آلمان زندگی میکند، طی ارتباط مجازی در این جلسه شرکت کرد و درباره هدفش از گردآوری این مجموعه اظهار داشت: «مدتی بود یکی از مقالات دیدرو، متفکر عصر روشنگری را مطالعه میکردم.

یک رساله با عنوان نامه ای درباره نابینایان برای آگاهی بینایان که بخش مهم کتاب را به خودش اختصاص داد. نکته جذاب برای من، توجه یکی از پرچمداران عصر روشنگری به نابینایی و نابینایان بود. در همان ایام که مشغول مطالعه و ترجمه این رساله بودم، یکی از دوستان پیشنهاد کرد رساله را بعد از اتمام ترجمه، منتشر کنم. بعد از مطالعه این رساله، دو داستان از گرت هوفمان و آندره ژید را هم ترجمه کردم و به اضافه مصاحبه ای که دوست ارجمندم آقای امینی نجفی با من انجام داده بود، با همکاری نشر ماهی در تهران منتشر کردم.» آبادی در خصوص محتوای بخشهای مختلف کتاب گفت: «طبعاً بخشهایی از نظریات مطرح شده در این کتاب، مخصوصاً نظریات دیدرو که بخش اول کتاب را شامل میشود، با نظرات و افکار نابینایانی که امروز این مطالب را مطالعه میکنند، مغایر است؛ ممکن است عده ای اصلاً از محتوای مطالب خوششان نیاید، اما همان طور که گفتم، مهمترین نکته برای من در انتخاب این مطالب که هر کدام یک کتاب مستقل هستند، توجه نویسنده ها و دانشمندانی مثل دیدرو به نابینایان است.»

سهیل معینی نیز در مقام منتقد، با اشاره به نابینایی و نابینایان که محور و محتوای اصلی کتاب «از چشم نابینایان» است، ضمن اشاره به تفاوت زیاد بین تصورات دیدرو و واقعیات زندگی نابینایان اظهار داشت: دیدرو یکی از بزرگترین نویسندگان عصر روشنگریست و نظریاتش جایگاه والایی در عرصه اندیشه دارد، اما آنچه قابل توجه است، تفاوت زیاد بین نظریات این متفکر درباره نابینایان و نابینایی، با واقعیاتیست که در زندگی افراد دارای آسیب بینایی وجود دارد.

طبعاً آنچه این متفکر بزرگ درباره نابینایان تصور میکرد، مربوط به قرن هجدهم است و ما امروز در دورانی که پیشرفتهای چشمگیری در زندگی نابینایان رخ داده، این رساله را مطالعه میکنیم و به این تفاوتها پی میبریم. در بخش دیگری از این جلسه، حسین شیخ رضایی نیز در مقام منتقد ضمن اشاره به اهمیت عصر روشنگری اظهار داشت: من متأسفانه موفق به مطالعه رساله دیدرو شدم و نرسیدم تمام کتاب را بخوانم. به نظر من آنچه دیدرو درباره نابینایان مطرح کرده، برخاسته از روحیه نسبیگرایی اوست که این گرایش در دیگر آثار او به وضوح دیده میشود.

پرستو ولدخان هم با اشاره به نظریات مطرح شده در کتاب اظهار داشت: من معتقدم نتیجه گیری متفکری مثل دیدرو درباره نابینایان، یک استقراء ناقص است. به گزارش ایران سپید، بعد از صحبتهای منتقدان و گردآورنده کتاب، جلسه پرسش و پاسخ با حضور شرکت کنندگان برگزار شد.