دو مرد که در حوادث جداگانه صدمه دیده و بیش از شش سال معلول بودند، با کمک پالس‌های الکتریکی که پژوهشگران بر روی ستون فقراتشان وارد کردند، توانستند برای مدت زمان کوتاهی با عصا روی پاهای خود ایستاده و راه بروند.
"دیوید ام‌زی"(David Mzee) ۲۸ ساله و "گرت جان اوسکام"(Gert-Jan Oskam) ۳۵ ساله، با تحریک الکتریکی که بر روی ستون فقرات و عضلات پای آنها اعمال شد، توانستند به وسیله یک وسیله نگهدارنده بر روی تردمیل راه روند.
پزشکان بر این باورند که زمانبندی پالس‌ها با سیگنال‌های حرکات طبیعی که از مغز بیماران ارسال می‌شود هماهنگ بود و این بسیار مهم بود. به نظر می‌رسد که این پالس‌ها اعصاب را تحریک می‌کند و سبب بهبود عملکرد عضلات می‌شوند.
در بسیاری از آسیب‌های طناب نخاعی بخش کوچکی از اعصاب باقی می‌ماند، اما سیگنال‌هایی که آنها حمل می‌کنند برای رسیدن به اندام‌های حرکتی و یا حمایت از وزن بدن فرد ضعیف هستند.
قسمتی از دستگاه عصبی مرکزی که در درون کانال نخاعی یعنی مجرایی که از روی هم قرار گرفتن مهره‌ها به وجود آمده است قرار دارد، نخاع نام دارد.
نخاع، نخاع شوکی یا طناب نخاعی، طناب سفید رنگی به طول تقریبا ۴۵ سانتی‌متر است که از سوراخ پس سری(Foramen magnum) تا سطح نخستین یا دومین مهره کمری امتداد می‌یابد.
سوراخ پس سری، سوراخی بزرگ در استخوان پشت سری است که مغز و نخاع در آنجا به یکدیگر متصل می‌شوند. از برجستگی کمری به پایین، نخاع شوکی باریک شده و ناحیه مخروط انتهایی که دربرگیرنده بخش‌های خارجی طناب نخاعی است ایجاد می‌گردد.
"گرگوری کورتین"(Grégoire Courtine) دانشمند عصب شناختی این مطالعه از "موسسه پلی تکنیک فدرال لوزان" می‌گوید: قدرت ماهیچه‌های هر دو فرد با تحریک‌های الکتریکی بهبود یافت.
پژوهشگران گفتند البته نمیتوان این عمل را درمان قطعی برای معلول دانست اما با وجود اینکه وضعیت هر دو بیمار همچنان رو به بهبود است، همچنان آنها از صندلی چرخ‌دار استفاده می‌کنند.
این عمل پژوهشگران نشان داد که تحریک الکتریکی دقیق می‌تواند به بهبود وضعیت برخی از حرکات بیماران فلج کمک کند.
کورتین افزود: این یک گام بسیار مهم در علم پزشکی به شمار می‌رود اما چالش بزرگ این است که آیا تحریک‌های الکتریکی واقعا می‌تواند زندگی افراد را تغییر دهد. اکنون هدف ما این است که این تحریکات را بلافاصله پس از صدمه افراد اعمال کنیم.
دانشمندان روش‌های تحریک الکتریکی را برای کمک به راه رفتن افراد "پاراپلژی"(paraplegics) توسعه دادند.
پلژی به معنی فلج کامل در عضلات به خصوص اندام‌ها است. پاراپلژی(Paraplegia) به معنی فلج کامل پاها و تنه است.
پاراپلژی اشاره به آسیب نخاعی زیر سطح مهره اول پشتی(T۱) دارد. معمولا این نوع از آسیب منجر به ضعف عضلانی و تغییرات حسی در تنه و پاها می‌شود. افراد گرفتار پاراپلژی دچار آسیب به طناب نخاعی عصب توراسیک T۲ تا پایین عصب خاجی S۵ می‌باشند. در ابتدا اندام‌های درگیر خصوصا پاها به حالت شل و قابل انعطاف است اما در صورت عدم انجام ورزش‌های مخصوص به حالت فلج اسپاستیک یا انقباضی در می‌آید.
کورتین در انتها افزود: با توجه به تمام مطالعات اخیر ما باید نتایج این پژوهش را به عنوان یک پیشرفت در درمان فلج اندام بدانیم. روش ما جهش بزرگی در درمان فلج اندام به شمار می‌آید.
این مطالعه در مجله‌های"Nature" و "Nature Neuroscience" منتشر شد. به نقل از ایسنا
