«بن تامسون»، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «درمان های فعلی برای تنبلی چشم عمدتا مراحل اولیه پردازش بصری در مغز را هدف قرار می دهند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که درمان های جدید باید فرآیندهای سطح بالاتر نظیر توجه را هم هدف قرار دهند.»
تنبلی چشم به معنای از بین رفتن بینایی است که از مغز نشات می گیرد. ورودی ناهمسان موجب می شود مغز اطلاعات را از چشم ضعیف تر در طول رشد مغز نادیده بگیرد.
به طور قراردادی متخصصان چشم انواع مختلف تنبلی چشم را به شیوه ای یکسان درمان می کنند، چراکه اختلالات بینایی تجربه شده به نظر مشابه می آیند.
تنبلی چشم به راحتی در دوره کودکی قابل اصلاح است اما کارآمدی درمان می تواند به شدت متغیر باشد. این یافته ها می تواند گامی مهم در جهت توسعه درمان های بهتر تنبلی چشم باشد.به نقل از مهر
