به محل پارک محل استقرار ساختمان جامعه نابینایان رسیدم؛ زمانی که پرسان پرسان و با عجله سراغ محل جلسه و جامعه نابینایان را می گرفتم ناگهان سر حوضی رسیدم که اگر چشم بینا نداشتم به داخل آن سقوط کرده بودم. 
ساختمان محل جلسه در داخل پارک کوچک اما زیبای 'آنالار و آتالار'(مادران و پدران) تبریز قرار داشت که البته برای افراد عادی پارک دلپذیری است اما حتی ورودی این پارک نیز برای روشندلان مناسب نیست و سرازیری تند آن برای رفت و آمد نابینایان دردسر آفرین است. 
وقتی به محل جلسه رسیدم اتاق کنفرانس به قدری کوچک بود که دیگر دور میز مصاحبه جایی برای نشستن نبود، اما محفل صمیمی و گرم روشندلال و سخنان باوقار و پر درد آنها خبرنگاران را در دردهایشان سهیم کرد. 
می شد از نگاه خبرنگاران فهمید که خود را ملامت می کنند زیرا فقط سالی یک روز آن هم به دعوت نابینایان باید سر سفره پرغصه آنها بنشینند. 
مدیرعامل جامعه نابینایان آذربایجان شرقی در این نشست با بیان درخواست های اعضای این جامعه گفت: تصویب قانون حمایت از معلولان اردیبهشت امسال به دستگاه های اجرایی ابلاغ شد که به رغم مشکلاتی که هنوز هم دارد گام بسیار خوبی در حمایت از نابینایان است. 
'فرهاد عبدوی' اظهار داشت: اما برخی از ادارات و شهرداری تبریز در مقابل آن مقاومت می کنند و به آن تن در نمی دهند و مدعی هستند نمی توانند خدماتی را به نابینایان ارایه دهند. 
وی همچنین گفت: در قانون حمایت از معلولان، به معلولان و نابینایان اجازه داده شده که 10 ساعت در هفته، وقت اداری آنها به صورت توافقی کاهش یابد اما برخی از مسوولان کارشکنی می کنند. 
عبدوی یادآور شد: برخی مسوولان ادارات، نابینایان را ملزم می کنند تا هر روز 2ساعت دیر سر کار بیایند که روش درستی نیست و برای آنها مشکلاتی را به وجود آورده است. 
وی اضافه کرد: با این روش، نابینا سرویس ایاب و ذهاب و حامی همکار خود را از دست می دهد؛ یعنی بار مالی، روانی و جسمی جدیدی بر وی تحمیل می شود؛ بر این اساس پیشنهاد می شود به صورت توافقی هفته ای یک روز تعطیل باشند. 
مدیرعامل جامعه نابینایان آذربایجان شرقی همچنین با گلایه از مسوولان شهری و با اشاره به درخواست و نامه نگاری برای نصب پل در محل ساختمان جامعه نابینایان آذربایجان شرقی گفت: حتی مسیر بهزیستی تا محل ساختمان جامعه نابینایان استان هم که مسافت زیادی نیست، مناسب سازی نشده است و درخواست می کنیم تا پل عابر پیاده‌ای ساخته شود. 
عبدوی اضافه کرد: اما مسوولان شهرداری می گویند طبق قانون، ممکن نیست چون فاصله 2 پل عابر از یکدیگر باید بیش از 500 متر باشد که البته توجیه مناسبی به نظر نمی رسد. 
وی با بیان اینکه تشکل 'جامعه نابینایان آذربایجان شرقی' دارای ۷۰۰ عضو فعال است، ادامه داد: پارک «آتالار و آنالار» تبریز هم که به نام تنها پارک اختصاصی معلولان در غرب آسیا، کلنگ زنی و افتتاح شده، نیز مناسب سازی نشده و عملا امکان بهره مندی نابینایان از این پارک فراهم نیست.
وی افزود: آب نمای پارک مناسب نابینایان نبوده و احتمال سقوط نابینایان داخل آن وجود دارد. 
وی ادامه داد: بخشی از محل استقرار کنونی جامعه نابینایان آذربایجان شرقی در پارک آتالار و آنار تبریز، توسط شهرداری به کانون مهر خانواده دادگستری اختصاص داده شده است که محیط را به لحاظ روانی و روحی برای نابینایان نامساعد کرده است. 
عضو هیات مدیره جامعه نابینایان آذربایجان شرقی نیز گفت: ضمانت اجرایی قانون حمایت از معلولان از طرف دولت تامین شده و ضریب حمایتی آن نیز نسبت به قانون قبلی بسیار اجرایی تر است. 
علی اصغر امیران لو بیان کرد: استقبال مدیران از این قانون خوب است اما شهردار تبریز تن نمی دهد. 
وی همچنین از رسانه ها خواست نسبت به انعکاس مشکلات جامعه نابینایان کشور با مسوولیت بیشتری عمل کنند و افزود: بر اساس قانون جدید حمایت از معلولان، صدا و سیما نیز در تمام استان ها باید هفته ای 2 ساعت در خصوص مسائل و مشکلات نابینایان برنامه تهیه و پخش کند. 
نابینای جوان تبریزی نیز با بیان اینکه یکی از وظایف شهرداری‌ها در کل دنیا، خدمات رسانی به نابیانایان است، گفت: شهرداری تبریز ادعا می‌کند که هیچ وظیفه‌ای در قبال نابینایان ندارد. 
'رحیم گلشنی' اضافه کرد: نامناسب بودن معابر شهر برای نابینایان، چندین بار دردسر ساز شده و سقوط من نابینا به یکی از چاله‌های سطح شهر موجب شد تا مرحله عمل جراحی زانو پیش بروم. 
یک نابینای دانشجو نیز به ایرنا گفت: در برخی از معابر به رغم اینکه هزینه مناسب سازی معابر برای نابینایان خرج شده اما چون کارشناسی نبوده برای نابینایان مشکل ساز شده است. 
مهدی فولادی افزود: برخی از کاشی ها و در واقع کفپوش های حسی که در پیاده روها افراد عادی به رنگ زرد می بینند، برای نابینایان کاربرد دارد اما انتهای آنها به جوی آب یا پله برقی ختم می شود.
وی گفت: در دوران دبیرستان یکی از این کفپوش های حسی مرا به گودالی راهنمایی کرد که به آن سقوط کردم و خدا رحم کرد شکستگی ایجاد نشد و مردم به زحمت من را خارج کردند. 
وی همچنین با اشاره به نحوه مناسب سازی محیط بدون صرف هزینه اضافه، ادامه داد: اگر پله برقی ها بدون پله باشند و به صورت سطح شیب دار نصب شوند برای معلولان، نابینایان و سالمندان بسیار مفید خواهد بود اما در هزینه نصب تفاوتی ندارد. 
فولادی در خصوص مشکلات تحصیلی نابینایان نیز گفت: دانشگاه ها نسبت به سایر مکان ها مناسب سازی محیطی بهتری دارند، اما در مجموع استفاده از کاشی های لیز در فصل زمستان و روز بارانی برای همگان مشکل آفرین است چه برسد به نابینایان. 
وی همچنین در خصوص مشکلات مالی تحصیلی نابینایان گفت: بهزیستی هزینه دانشجویان نابینای دانشگاه آزاد را پرداخت می کند، اما 60 درصد هزینه های دانشجویان دانشگاه های پیام نور و علمی کاربردی پرداخت می شود و باید تفاوتی در این خصوص وجود نداشته باشد.
وی ادامه داد: از آنجایی که امکان نشر کتاب های بریل در دانشگاه وجود ندارد و درک و تحصیل در دانشگاه تنها با حس شنوایی و استفاده از وسایل شنیداری ممکن می شود باید کتاب های صوتی و ضبط صوت رایگان در اختیار دانشجویان نابینا قرار گیرد. 
دیگر نابینای جوان نیز به ایرنا گفت: عبور از خیابان های عریض بدون پل، وجود پل های بدون بالابر عابر و خیابان های پر از چاله، ادارات بدون فضای متناسب برای مراجعه و استفاده نابینایان و معلولان، نبود شغل، حمایت نکردن برخی مسوولان از مسائل حمایتی روشندلان و نداشتن مکان مناسب برای گذران اوقات فراغت نابینایان عمده مشکلات این قشر مظلوم جامعه است. 
احمد پور علی همچنین در خصوص قانون 3 درصد برای اشتغال معلولان در ادارات دولتی ادامه داد: بیشتر ادارات از اجرای این قانون شانه خالی می کنند به طوری که به طور مثال با دیجیتال کردن تلفنخانه اداره مربوطه، یک یا 2 اپراتور نابینا را که بتواند به تلفن شهروندان جواب دهند و صاحب شغل شوند، محروم می کنند. 
بیست و سوم مهر ماه، 'روز جهانی نابینایان و عصای سفید' نامگذاری شده است.