به گزارش ایران سپید دنیای امروز دنیای ارتباطات و اطلاعات است و از طرف دیگر معلولان بزرگترین اقلیتی هستند که در کشور ما حضور دارند و هر ساله با توجه به امار بالای تصادفات و حوادث به این امار افزوده می شود از سویی دیگر در دنیای امروز همه می دانیم که کار اطلاعاتی و کارگران اطلاعاتی جای کارهای یدی و کارگران یدی را گرفته است اما متاسفانه هنوز بسیاری از افراد دارای معلولیت نتوانسته یا نمی توانند از فضای مجازی استفاده کرده و زندگی راحتتری را تجربه کنند به راستی مشکل کجاست و موانع پیش روی دسترسی بهتر این افراد به اینترنت چیست؟ به نظر می رسد که مهمترین و اصلی ترین مانع موانع فرهنگی است یعنی تک تک افراد جامعه و متولیان امور به این نکته برسند که معلولان به کمک فناوری ارتباطات می توانند طعم استقلال را بچشند اگر تا دیروز یک نابینا برای انجام هر کاری به یک فرد بینا احتیاج داشت امروز او به کمک فناوری ارتباطات و از طریق نرم‌افزار و سخت‌افزارهای مناسب‌سازی‌شده می‌تواند بخوانند، بنویسند، امور بانکی خود را انجام دهند و با کمک اینترنت، تمامی کارهایی که به شیوه سنتی قادر به انجام آن نبودند، همانند سایرین انجام دهند.

یک نابینا با کمک صفحه‌خوان و به مدد بانکداری الکترونیکی به راحتی قادر به انتقال وجه و پرداخت قبوض یا خریدهای اینترنتی است . کسی که به لحاظ حرکتی دارای معلولیت است، به کمک فضای مجازی می‌تواند بعد مکانی را پشت سر گذاشته و از محل استقرار خود تمامی کارهای حرکتیش را انجام دهد. اما باید به خاطر داشته باشیم تمامی این مهارت‌ها زمانی اتفاق می افتد که فرد معلول از امکان دسترسی به تکنولوژی‌های ارتباطاتی و اطلاعاتی بهره‌مند باشد.

بنابراین نیاز جدی ای در زمینه اموزش افراد معلول وجود دارد و باید سیستم آموزش و پرورش بیش از بیش در راه اموزش مهارتهای کامیپوتر و تخصیص کامیپوتر و لپ تاپ به افراد معلول همت گمارد تا افراد معلول به عنوان شهروندان الکترونیک شناخته شوند و بتوانند در راه استقلال گام بردارند. از طرف دیگر نمایندگان  مجلس شورای اسلامی کشورمان باید دسترسی افراد دارای معلولیت را به ارتباطات از طریق نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای ویژه تسهیل کنند و دولت و بخش خصوصی را مکلف به رعایت استانداردهای لازم در این زمینه نمایند.  برای دسترسی به فناوری ارتباطاتی افراد معلول  نیاز به سرمایه‌گذاری کلانی وجود ندارد چرا که تمامی نرم‌افزارها و سخت‌افزارها روی نرم‌افزارهای عادی گوشی و لپ‌تاپ تولید شده و تنها با تغییرات اندکی برای گروه دارای معلولیت قابل استفاده خواهد بود. اما متاسفانه عدم توجه مسوولان مربوطه به این موضوع باعث شده تا دسترسی آنها به ارتباطات دشوار شود.

رفع موانع گمرکی نسبت به وسایل کمک معلولیتی مانند: برجسته‌نگار، به‌دید، قلمخوان، امکانات ویژه معلولان جسمی و حرکتی و کمک شنوایی‌ها نیز در رسیدن افراد دارای معلولیت به برابری به ویژه در عصر ارتباطات کمک می‌کند.

اگر  دولت وارد کار تولید این ابزار شود و از تولید ان حمایت کافی انجام شود و یا دولت بخشی از بار اقتصادی تولید و تسهیل این تجهیزات  را بر عهده بگیرد در قابل دسترس کردن وسایل ارتباطی برای معلولان بسیار اثربخش خواهد بود چرا که بسیاری از این تجیهزات از خارج وارد می شوند و یا اگر تولید داخل باشند به دلیل بالا بودن هزینه ها برای تولید کننده قیمت نهایی محصول قیمت بالایی دارد و  هزینه‌های سنگین خرید برای خانواده‌های این‌گونه افراد که معمولاً از اقشار پایین جامعه هستند کار بسیار مشکلی است. سازمان بهزیستی طی سالهای گذشته متاسفانه نتوانسته در زمینه ارائه خدمات ارتباطاتی قدمهای مطلوبی بردارد.

بهزیستی طی سالهای گذشته تنها به تعدادی از دانشجویان لپ تاپ داده در حالی که به نظر می رسد با توجه به تاثیر شگرف استفاده از اینترنت در زندگی افراد دارای معلولیت باید لپ تاپ، برجسته نگار و نرم افزارهای مورد نیاز افراد معلول در زمره ابزار و وسایل توانبخشی مورد استفاده معلولان قرار گرفته و همانند عصا، سمعک یا ویلچر به رایگان در اختیار افراد معلول قرار گیرد.

اما در این میان نباید از نقش رسانه ها نیز غافل شد اصحاب رسانه می توانند در جهت آموزش و فرهنگ‌سازی جامعه اقدام نمایند. باید بپذیریم که همه چیز با پول و بودجه حل نمی شود و بسیاری از مشکلات تنها با بهره گیری از متخصصان امور قابل حل است که عمده مسائل معلولان نیز در این زمره قرار می گیرند. در همین رابطه از تمامی مسولان و دست اندرکاران امور نیز انتظار می رود تا در زمینه احقاق حقوق اساسی افراد معلول تمامی امکانات را بسیج نمایند تا دیگر معلولی به صرف آشنا نبودن و نداشتن امکانات ارتباطاتی مجبور نباشد در کنج خانه بنشیند و این محقق نمی شود مگر تا زمانی که نگاه تک تک احاد جامعه به مسئله معلولیت نه مسئله ای هزینه بر و بودجه مصرف کن که به عنوان مسئله همه اعضای جامعه و همانند دیگر افراد دیده شود و مطرح گردد باور کنیم که  در دنیای امروز دیگر تفاوتی بین زن و مرد پیر و جوان سالم و معلول معنایی ندارد.