وی ادامه داد: حمایت از نیروی بیکار و شاغلان بیکار شده در چنین شرایطی جزو وظایف ذاتی تمام دولت‌هاست و با هر بینش و گرایشی باید به وظیفه خود در قبال نیروی کار عمل کنند. اما متاسفانه شرایط حمایت از نیروی بیکار شده در کشور ما مناسب نیست، به نحوی که کارگران بیکار شده اگر دنبال مقرری بیمه بیکاری بروند، دستشان به جایی نمی‌رسد.
این کارشناس حوزه کار، صندوق تامین اجتماعی را متولی تامین منابع بیمه بیکاری دانست و گفت: سازمان تامین اجتماعی تا زمانی که کارگر حق بیمه خود را در طول خدمت به صندوق تامین اجتماعی واریز می‌کند، باید از او حمایت کند و اگر ناخواسته بیکار شد مقرری بیمه بیکاری به او بدهد.
سیارمه افزود:متاسفانه این رویه در سازمان تامین اجتماعی برعکس است و اگر کارگری از کار بیکار شود و تا چند ماه حق بیمه واریز نکند، سازمان تامین اجتماعی به جای حمایت از او، خود را طلبکار دانسته و جریمه می‌گیرد، در حالی که وقتی با دلایل موجه برای تامین اجتماعی مسجل شده که کارگر خودش ترک کار نکرده بلکه از کار اخراج شده یا کار او متوقف شده باید از نیروی بیکار حمایت کند.
وی ادامه داد: امروز مقرری بیمه بیکاری برای تعداد محدودی از افراد بیکار شده پرداخت می‌شود و بسیاری از نیروهای بیکار شده از دریافت مقرری بیمه بیکاری محرومند، درصورتی که ساختار بیمه بیکاری در تمام دنیا به این شکل است که شاغلان حق بیمه خود را برای بهره‌مندی از مزایای آن در طول زندگی و دوران بازنشستگی در آینده می‌پردازند ولی متاسفانه قوانین و مقررات ما با دیگر کشورها در این زمینه همخوانی ندارد.
بیکار بر اساس قانون بیمه بیکاری، به فرد بیمه شده‌ای گفته می‌شود که بدون میل و اراده از کار بیکار شده و آماده به کار باشد. بیمه شده بیکار در صورتی که مشمول قانون کار بوده و سابقه پرداخت حداقل شش ماه حق بیمه را داشته باشد، می‌تواند از مزایای بیمه بیکاری استفاده کند. بیمه‌شدگانی که به علت حوادث غیرمترقبه مانند سیل، زلزله، جنگ، آتش سوزی بیکار شوند، می‌توانند از مقررات این قانون استفاده کنند و برای دریافت مقرری بیمه بیکاری، باید حداکثر ظرف مدت ٣٠ روز از تاریخ بیکاری موضوع را به اداره کار اطلاع دهند و آمادگی خود را برای اشتغال به کار تخصصی خود یا کار مشابه اعلام کنند.
