به گزارش ایران سپید زیر باران سیل آسا. با جامه های خیس شده. خیلیها از Total Love  حرف می زدند، از عشق کامل. فقط یک بازی صفر صفر به پایان رسید: فرانسه–دانمارک. 169 گل طی 64 بازی یعنی متوسط 2.6 گل در هر دیدار، یعنی بیشتر از متوسط 2.3 گل در جامهای 2006 و 2010. همه تیمهایی که بالاترین میزان تصاحب توپ را در بازیهایشان داشتند، وداعی زودهنگام داشتند: اسپانیا با 69 درصد و آلمان با 65.3 درصد متوسط تصاحب توپ در هر دیدار. دقت پاسهای هر دو تیم هم بالاترین درصد را به رخ میکشید: اسپانیا 91 درصد و آلمان 89 درصد. در حالی که کرواتها با دریافت بیشترین کارت زرد تا پیش از فینال، 14 کارت داشتند، همین راه را تا آخر ادامه دادند. آرژانتین و برزیل هم با 11 کارت زرد پشت سر کرواتها قرار گرفتند. آسیاییها درخشیدند. ایران در نخستین گام مراکش، احتمالاً بهترین نماینده آفریقا را شکست داد، همان تیمی که پنجمین تیم پیروز در نبردهای هوایی پس از انگلیس، صربستان، فرانسه و آلمان بشمار میرفت. کره جنوبی با پیروزی برابر آلمان همه را مات کرد و ژاپن هم راهی مرحله حذفی شد. باورکردنی نبود، اما عربستان با 57 درصد متوسط حفظ توپ چهارمین تیم جام در زمینه حفظ توپ بود، بالاتر از برزیل با 56.8 درصد. دقت پاس آنها هم بالا بود، 86.2 درصد در رده پنجم جام. تیم آلمان هرگز در نوک حمله خودش را پیدا نکرد، مسعود اوزیل گم شد، سامی خدیرا لبالب از لغزش بود، بواتنگ شکننده بود و مانوئل نوئر نشان داد یک فصل را دور از میدان سپری کرده، با این وصف باور حذف آلمان آسان نبود و نامأنوسترین خاطره فوتبالیمان شد. خوشبینی انگلیسیها بیش از تصور بود. آنها که طی عبور از ساده ترین مسیر با پیروزی برابر پاناما، تونس و سوئد برای رسیدن به نیمه نهایی طی کرده بودند، برابر واقعیت زانو زدند. پاناما نخستین گلش در تاریخ جام جهانی را درون دروازه انگلیس جای داد و پسران ساوت گیت جز برابر سوئد، نتوانستند سنگرشان را بسته نگاه دارند. بازبینیهای تکنولوژیکی فیفا در روزهای آغازین سرگیجه کننده بودند، ولی همه چیز تدریجاً آرام شد و به نظر رسید به آن خو گرفته ایم. بزرگان در این جام سقوط کردند. محمد صلاح که در فینال لیگ قهرمانان مصدوم شده بود، با نگاهی اندوهبار نبردهای بی سرانجام مصر را دنبال کرد. کاپیتان لیونل مسی یک گل فوق العاده زد، ولی زمزمه حاکمیتش بر سامپائولی و تعیین ترکیب و بازیکنان تیم، با سقوط آزاد آرژانتین گره خورد و او را هم با خود برد. نیمار نتوانست خاطره رونالدو، رونالدینیو و پله را تکرار کند و بر زمین خوردنهای متوالی اش به سخره گرفته شد. کریستیانو رونالدو چهار گل زد، ولی ضربه پنالتی اش را بیرانوند مهار کرد و او در نبرد پلی آف برابر اروگوئه محو شد. در عوض بزرگان، جوانان در این جام درخشیدند: فرانسیس اوزو دروازه اش برابر کرواسی و آرژانتین فرو ریخت، ولی این سنگربان 23 ساله نیجریه ای در آستانه بدل شدن به مرد شماره یک دپورتیوو لاکرونیا است. یری میانا مدافع 23 ساله کلمبیایی با زدن سه گل با ضربه سر برابر لهستان، سنگال و انگلیس، مهاجمان را هم مات کرد. خیمننز 24 ساله در قلب دفاع اروگوئه زوج شایسته کاپیتان گودین بود و در آستانه پنجاهمین بازی ملی قرار گرفته. مانوئل آکانی مدافع 22 ساله سویسی دورتموند، بد اقبال بود توپ با ضربه فورسبرگ درون دروازه تیمش جای گرفت و سویسیها حذف شدند، ولی او بهترین تکلها را زد و برابر برزیل خارق العاده بود. به بنجامین پاوارد 22 ساله در دفاع راست فرانسه نگاه کردیم، به یکی از بهترین گلهای جام با پای او درون سنگر آرژانتین. هیروینگ لورنزو مهاجم 22 ساله مکزیکی در نخستین نبرد با آلمان مهر شکست را بر پیشانی ژرمنها کوبید. همه اینها به علاوه کیلیان امباپه فرانسوی 19 ساله که دو گل به آرژانتین زد تا مسی راهی خانه شود. در نهایت، پس از گذشت یک ماه پر تب و تاب، لوکا مودریچ، کاپیتان کرواسی به عنوان بهترین بازیکن جام معرفی شد و جایزه توپ طلا به وی اهدا شد. ادن ازار از بلژیک و آنتوان گریزمان از فرانسه، به ترتیب توپهای نقره ای و برنز را به خود اختصاص دادند. کیلیان امباپه از فرانسه نیز به عنوان بهترین بازیکن جوان جام بیست و یکم معرفی شد. کفش طلای رقابتها به عنوان بهترین گلزن جام، به هری کین، مهاجم و کاپیتان انگلستان با 6 گل زده تعلق گرفت.آنتوان گریزمان از فرانسه و رومالو لوکاکو مهاجم تیم ملی بلژیک هر دو با 4 گل به ترتیب دوم و سوم شدند. دستکش طلایی به عنوان بهترین دروازه‌بان جام هم به تیبو کورتوا، دروازه بان تیم ملی بلژیک رسید. جایزه بازی جوانمردانه هم به تیم ملی اسپانیا داده شد.