به گزارش ایران سپید بالاخره روز موعود فرا رسید و هزاران نفر با آرزوی قبولی و کسب نمره برای دستیابی به شغلی مناسب به رقابت پرداختند. رقابتی پرفراز و نشیب میان معلولان و افراد عادی تا در نهایت فردی انتخاب شود که فارغ از وضعیت جسمانی، از هوش و ذهن خلاقت ری برخوردار باشد. گلایه های بعد از آزمون همیشه خبر از تبعیض میان افراد و بی توجهی برگزار کنندگان دارد به همین منظور پای صحبت شرکت کنندگان آزمونی سرنوشت ساز نشستیم تا شاید تلنگری باشیم برای مسئولانی که کوچک ترین خطایشان زندگی افراد را دگرگون میکند.

زهرا دختر جوانی که چندین بار برای کسب شغلی، پای این  امتحان نشست است با گله های فراوان از نادیده گرفتن نابینایان در آزمون های استخدامی میگوید: «در منطقه محروم به سختی درس خواندم تا شرایط کنونی زندگی ام را تغییر دهم و پله ای برای رسیدن به آرزوهایم بسازم، اما هر بار که در آزمون استخدامی شرکت کردم جز نا امیدی و ضرر مالی از پرداخت هزینه این امتحان چیزی نصیبم نشد. چند سال با خیال آنکه قبول می شوم تلاش کردم اما موفقیتی حاصل نگشت.

تصمیم گرفتم خودم را با این خیالات واهی فریب ندهم زندگی برای ما نابینایان جای هیچ رشد و ترقی ندارد یا شاید بهتر بگویم برای من ندارد.» بسیارند افراد دارای معلولیتی که امید به قبولی در اینگونه آزمون ها را دارند یکی از آنها را می توان در اهواز پیدا کرد، شهاب فروزش جوان نابینایی که در آزمون استخدامی 15 تیرماه شرکت کرده بود میگوید: «اینگونه آزمون ها برای ورود به دانشگاه باشد یا استخدامهای شغلی فرقی نمیکند در هر صورت ما نابینایان با مشکل روبه رو میشویم. با هزار امید این آزمون استخدامی را شرکت کردم. 

با ورود به جلسه امتحان متوجه شدم سوال ها برایم بریل نیست، متاسفانه عنوان نابینایی در فرم اولیه برایم لحاظ نشده بود و مجبور شدم  به صورت عادی همراه یک منشی 40 دقیقه دیرتر از دیگران امتحان را آغاز کنم. شرکت در آزمون همیشه با دلهره همراه است حال اگر دیرتر هم شروع کنی این آشوب درونی همه جواب های آماده ذهن را برهم میزند.»

محمد عسگری متقاضی دیگریست که از شهر یزد در رشته زبان و ادبیات عرب در این آزمون شرکت کرده است و مشکلاتش را این گونه بیان میکند:« یکی از مشکلات بزرگ این آزمون که نه تنها من بلکه دیگر دوستان نابینایم با آن مواجه شدند تناقض جواب های دفترچه بریل و بینایی است. گزینه های سؤال بریل با سؤال بینایی که در اختیار منشی بود همخوانی نداشتند. بعد از اینکه چند سؤال را خواندم اتفاقی متوجه این اشتباه شدم.

برای پیگیری  با ناظر جلسه صحبت کردم. آنها پرسیدند: «با بریل راحتتری یا اینکه منشی برایت سؤال را بخواند؟» گفتم: «بریل بهتر است.» آنها نیز گفتند، صورت جلسه می کنیم تا پاسخنامه شما را بر اساس سوال های بریل تصحیح کنند. اما آنچه مرا نگران کرده است عدم اطمینان به صحبت های این فرد بود. این اشتباه با آینده جوانان بازی میکند و چند سال افرادی همچون من را از زندگی عقب می راند.»

رضا مبارک جوان 24 ساله دیگریست که از مشکلاتش در آزمون برایمان میگوید: «آزمون چند مشکل داشت که بزرگترین آن عدم تطابق سوال های دفترچه بینایی با بریل بود. سوال ها یکی بود اما گزینه جواب ها جابه جا بودند.

ناظران امتحان در تهران به شرکت کنندگان نابینا گفتند جوابها را بر اساس دفترچه بینایی انتخاب کنید، اما دوستان نابینا در شهرهای دیگر بر اساس دفترچه بریل جواب هایشان را انتخاب کردند. دومین مشکل انتخاب منشی هاست چرا که مدام از خستگی و بی حوصلگی گله می کنند و تمرکز را از شرکت کننده می گیرند. شاید همه منشی ها این طور نباشند اما من با چنین فردی به سوال های آزمون جواب دادم. منشی ام سرباز بود و سطح سواد پایینی داشت و نمیتوانست سوالها را درست بخواند. مشکلات در آزمونهای نابینایان همیشگی ست اما آنچه که همه معلولان با آن درگیر هستند سهمیه های پایین این گروه  است.»

مریم نودهی از شهرستان بجنورد دو بار در این آزمون شرکت کرده است و مشکلات را با جسم و روح اش لمس کرده است.

او نبود دفترچه به خط بریل را یکی از مشکلات عمده این گونه امتحانها عنوان میکند و میگوید:« با وجود دفترچه بریل اگر منشی اشتباه سوالها را بخواند فرد شرکت کنند میتواند متوجه اشتباه شده و جواب درست را انتخاب کند. دومین مشکل منشیهایی هستند با سطح سواد پایین در زبان انگلیسی، ریاضی و آمار اغلب شرکت کنندگان نابینا را به اشتباه می اندازند. نکته بعدی که خودم با آن روبه رو بودم  شروع آزمون دیرتر از دیگران است.

اگر آزمون ساعت 14 برای افراد عادی شروع میشود نابینایان تا ساعت 14:30 دقیقه هنوز دستشان به سوالها نخورده است. پاسخ دادن به سوال برای فرد نابینا بیشتر زمان میبرد تا افراد بینا، اما زمان شروع ما دیرتر از دیگران است این تبعیض اضطراب شرکت کنندگان نابینا را افزایش می دهد.»