به گزارش ایران سپید به نقل از مهر نامش رابعه است تبارش از دیار سیستان و بلوچستان ، ۴۰ سال سن بیشتر ندارد اما مشکلات زندگی چنان تازیانه ای بر پیکرش نواخته و رسم روزگار چروک های عمیقی برصورتش حکاکی کرده است که شکسته تر از سن واقعی اش دیده می شود.

مهاجرت به امید زندگی بهتر

صحبت از رابعه رخشانی است، زنی که بعد از ازدواج با همسرش به امید زندگی بهتر خاک و کاشانه اش را رها کرده و به گلستان آمده است، اما نمی دانست در گلستان هم همان وضعیت محرومیت در سیستان چشم انتظارش است منتهی کمی با نمایی زیباتر، کمی سبزتر، کمی دلرباتر.

آنها بعد از ازدواج، با رویای داشتن کار و وضعیت بهتر به استان گلستان کوچ می کنند، اما دریغ از شغلی که حتی بتواند آنها را در وضعیت معمولی قرار دهد. همسر رابعه یک کارگر ساده فصلی است که فقط در ماه های اول سال برایش کاری پیدا می شود و مسائل اقتصادی و معیشتی زندگی، رابعه را  مجبور به کارگری برای حقوقی ناچیز در زمین های اطراف روستا می کند.

رابعه مادر پنج فرزند به نام های زهرا، رحیمه، حدیثه، مینا و محمد آصف است اما آنچه که کمر رابعه را بیش از هر چیز دیگری در زندگی خم کرده است بیماری رحیمه فرزند دوم اوست. رحیمه بعد از تولد دچار بیماری «هیدروسفالی» می شود.

هیدروسفالی به شرایطی گفته می‌شود که مایعات در داخل جمجمه تجمع کرده و باعث ورم کردن مغز شود.

در واقع هیدورسفالی در لغت به معنی «آب در مغز» است. تجمع آب در جمجمه می‌تواند به مغز آسیب برساند و این آسیب‌دیدگی می‌تواند منجر به بروز ناتوانی‌ها و اختلالات رشدی، فیزیکی و ذهنی در بیمار شود. رابعه می گوید تاکنون حدود هفت بار فرزندش را جراحی کرده و آب درون مغزش راخالی کرده و دارو ندار زندگی اش را در این راه خرج کرده است.

رحیمه، فرزند معلول رابعه زیر نظر بهزیستی است و تنها خدماتی که از بهزیستی دریافت می کند ماهیانه مبلغ ۵۳ هزار تومان بوده و هزینه ای برای نگه داری از فرزند بیمارش درمنزل دریافت نمی کند.

خانواده رخشانی در حال حاضر در روستای «مهدی آباد آقیاجی» زندگی می کنند. مکان زندگی رابعه هم تعریف آن چنانی ندارد، خانه قبلی که رابعه در آن زندگی می کرد خانه ای قدیمی بود که بر اثر بارش باران های شدید تخریب شده و امکان زندگی در آن برایش وجود ندارد.

در حال حاضر رابعه و فرزندانش در خانه ای گِلی زندگی می کنند که متعلق به برادرشوهرش بوده، این خانه گاز کشی ندارد چراکه هنوز گاز به این قسمت از روستای مهدی آباد نرسیده است.

زندگی در خانه ای بدون حمام و سرویس بهداشتی

خانه فعلی رابعه حمام و سرویس بهداشتی هم ندارد، آن ها برای استفاده از سرویس بهداشتی به مکانی چندصدمتری خانه خود به خانه یکی ازهمسایگان می روند.

برای حمام کردن هم در خانه آبی گرم می کنند و استحمام می کنند. وضعیت لوله کشی آب خانه رابعه هم به گونه ای است که این لوله کشی آب تا آشپزخانه نیامده و رابعه باید در سرما و گرما، زیر باران و برف از لوله آبی که در ۲۰۰ متری خانه اش قرار دارد استفاده کند.  

پای درد و دل رابعه که می نشینیم از دردهای زندگی اش گلایه های فراوان دارد، مشکل مسکن و نبود گازکشی، نگه داری فرزند معلول، نبود درآمد مناسب، شرایط سخت نگه داری از فرزند معلول و کمبود امکانات رفاهی زندگی هر روز بیشتر از روز گذشته کمر این اسوه صبر و استقامت را خم می کند.

لازم به ذکر است خیرین یک آبگرمکن برای رابعه خرید کرده اند اما چون خانه رابعه فضایی برای حمام ندارد قابل استفاده نیست، امیرعلی تجری یکی دیگر از خیرینی که پیگیر وضعیت رابعه و خانواده اش بوده به خبرنگار مهر گفت: طی صحبت هایی که با بهزیستی انجام شده و با توجه به وضعیت معلولیت فرزند این خانواده، خانواده رخشانی می توانند از سهمیه ساخت خانه ویژه معلول بهره ببرند منتهی باید برای این کار تشکیل پرونده ای انجام شود و درخواستی ارائه شود که تاکنون ارائه نشده است.