به گزارش ایران سپید به نقل از سلامت آن لاین: دکتر فریده محمدطاهری درباره نقش «سلول درمانی» در ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده و رفع دردهای بدن گفت: برای اولین بار مبحث «سلول درمانی» به دنبال پیوند ارگان‌ها مانند پیوند کلیه و پوست مطرح شد و به دنبال آن محققین در تلاش بودند تا از این روش در سایر حیطه‌های پزشکی نیز استفاده کنند.

این فلوشیپ فوق تخصصی درد با اشاره به این‌که بدن به طور طبیعی قابلیت ترمیم بافت آسیب دیده را دارد اما در روش «رِژِنراتیوتراپی» یا «سلول درمانی» این روند تسریع می‌شود، توضیح داد: به طور کلی طب رژنراتیو، یک تکنولوژی درحال رشد است که بیشتر روی دو بخش اصلی یعنی، سلول درمانی با سلول‌های بنیادی و یا استفاده از فاکتورهای رُشد پلاکتی یا همان پی‌آرپی تاکید دارد.

وی گفت: در روش اول درمان به شیوه رِژِنراتیو، منبع دریافت سلول معمولا از مغز استخوان، است. این سلول‌ها پس از کشت دادن، غلیظ شدن و تزریق به بافت آسیب دیده، از نظر تئوری، توانایی تبدیل شدن به سلول‌های سازنده همان عضو را دارند. یعنی وقتی که سلولهای گرفته شده، به عضله، عصب یا استخوان تزریق شود، تبدیل به همان نوع بافت می‌شود درست مانند کاری که سلول‌های جنین انجام می‌دهند.

محمدطاهری درباره روش دوم نیز گفت: در این روش از فاکتورهای رُشد موجود در پلاکت استفاده می‌شود که به آن پی‌آرپی– استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت- گفته می‌شود. پلاکت یکی از سلول‌های بدن است که مقدار زیادی فاکتور رشد و پروتئین‌های لازم را برای ترمیم بافت در خود جای داده است. بنابراین وقتی پلاکت غلیظ شده را به قسمت‌های آسیب دیده بدن تزریق می‌کنیم، توانایی آزادسازی پروتئین‌های درونی خود را دارد که به ترمیم بافت آسیب دیده کمک می‌کند. این روش درمانی راحت‌تر و در دست‌تر از روش اول است و بر همین اساس به طور شایعتری مورد استفاده قرار می‌گیرد اما پاسخ‌دهی روش اول به درمان بهتر است.

این عضو هیات مدیره انجمن بررسی و مطالعات درد ایران افزود: در صدمات عضلانی-اسکلتی ازجمله کاهش درد ناشی از دیسک خراب شده، آرتروز مفاصل، صدمات تاندون‌ها، آسیب دیدگی حاد عضلات و لیگامان‌ها که در پی پیچ خوردگی شدید و کشیده شدن تاندون‌ها بوجود می‌آید، امروزه با استفاده از این تکنولوژی نتایج خوبی گرفته شده است.

وی با اشاره به اینکه کنترل درد با این دو روش ممکن می‌شود، یادآور شد: از نظر تئوری، استفاده از این روش‌ها تائید شده است اما انجام آن به صورت عملی، معیارهای خاصی ازجمله انتخاب بیمار توسط پزشک، تعیین روند درمان، الگوی درمانی و تعداد جلسات مورد نیاز دارد که براساس میزان آسیب و صدمه ایجاد شده در بیماران تعیین می‌شود.

محمد طاهری با تاکید بر جدید بودن این علم افزود: هنوز نکات مبهم زیادی در مورد موارد مصرف آن وجود دارد و این روش درمانی باید به عنوان یک روش درمان محافظه کارانه در نظر گرفته شود، اما حُسن آن در این است که برخلاف روشهای محافظه کارانه دارویی از کورتون و مُسکن‌ها که عوارض کلیوی و کبدی دارند استفاده نمی‌شود و معمولا اثر درمانی پایدارتری ایجاد می‌کند. البته این روش نیز همانند سایر درمان‌ها باید با نظر پزشک و رعایت شرایط لازم و انتخاب موارد مناسب باشد.

او این روش درمانی را پنجره‌ای رو به آینده خواند که می‌توان از آن برای ساخت اعضا مصنوعی استفاده کرد و در پایان به ممنوعیت‌های استفاده از سلول درمانی اشاره کرد و گفت: بیماران دارای نقص ایمنی، بیماران دیابتی با قند خون کنترل نشده، مصرف کنندگان کورتون و داروهای مهارکننده سیستم ایمنی، عفونتهای عمومی، زنان باردار و کودکان، مجاز به استفاده از این درمان‌ها نیستند.