وی افزود: در روش دوم نیازی به تراش دندان وجود ندارد و فقط نگین با چسب ویژه به سطح دندان می‌چسبند. در این روش نگین یا به‌صورت یکبار مصرف یا به مدت زمان طولانی چسبانده می‌شود. آنهایی که یکبار مصرف هستند، به‌مدت 6 ماه تا یک‌سال کارایی خواهند داشت و می‌توان این نوع نگین‌ها را با یک وسیله نوک تیز از دندان جدا کرد، نگین‌هایی که دائمی روی دندان نصب می‌شوند، فقط باید توسط پزشک متخصص جدا شوند، زیرا در غیر این صورت به دندان‌ها آسیب جدی وارد می‌شود.

این دندانپزشک تصریح کرد: نگین‌ها جنس و شکل‌های متفاوتی دارند. این نگین‌ها از جنس طلا، کریستال‌های گران‌قیمت و کریستال‌های ارزان‌قیمت، اشکال پلاستیکی تزئینی و براق هستند که هر کدام به نحوی نمای زیبایی به لبخند می‌دهند.

وی تصریح کرد: کاشت نگین به بافت دندان آسیبی نمی‌رساند اما به مرور زمان ممکن است به دلیل جمع شدن جرم و باکتری در کنار نگین‌ها پوسیدگی دندان بوجود آید. نگین‌هایی که روی دندان کار گذاشته می‌شوند، دارای انواع و اقسام گوناگونی هستند، جنس آن‌ها بستگی به انتخاب و سلیقه افراد دارد.

طبری ادامه داد: استفاده از ژل اسید فسفوریک از عوارض کاشت نگین روی دندان‌هاست، چراکه این اسید باعث آسیب رساندن به مینای دندان شده و به‌تدریج باعث تغییر رنگ دندان می‌شود. نازک شدن مینای دندان یکی دیگر از عوارض کاشت نگین است. نگین کاشته شده روی دندان با مسواک زدن از بین نمی‌رود و باید توسط دندانپزشک برداشته شود.