به گزارش ایران سپید  خبر دار شدم اردوی تیم ملی گلبال بانوان در تهران و ورزشگاه شهید هرندی برگزارمی شود من هم برای تهیه گزارش، بازدید از روند تمرینات و صحبت با برو بچه های تیم ملی به سمت ورزشگاه هرندی میروم.

بازیکنان طبق روال دور دایره وسط زمین تمرین نشسته اند،  یکی از دختران کلام خدا را قرائت  میکند بعد از ان مربی  حرفهای تخصصی را به بچه ها گوش زد می کند جالب بود مربی از دخترها می خواهد که نازک نارنجی نباشند« امروز کار با توپ است و ممکن است توپ به نقاط مختلف بدن شما اصابت کند پس نازک نارنجی نباشید و ناله و گلایه نکنید.

این تمرین است و درمسابقات شرایط جدی و سخت تر خواهد بود.» قبل از شروع به گرم کردن بدن برای تمرین دخترها دستشان را روی نبض گذاشته اند و تعداد ضربان نبضشان را در تعداد ثانیه ای که مربی تعیین می کند می شمارند ظاهرا این کار هر روزشان است و برای بررسی اولیه سلامتی  بسیار مهم است. یکی از مربیان به همراه ورزشکاران خود را گرم می کند از ابتدای زمین می دوند و هنگامی که به آخر خط می رسند مربی دست می زند تا انها متوجه شوند که به انتها رسیده اند و باید  مسیر را دور بزنند. مربی برای تغییر حرکات ورزشی باید توضیح دهد که الان چه حرکتی را باید انجام دهیم و در این میان اگر ورزشکاری حرکت را اشتباه انجام دهد مربی دیگری به سراغش رفته و حرکتش را تصحیح می کند.

در سوی دیگر از این زمین ورزشی پزشک تیم ایستاده و هرزمان که ورزشکاران دچار ناراحتی می شوند او را صدا میزنند. خانم دکتر در ابتدای تمرین حضورش را اعلام می کند و می گوید:« بچه ها مشکلی ندارید همه چی رو به راه است .» همه یکصدا می گویند که مشکلی نیست.  حال نوبت به تمرین اصلی رسیده ورزشکاران چشم بندها را زده مچ بند و زانو بند را برمی دارند و روی خطوط زمین دست می کشند و جای خود را می یابند. دست های خود را پنجه می کنند سر را پشت دست قرار می دهند تا توپ سنگین و پر سرو صدای گلبال به صورتشان برخورد نکند آنها برای گرفتن توپ باید خود را روی زمین سُر بدهند تا توپ را بگیرند. برای تمرین گلبال 9 نفر هستند اما از این تعداد فقط 6 نفری که اماده تر هستند به مسابقات اعزام می شوند.

 فرقی نمی کند کدام یک از ورزشکاران برای مسابقات اعزام شوند مهم کسب بهترین نتیجه از سوی تیم ملی گلبال بانوان نابینا و کم بیناست. بعد از تمرین به سراغ دو دختر گلبالیست اصفهانی میروم و با انها در خصوص تمرین ها به گفتگو میپردازم.  زهره مظاهری از نصف جهان و شهر زیبای اصفهانبه اردوی تیم ملی دعوت شده او در خصوص مسابقات و شرایط  بازیکنان میگوید:« حدود 15 سال است با گلبال آشنا شدم و به طور حرفه ای بازی می کنم. شرایط خوبی را در تیم پشت سر می گذاریم و تمرینات به خوبی پیش می رود از شرایط باشگاه، خوابگاه و تغذیه ای که دراختیار ورزشکاران قرار داده اند بسیار راضی هستم. امیدوارم بتوانیم در مسابقات پاسفیک برای کشورمان افتخار افرینی کنیم و توانایی بانوان نابینا را بیشتر از پیش نشان دهیم. »

این دانشجوی علوم تربیتی با توجه به وضعیتش در تیم ملی اظهار میدارد:«از 9 نفری که در تیم ملی دعوت شدیم من نابینای مطلق و بقیه کم بینا هستند. ورزش زندگی من را تغییر داد از این رو به همه دختران نابینایی که به ورزش علاقه دارند توصیه می کنم پا درمیدان گذاشته و توانایی های نهفته خود را شکوفا کنند.

ورزش می تواند به تخلیه هیجانات منفی کمک کند و انرژی مثبت را در زندگی جاری سازد. نابینایان به خاطر شرایطشان و محدودیت حرکتی که دارند تحرک کمتری دارند و ورزش می تواند زندگی شان را متحول کند در حال حاضر ورزش برای من نابینا زندگیست. ورزش باعث استقلالم در زندگی شخصی، ذهنی و فکرم شد همچنین با فراگیری ورزش فعالیتهای دیگری همچون جهتیابی را هم اموختم. وی با تقدیر از مهره اصلی زندگی اش  گفت: مادرم طی این سالها پشتم ایستاد و در تمام مراحل زندگی یارو یاورم بود و مهمتر از همه باورش هر روز به توانایی هایم بیشتر می شود این قوت قلبم در زندگی است.» در حلقه دخترهای گلبالیست نشسته ام دخترانی که هر کدام مانند زهره معتقدند که ورزش گلبال به آنها انگیزه حرکت و زندگی داده است به سراغ محبوبه عباسی، مربی تیم ملی گلبال بانوان نابینا و کم بینا میروم و با او به گفتگو میپردازم.  عباسی  در خصوص دومین اردوی این تیم و اماده سازی برای رقابت های آسیایی پاسفیک تایلند می گوید: این مسابقات برای تیم ما از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که انتخابی مسابقات جهانی در سال 2018 سوئد نیز دراین رقابت ها رقم خواهد خورد.

وی ادامه میدهد: با توجه به مسابقات پیش رو ما 6مرحله تمرین  7 روزه برای آماده سازی ورزشکاران در نظر گرفتیم. یک هفته اردو داریم و در دو نوبت صبح و عصر تمرین می کنیم و بعد یک هفته بچه ها به شهرهای خود بازمی گردند و برنامه بین اردویی را تمرین می کنند. عباسی با اشاره به تمرین های خوبی که تا کنون پشت سر گذاشته اند بیان می کند: با توجه به برنامه های که ریختیم در فاز بدن سازی هستیم و امیدوارم با توجه به روزهای باقی مانده تا شهریور آمادگی بانوان را برای این تورنمت  در حد قابل قبولی افزایش دهیم. مربی تیم ملی گلبال نابینایان و کم بینایان با بیان اینکه رقبای تیم ایران درآسیا نام آور هستند گفت: چین نایب قهرمان پاراالمپیک ریو است، ژاپن جزو هشت تیم برتر است استرالیا در مسابقات ریو 2016 شرکت داشته است. 6 کشور برای مسابقات پاسفیک آماده می شوند ایران، چین، ژاپن، استرالیا، کره و تایلند است که بانوان نابینا و کم بینایی ایرانی باید با این 5 تیم به رقابت بپردازند.

در این رقابتها4 تیم اول به صورت یک با چهار و دو با سه مسابقه می دهند و برنده ها به فینال صعود می کنند و بازنده ها هم برای رده بندی اماده می شوند. عباسی با توجه به امکانات فدراسیون نابینایان و کم بینایان در خصوص رسیدگی به ورزشکاران میگوید: تا کنون رسیدگی مناسبی از سوی فدراسیون صورت گرفته است و امیدواریم این روند ادامه داشته باشد و بهتراز پیش شود.

دراردوی اول 15 نفر دعوت شدند اما در این اردو به علت محدودیت در زمان و نزدیک بودن مسابقات  9نفر را دعوت کردیم که از میان این ورزشکاران افرادی را که آمادگی بهتر و پشتکار بیشتری را در تمرینات نشان دهند برای مسابقات انتخاب میکنیم. وی عنوان میکند: ورزشکاران از استانهای تهران، فارس، قزوین، کردستان، اصفهان و خوزستان انتخاب شدند و با توجه به اینکه رشته گلبال اولین رشته تخصصی نابینایان است افراد زیادی از این گروه در این رشته فعالیت می کنند و این کار را برای انتخاب بهترین استعداد ها راحت تر کرده استمربی تیم ملی گلبال بانوان در پایان صحبتهایش طیبه استکی، زهره مظاهری، زینب قنبری، فاطمه قمصری، فائزه مظفری، مریم حسام آبادی، مریم آهوان، سمیرا جلیلوند و ریزان دژاهنگ را 9 بانوی جوان نابینا و کم بینای دعوت شده به تیم ملی گلبال معرفی میکند. به امید موفقیت دختران گلبالیست کشورمان. (جعفری)