در شهر ما هیچ کاری برای معلولان نشده است
کارشناس جغرافیای طبیعی و معلول جسمی - حرکتی و عضو علی البدل شورای مشگین شهر است. او می‌گوید: در شهر ما؛ تاکنون هیچ اقدامی برای معلولان انجام نشده. دغدغه او مناسب‌سازی فضای شهری برای استفاده معلولان است.
جامعه معلولان تریبونی برای طرح خواسته‌هایش ندارد
دکترای جامعه شناسی علوم سیاسی و معلول است . او می‌گوید: متأسفانه جامعه بزرگ معلولان تاکنون تریبون در خوری برای بیان مطالبات و خواسته‌های خود نداشته‌اند. این مهم باعث شده است مدیریت شهری نیز آن گونه که باید توجهی به کمبود‌های این حوزه نداشته باشند. نیک می‌دانیم که با تکرار روش‌های همیشگی‌، به نتایج متفاوت نخواهیم رسید. لذا پازل قدرتمند و با اهمیت شورای شهر و مدیریت شهری، اشخاص توانمند و با تدبیری را نیاز دارد که با جامعه بزرگ معلولان آشنا و نیازهای آنان را به طور ملموس بشناسد. به نظر بنده روح و اندیشه‌های بزرگ در کالبد هر انسانی که باشد، شگفتی می‌آفریند.
 معلولیت محدودیت نیست
معلول جسمی - حرکتی و استاد ژنتیک دانشگاه آزاد است از حوزه پاکدشت آمادگی خود را برای حضور در شورای این شهر اعلام کرده است تا نشان دهد معلولیت محدودیت نیست. وی می‌افزاید: من با اعلام آمادگی برای حضور در شورا؛ قصد آن دارم که به همنوعانم بگویم ما هم می‌توانیم در تعیین سرنوشت خود نقش داشته باشیم.
فرصت‌های برابر معلولان با دیگران
کاندیدای نابینای یزدی که کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دارد؛ انگیزه خود را برای شرکت در این میدان رقابت، در درجه اول تثبیت اصل و خواسته فرصت‌های برابر بین معلولان و دیگر قشرهای جامعه و نهادینه کردن این فرهنگ عنوان می‌کند. او می‌افزاید: در برخی از شهرها، هنوز حضور نمایندگان معلول یک پدیده غیر منتظره به نظر می‌رسد. در درجه دوم؛ اگر ما بتوانیم وارد یک مرکز تصمیم گیری و تصمیم سازی شویم، می‌توانیم صدای معلولان را به مسئولان برسانیم. شعار او در این انتخابات «شهر دسترس پذیر برای همه» است. وی ادامه می‌دهد: البته منافع دسترس‌ پذیری همه افراد جامعه را بهره‌ مند می‌سازد. او در مورد برنامه دیگرش که تلاش در جهت رسیدن معلولان به مسکن مناسب خود است، می‌گوید: مسکن مناسب برای همه افراد جامعه یکی از اصول قانون اساسی ماست. قوانینی که در این باره هست گاه متناقضند و این دسترسی را محدود کرده است.
 فرهنگ‌ سازی عمومی با استفاده از امکانات شهری
کارشناس ارشد روانشناسی و نامزد نابینای اصفهانی که دبیر آموزش و پرورش است، معتقد است: از بیرون شورا، یک فعال مدنی تنها می تواند طرح و برنامه خود را برای پیشبرد امور ارائه دهد اما از درون شورا؛ می‌تواند به صورت عملی تصویب و اجرای آن را پیگیری کند. من آمده‌ام تا به صورت عملی نشان دهم اگر شرایط برابر اجتماعی فراهم باشد سایر معلولان نیز می‌توانند در اجتماع حضور یابند و خود را اثبات کنند. حضور نابینایان در شوراها، چند نتیجه دارد اول اینکه فرهنگ سازی می شود و مردم با توانمندی های این افراد آشنا می شوند. این فرهنگ سازی نشان می دهد اگر شرایط برای حضور اجتماعی نابینایان دیگر هم فراهم باشد می‌توانند تا همین اندازه توانمند ظاهر شوند. از طرف دیگر نماینده نابینا یا معلول؛ امکانی پیدا می‌کند تا عملاً از حقوق همنوعان خود دفاع کند و سوم اینکه در کلانشهرها، حضور نماینده معلول، این امکان را فراهم می‌سازد که به صورت عملی از فضاهای شهری به نفع فرهنگ سازی عمومی استفاده کنند. این کاندیدای شورای شهر برنامه‌های خود را برای همنوعان نابینا این گونه توصیف کرد: مثلثی را در نظر بگیرید یک ضلع این مثلث، فرهنگ سازی و آموزش با استفاده از ظرفیت شهرداری است. آموزش در مورد نابینایان و آموزش به نابینایان. در این فضاها می‌توان خدمات حرفه آموزی به نابینایان را مد نظر داشت. ضلع دوم این مثلث؛ مناسب سازی و دسترس پذیر ساختن اماکن شهری از نظر فیزیکی است و در ضلع سوم؛ تسهیلگری استفاده معلولان از خدمات شهری می‌گنجد که می تواند شامل سیاست‌های تخفیفی به معلولان برای استفاده از اماکن فرهنگی و... باشد. وی در پایان افزود: حمایت معلولان از کاندیداهای معلول خیلی مهم است. به علاوه وقتی فرد معلول وارد شورا شود تازه معلولان دیگر باید به او طرح و برنامه بدهند و از او اجرای آنها را بخواهند.
سهم معلولان از بودجه شهرداری لحاظ شود
کارشناس ارشد برق و کاندیدای کم بینای پردیس؛ اولویت اول کاری خود را مناسب سازی معابر، بوستان‌ها، مبلمان شهری، وسایل حمل و نقل، کتابخانه‌ها و اماکن عمومی می‌داند. او معتقد است باید شورای راهبردی معلولان در شهرداری شهرهایی چون پردیس هم ایجاد شود. او می‌گوید: باید ساختاری با عنوان مشاور مدیر عامل در امور معلولان در شهرداری وجود داشته باشد البته این ساختار باید در همه دستگاه‌ها دیده شود که بتواند حقوق معلولان را از آن دستگاه‌ها مطالبه کند. در برنامه‌ای که من برای معلولان ارائه داده‌ام، حداقل 10 درصد بودجه شهرداری یعنی معادل سهم جمعیتی معلولان، باید به این حوزه اختصاص یابد. رسیدگی به خانواده‌های دارای چند معلول، مناسب سازی معابر جلوی منازل این افراد، تعمیرات منازل شان، نصب آسانسورو ارائه خدمات درمانی مانند ویلچر نیز از دیگر برنامه‌های سلوکی برای دسترسی بهتر معلولان و برابرسازی فرصت‌ها برای آنان است.
مشارکت در امور شهر
کارشناس جامعه شناسی و نامزد نابینای خرم آبادی نیز معتقد است ما هم مثل سایر مردم برای اداره شهر خودمان ایده و فکر داریم و می‌توانیم در اداره شهر مشارکت داشته باشیم به علاوه معلولان در شورای شهر کسی را می‌خواهند که صدایشان باشد و حقوق آنها را مطالبه کند. او به مواردی چون مناسب‌سازی اماکن عمومی و معابر و حذف موانع شهری برای تسهیل حضور معلولان در شهر اشاره می‌کند و می‌افزاید: به نظرم ما می توانیم با ایجاد تسهیلاتی چون امکان حضور معلول به همراهی یک یا دو نفر به صورت رایگان در اماکن تفریحی و تاریخی زمینه حضور این افراد را بیشتر مهیا سازیم. این کاندیدا در پایان ضمن انتقاد از تشکل‌های معلولان می‌افزاید: متأسفانه تشکل‌های ما کم جان هستند و از این‌رو نمی‌توانند کاندیدای خودشان را حمایت کنند.
دستاورد حضور نابینایان در شورای چهارم تهران
جانباز نابینا که سابقه عضویت در شورای شهر تهران را هم دارد؛ در زمینه دستاورد حضور نمایندگان نابینا در این شورا می‌گوید: نخستین مصوبه شورای چهارم در تهران، رایگان شدن هزینه ایاب و ذهاب معلولان بود. بودجه‌ای که در سال اول به این امر اختصاص یافت سه و نیم میلیارد تومان بود که در سال چهارم به 12میلیارد تومان رسید. او ضمن اشاره به اینکه، با حضور دو نماینده نابینا در شورا و مطالبه حقوق معلولان، بسیاری از نیازهای معلولان در شورا دیده شد، می‌افزاید: اگر چه شهر دسترس‌پذیر یک بحث راهبردی است اما امروز این ایده مراحل خوبی را در فرآیند شکل گیری طی کرده است. او ادامه می‌دهد: بخشی از قوانین مطروحه در این بحث، مربوط به آیین‌نامه‌های سازمان نظام مهندسی است و اینکه در هر ساختمانی که ساخته می‌شود ضوابط مربوط به عبور و مرور معلولان رعایت شود و در بوستان ها ضوابط دسترس‌پذیری برای معلولان شکل بگیرد. در حال حاضر هم نمونه‌هایی از این بوستان‌ها آماده شده است. این جانباز نابینا ادامه می‌دهد: ما مسئولان مترو را موظف کردیم در زیرساخت‌هایی که طراحی می‌کنند برای ورود افراد با ویلچر، آسانسور تعبیه کنند و محل ورود و خروج معلولان را به صورت صحیح طراحی کنند. البته در مورد مناسب‌سازی مترو، بحث استفاده از سنسورها شکل نگرفت چون لکوموتیوهای موجود هوشمند نیستند و به صورت انسانی اداره می‌شوند و نمی‌توانند در نقطه مشخص بایستند. تلاش ما این است که مترو، «بی آرتی» و معابر شهری تا حد امکان قابل دسترس شوند. البته از موضوع دسترس‌پذیری همه قشرها هم کودکان و هم سالمندان بهره‌ مند می‌شوند. دیگر عضو نابینای شورای تهران نیزمی گوید: دسترس‌پذیری نسبت به مناسب سازی، معنای عام تری دارد و مصداق های آن را می توان در حمل و نقل عمومی، خرید از فروشگاه‌ها، خدمات اینترنتی، دسترسی به اداره های شهرداری ها و... یافت. این نامزد اما به شورای تهران، برای کار در حوزه معلولان، نمره بالاتر از متوسط می‌دهد. این حقوقدان ادامه می‌دهد: کار بزرگی که شورای تهران انجام داد این بود که دسترس پذیری را در ادبیات مدیریت شهری وارد کرد و از این پس نمایندگان شوراهای دیگر؛ باید آن را پیگیری کنند .در این شورا کاری که شد این بود که هر قانونی که تصویب شد اگر به معلولان مرتبط بود، واژه «دسترس پذیری» مستقیم یا غیر مستقیم در آن به کار گرفته شد.
امروز در تبصره دو قانون بودجه سالانه شهرداری، دسترس پذیری پیوست طرح‌های شهری شده است. به این ترتیب از نظر ادبیات موضوعی و تئوری به جاهای خوبی رسیده‌ایم.
عضو نابینای شورای شهر در مورد برنامه آینده خود در صورت حضور در شورای پنجم، می‌گوید: خود معلولان باید ایده‌های نو را تولید کنند چون کسی بهتر از آنها نسبت به مشکلات شان مطلع نیست. معلولان همچنین باید در فرآیند عملی شدن این ایده‌ها هم نظارت داشته باشند تا کار بدرستی انجام شود. وقتی معلولی در عمل نشان می دهد که حضورش برای دیگران هم راهگشاست، در واقع خواسته ما که مشارکت معلولان در همه امور اجتماعی است خودبه خود برآورده شده است. او با استقبال از حضور معلولان برای نامزدی شوراها در سراسر کشور می‌افزاید: به نظر من در دوره آینده شوراها، دسترس پذیری باید شعار محوری همه دوستان باشد و معلولان در هر شهری، همه برنامه‌های خود را حول و حوش این موضوع قرار دهند.
با کمی کنکاش در فهرست شرکت‌کنندگان در انتخابات شوراها با حضور گسترده معلولان مواجه شدیم. آنچه در بالا آمد تنها قطره‌ای از این دریا بود که آمد. اما حال که با این استقبال مواجه شده‌ایم و کسانی از بین معلولان،خود را در معرض انتخاب برای شوراهای شهر و روستا گذاشته‌اند و در این گرماگرم حزب و باندبازی، کاش جامعه بزرگ معلولان با یک تصمیم جمعی و برای رسیدن به شهرهایی ایمن برای همه مردم، عزم خود را برای فرستادن نمایندگان لایق و فرهیخته به شوراهای شهر و روستا جزم کنند تا هر روز بیش از پیش، شاهد شهرهایی باشیم که همه امکاناتش برای همه  قشرهای کم توان و ناتوان قابل دسترس باشند و ای کاش احزاب مورد قبول و مورد نظر مردم نیز به این موضوع توجه ویژه داشته باشند و در انتخاب فهرست‌های خود سهمی ویژه برای معلولان قائل شوند.