به گزارش ایران سپید به نقل از ایرنا شاید اگر همین چند وقت پیش ضربه مغزی شدن یک نابینا براثر نبود علائم هشداردهنده ویژه نابینایان در یک پل هوایی نصفه کاره نبود، قضیه موزائیک ها و علائم مخصوص نابینایان در سطح شهر این همه جنجال برانگیز نمی شد.اذهان عمومی این پرسش را مطرح می کند که چرا حالا که موزائیک های ویژه نابینایان نصب شده در کمال تعجب به یک مانع برخورد می کند.
واکنش های مردم پس از اینکه می فهمند خط های موزائیکی برجسته مخصوص نابینایان بوده ، جالب است، یکی می گوید فکر می کرده که این خط های موزائیکی برجسته برای آن بوده که مردم موبایل به دست حواسشان پرت نشود و زمین نخورند، دیگری تصور می کرده چون موزائیک های پیاده رو تمام شده از موزائیک های دیگری استفاده کرده اند.
دختر جوانی هم با خنده می گوید فکر می کرده که این خط های ویژه مردم را به طرف مترو راهنمایی می کرده است و پسر جوانی فرض کرده که این خط مخصوص دوچرخه سواران یا موتور سواران در پیاده رو است! اما غالب مردم فکر می کردند که این خط های موزائیکی برای زیباسازی شهر است.
البته جالب است بدانید که حتی کارگران شهرداری که این موزائیک ها را نصب می کنند نیز از کارکرد آن خبر نداشته اند ؛ چند وقت پیش یکی از این کارگران موزائیک ها را روی هم به صورت مواج قرار می داد و وقتی شخصی از او می پرسد چرا این کار می کند ، می گوید برای زیبایی بیشتر شهر ؛ البته این کارگر بعد به اشتباه خود پی می برد و موزائیک ها را درست می چیند اما سئوال اینجاست که چرا به نیروهایی که قرار است این موزائیک ها را بچینند حتی گفته نمی شود که این علائم قرار است برای نابینایان باشد تا سر از جوی آب و فضای سبز و موانع دیگر درنیاورد.
درحالیکه در کشورهای پیشرفته ، طرح هایی مانند 'خیابان کامل' برای مردم اجرا می شود که در آن تابلوهای مخصوص و علائم صوتی برای کاربران نابینا تعبیه شده ما هنوز حتی کارکرد علائم مخصوص نابینایان را نیز نمی دانیم.

**چند سئوال در خصوص مناسب سازی برای نابینایان
پیروز حناچی معاون وزیر راه و شهرسازی چند روز پیش این سئوال را مطرح کرد که که چرا باید یک خط موزائیکی مخصوص نابینایان در پیاده رو به جوی آب ختم شود.
او البته جواب این سئوال را نبود آموزش و نظارت های لازم در این زمینه می داند و می گوید: رعایت اصول مناسب سازی با آموزش قابل رفع است. در آموزش و نظارت بر مناسب سازی ها دچار شکاف هایی هستیم که به شیوه نگرش مربوط است.
زهرا علی اکبری عضو ستاد حقوق شهروندی نیز به خبرنگار ایرنا می گوید: فکر می کردم سانحه سقوط یک نابینا در مترو یا حوادث مشابه آن منجر به ایجاد شهر امن شود اما مهم ترین حقوق شهروندی معلولان اتفاق نیفتده است، چرا؟
وی تاکید می کند: مناسب سازی ها در اینکه بتواند یک فرد دارای معلولیت را از انزوای اجتماعی بیرون بکشد و به عرصه اجتماعی بیاورد، خیلی تاثیرگذار است.
مهدی چمران رئیس شورای اسلامی شهر تهران نیز در این خصوص می گوید: موزائیک مخصوص نابینایان در پیاده روها به جوی آب ختم می شود و معلوم است که کسی که آن را ساخته ، فلسفه آن را نمی دانسته که بخش مواج این موزائیک ها مخصوص نابینایان است بلکه فکر کرده این موزائیک ها برای زیبایی پیاده رو بکار گرفته می شود.
وی نیز این سئوال را مطرح می کند که چرا باید بسیاری از ساختمان های شهر را بساز و بفروش هایی بسازند که به فکر جیب و درآمد خودشان هستند و مسائل مناسب سازی را در نظر نمی گیرند.
و دست آخر علی ربیعی وزیر تعاون ، کار و رفاه اجتماعی نیز این سئوال را مطرح می کند که چرا باید درنظر گرفتن اصول مناسب سازی در شهر یا ساختمان سازی یک تکلیف اجباری یا هزینه اضافی لحاظ شود.
وی تاکید می کند: باید الزامات حقوقی مناسب سازی رعایت شود اما متاسفانه در بحث فضای شهری و اماکن عمومی ، آن را یک امر اجباری می دانند.
وی خاطرنشان می کند: باید شرایط به گونه ای فراهم شود که معلول بتواند بدون احساس خطر در شهر تردد کند ؛ حرکت کردن با احساس خطر و استرس ناشی از آن خیلی سخت است.

** جای خالی آموزش و نظارت در مناسب سازی های شهر
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور نیز با تاکید بر وجود علائم جهت یابی نابینایان در خیابان ها می گوید: نابینایان با استفاده از این علائم با حداقل کمک حرکت می کنند.
حسین نحوی نژاد در گفت و گو با خبرنگار ایرنا می افزاید: متاسفانه مساله مناسب سازی برای نابینایان در شهر به شدت مورد غفلت دست اندرکاران قرار گرفته است و این مساله موجب شده تا طی چند هفته اخیر شاهد حادثه ناگوار برای یکی از نابینایان در پل هوایی نصفه کاره باشیم.
وی خاطرنشان کرد: البته گاهی نیز حرکت هایی در این زمینه انجام می شود اما متاسفانه آموزش و نظارت لازم در این اقدامات وجود ندارد و شاهد هستیم که به طور مثال خط مخصوص نابینایان به یک مانع برخورد می کند.
وی تاکید می کند: ضروری است که مردم ، مسئولان و به ویژه مسئولانی که در حوزه های معماری ، شهری ، راه سازی و سازه های شهری فعال هستند حتما به مناسب سازی محیط برای افراد دارای معلولیت به ویژه نابینایان توجه کافی داشته باشند.
نحوی نژاد یادآور می شود: اینکه بطورمثال یک پل عابرپیاده هوایی نصفه کاره بود یا اینکه موزائیک های برجسته نابینایان به جوی آب ختم می شود، نابینایان را دچار نگرانی و استرس می کند که مبادا در حین حرکت علائم هشداردهنده ویژه او وجود نداشته باشد و او جان خود را از دست بدهد یا اینکه معلولیت دیگری به نابینایی او اضافه شود.
وی اضافه می کند: اگر هم علائم وجود داشته باشند با این اخبار منتشر شده ، نابینایان نگران هستند که نکند این علامت به مانعی برخورد کند و آنان دائما دلشوره تصادم با یک شی ء ناشناس و آسیب دیدگی دارند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور می گوید: بنابراین بهتر است اولا حتما به نصب علائم جهت یابی نابینایان اعم از لمسی و حتی صوتی، همت گماشته شود و دوما در نصب این علائم از نیروهای آموزش دیده استفاده و نظارت های کافی نیز بر آن انجام شود.
نحوی نژاد بر فرهنگسازی در حوزه مناسب سازی نابینایان تاکید می کند و می گوید: لازم است که اطلاع رسانی های بیشتری در این زمینه در جامعه صورت گیرد.

**یک شماره برای مناسب سازی ویژه معلولان
هرچند که مشکلات در حوزه مناسب سازی افراد دارای معلولیت زیاد است و سئوال های بی جواب زیادی در این زمینه وجود دارد اما خوشبختانه مشاهده می شود که در این زمینه گام های خوبی آغاز شده که از جمله آن می توان به سامانه پیامکی معبر اشاره کرد.
رئیس سازمان بهزیستی از راه اندازی سامانه پیامکی معبر با شماره 30000123222 ، خبر داده و گفته است که این سامانه در راستای مطالبه گری، مشکلات حوزه مناسب سازی را دریافت و منعکس می کند.
انوشیروان محسنی بندپی می افزاید: پیام های ارسالی هموطنان به این سامانه از سوی کارشناسان بررسی می شود و پس از پیگیری از 39 دستگاه عضو، نتیجه، منعکس و اطلاع رسانی خواهد شد.
وی با انتقاد از فعالیت کمرنگ دستگاه های دولتی عضو ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب سازی کشور، می گوید: متاسفانه در این زمینه آمار و ارقام خوبی نداریم بطوریکه اکنون بهزیستی کشور، 65 درصد و بقیه ارگان های دولتی، کمتر از 30 درصد وظایف تکلیفی خود در حوزه مناسب سازی را محقق کرده اند.
یک میلیون و 300 هزار فرد دارای معلولیت متوسط به بالا در کشور تحت پوشش سازمان بهزیستی قرار دارند که 10.5 درصد آنان دچار معلولیت بینایی هستند.