به گزارش ایران سپید این عبارت هنگامی شنیده میشود که گروهی از نابینایان در مورد عملکرد یک مسئول سازمان دولتی، به ویژه بهزیستی یا یک انجمن نابینایی  یا اداره مشغول گفتگو هستند و مثلاً گفته میشود فلان مسئول سازمان به سفر رفته است یا خودرویی خریده است. بلافاصله تعبیر رایج آن است که آن مسئول با پولی که به نام نابینایان جمع کرده است، به آن سفر رفته و فلان خودرو را خریده است. این عبارت یا عبارات مشابه حاکی از یک بدبینی نهادینه شده، دراز مدت است که به صورت یک کلیشه ذهنی در میان گروههایی از نابینایان جا افتاده است. هر کس که با نابینایان کار میکند از قبل آنها به نان و نوایی میرسد و این در حالی است که مثلاً بسیاری از نابینایان بیکار هستند یا درآمد کافی ندارند. شاید یکی از انگیزه های که برخی نابینایان تحصیلکرده خیلی زود از انجمنهایشان جدا میشوند و تصمیم به تشکیل تشکلی جدید میگیرند؛ این است که اگر او مسئول تشکلی باشد، به نام نابینایان پول و پله ای جمع میکند و به نان و نوایی میرسد. در این که ممکن است در هر نهاد و سازمانی افرادی سوء استفاده گر باشند تردیدی نیست، به ویژه زمانی که نظارت سازمان یافته ای نیز نباشد، اما این تعبیر که هر که برای نابینایان کار میکند از قبل او سوء استفاده میکند یا اگر به جایی رسید، پای خود را روی حق نابینا گذاشته است، تعبیری بیش از حد بدبینانه و توجیهگر این است که اگر من نوعی به جایی نرسیده ام، حقم را دیگری خورده و اگر کسی هم به جایی رسیده، به ویژه اگر بینا باشد حتماً حق من نابینا را خورده است و به جایی رسید. این گونه تعابیر منفی کمکی برای تغییر وضعیتمان نمیکند، مگر اینکه ما هم سوء استفاده گر و خورنده حق دیگران باشیم.