و هر از گاه در گذر زمان در گذر بی صدای ثانیه های دنیای فانی جرس کاروان از رحیل مسافری خبر می دهد که در سکونی آغازی بی پایان را می سراید

در زمانه‌یی که خواندن برای بسیاری از بینایان توتم نیست و به طریق اولی دلیلی نمی‌بینند که بخوانند و به تبع آن بدانند؛ این مهم اما برای قشر دیگری از جامعه‌مان شاید تنها توتم اصلی‌شان باشد.