روز 29 اردیبهشت ماه سال88 مأموران کلانتری چیتگر هنگام گشتزنی در اطراف پارک با جسد زنی میانسال روبه‌رو شدند و بازپرس جنایی پایتخت را در جریان این حادثه قرار دادند. دقایقی بعد افسران تیم ویژه بررسی صحنه جرم در محل کشف جسد حاضر شدند و تحقیقات در این‌باره آغاز شد.

مقتول زنی 60ساله به نام عفت بود که بر اثر فشار بر عناصر حیاتی گردن دچار خفگی شده بود و آثار اصابت جسم سخت بر سرش نیز مشاهده می‌شد. در چنین شرایطی جسد به پزشکی قانونی منتقل و تجسس‌ها برای رازگشایی از این معمای جنایی آغاز شد.تحقیقات درباره مقتول نشان می‌داد او از مدتی قبل با شوهرش رجب که مردی 70ساله است دچار اختلاف شده بود و چند روز قبل از این حادثه همسایه‌ها صدای درگیری او و شوهرش را از خانه‌شان شنیده بودند.

از سویی بررسی‌ها حاکی از آن بود که عفت به مواد‌مخدر اعتیاد داشت و همین موضوع باعث اختلاف او با شوهرش شده بود. در چنین شرایطی رجب به‌عنوان نخستین مظنون بازداشت شد و تحت بازجویی قرار گرفت اما حاضر نشد اتهام قتل همسرش را برعهده بگیرد. او گفت: من و همسرم مدتی بود که جدا از یکدیگر زندگی می‌کردیم اما با یکدیگر رفت‌وآمد داشتیم تا اینکه از یک‌سال قبل در یک خانه و کنار یکدیگر زندگی می‌کردیم. زندگی ما خوب بود و من همسرم را دوست داشتم تا اینکه این حادثه اتفاق افتاد و او به قتل رسید.

اظهارات این مرد در شرایطی بود که آثار لاستیک چرخ خودروی او در محل کشف جسد به چشم می‌خورد و نشان می‌داد او همسرش را به قتل رسانده و سوار بر خودرویش جنازه را به اطراف پارک چیتگر منتقل کرده است. در چنین شرایطی او بازداشت شد اما باز هم حاضر نبود درباره حقایق قتل همسرش چیزی بگوید. در این میان فرزندان مقتول که به‌عنوان اولیای دم خواستار مجازات قاتل شده بودند نسبت به پدرشان اعلام گذشت کردند تا صبح دیروز به لحاظ جنبه عمومی جرم در دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شود.

در ابتدای این جلسه که در شعبه113 به ریاست قاضی باقری برگزار شد ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست را قرائت کرد و در ادامه متهم در جایگاه قرار گرفت و به دفاع از خود پرداخت. او گفت: من عاشق همسرم بودم و دلیلی نداشت بخواهم او را به قتل برسانم. ما 3فرزند داشتیم و صاحب نوه شده بودیم اما همسرم به شیشه اعتیاد داشت و پسر جوانی برایش مواد‌مخدر می‌آورد. بارها به او در این‌باره تذکر دادم اما فایده‌ای نداشت تا اینکه این اتفاق افتاد.او درباره روز حادثه گفت: همسرم بیمار شده بود و می‌خواستم او را به بیمارستان ببرم اما گفت لازم نیست.

من خوابیدم اما چند ساعت بعد وقتی بیدار شدم همسرم در خانه نبود. با تلفن همراهش تماس گرفتم اما جوابم را نداد. نمی‌دانستم او کجا رفته است. چون فکر می‌کردم ممکن است به درمانگاه نزدیک خانه‌مان رفته باشد دنبالش رفتم اما آنجا نبود. یک روز گذشت و هیچ خبری از عفت نبود تا اینکه وقتی ناامیدانه بار دیگر با تلفن همراهش تماس گرفتم مرد غریبه‌ای جوابم را داد. او از من پرسید شما چه‌کسی هستی که 27مرتبه با این‌خط تماس گرفته‌ای؟ گفتم من همسر عفت هستم. مرد گفت مأمور کلانتری است و همسرم تصادف کرده است. من هم فورا به کلانتری رفتم اما در آنجا بود که فهمیدم همسرم به قتل رسیده است. من در قتل عفت نقشی ندارم و نمی‌دانم چه‌کسی او را کشته است.در پایان این جلسه قضات دادگاه برای تصمیم‌گیری در این‌باره وارد شور شدند.