|
انتشار یک کتاب درباره ی اشتغال نابینایانحوزه ی نشر در سال های اخیر، با تلاطم های زیادی همراه بوده و همچنان درگیر مشکلاتیست که رسماً هیچ چشم انداز شفافی را مقابل ناشران و مؤلفان ترسیم نکرده است. از گرانی کاغذ گرفته تا میزان پایین مطالعه ی جامعه که خیلی از ناشران را حتی از ادامه ی راه باز داشته است. |
به گزارش ایران سپید موضوعات تخصصی مثل معلولیت هم تحت تأثیر این شرایط نامطلوب، ضضربه ی بیشتری نسبت به دیگر حوزه های محتوایی می خورد. برغم تمام این ها، ستار افزا، نابینای دارای کارشناسی ارشد جامعه شناسی، اقدام به تألیف یک کتاب در زمینه ی اشتغال نابینایان با عنوان «موقعیت اجتماعی نابینایان در ایران» کرده است. او در گفت و گو با ایران سپید، اظهار می دارد که به دنبال هدف اقتصادی بوده است: «چند سال قبل قصد انتشار این کتاب را داشتم. آن موقع هدف اقتصادی را تعقیب می کردم؛ منتها ناشر اظهار کرد که کتاب های تخصصی صرفه ی اقتصادی ندارند و در تیراژ های پایین منتشر می شوند. به همین علت موضوع را رها کردم تا امسال که تصمیم گرفتم با تیراژی محدود، کتاب را از طریق نشر بید منتشر کنم. البته ناشر به انتخاب خود من نبود و به واسطه ی یک مؤسسه، نشر بید انتخاب شد. این بار هدفم معنوی بود. می خواستم این کتاب در کتابخانه ها و در اختیار دانشجویان و محققانی که در زمینه ی معلولان کار می کنند، قرار بگیرد. به همین منظور یک نسخه را به کتابخانه ی ملی ایران که مرکز و مرجع مهمیست، دادم.»
افزا در خصوص موضوع کتابش بیشتر توضیح می دهد: «عنوان کتاب، موقعیت نابینایان در ایران، با رویکرد به اشتغال و رضایت شغلی دانش آموخته های نابینای شاغل در شهر تهران است. چنانکه از عنوانش مشخص است، نابینایانی که دارای تحصیلات عالیه هستند و شاغلند، مورد بررسی قرار گرفته اند. طبیعتاً در این تحقیق، رشته های تحصیلی بررسی شده اند و به این پرداخته شده که چند درصد از نابینایان دانش آموخته در تهران شاغل شده اند و چه رشته هایی موقعیت بیشتری داشته اند. در تحقیقاتی که کردم و البته همچنان جای کار دارد، به این نتیجه رسیدم که رشته های حقوق، روانشناسی و جامعه شناسی نسبت به دیگر رشته ها در شغل یابی موفقتر هستند. ضمن اینکه افراد دارای پشتوانه مالی، امکان موفقیت بیشتری در به دست آوردن شغل در همین رشته ها دارند.»
افزا اظهار می دارد که این کتاب بر اساس پایان نامه اش تألیف شده است: «کار کاملاً علمیست و زیر نظر استاد، استاد راهنما و مشاور تکمیل شده است. در واقع این کتاب را بر اساس پایان نامه ام نوشته ام. روش من در این پایان نامه، پیمایشی و پرسشنامه ای بود. سال ۸۹ برای تهیه ی یک جامعه ی آماری درباره ی نابینایان دانش آموخته و شاغل در تهران، به بهزیستی مراجعه کردم. مسئولان مربوطه اظهار داشتند که آماری تفکیک شده که مشخص کند چه میزان از نابینایان شاغلند و رشته ی تحصیلیشان چه بوده، ندارند. به همین علت من مجبور شدم به روش گلوله برفی احتمالی عمل کرده و سینه به سینه و طی صحبت با افراد، به آمار مد نظرم برسم. در واقع آماری که در سال ۸۹ داشتم، عبارت از ۱۷۲ دانش آموخته ی نابینای شاغل در تهران بود. اختلاف احتمالی با این آمار، شاید در حد و اندازه ی یک یا دو نفر باشد.»
 |
 |
 |
 |
 |
 |
