به گزارش ایران سپید التزام به اجرای این طرح, شرکت ها و سازمان های خدمات رسان را واداشت تا برنامه ها و خدمات خود را بر اساس این طرح تنظیم کنند.

شرکت واحد اتوبوس رانی هم در این راستا, با علامت گذاری صندلی های اتوبوس های حمل و نقل عمومی و بخش خصوصی, اقدام به فاصله گذاری اجتماعی کرد. به این صورت که علامت ضرب در نشانه ی ممنوعیت و علامت مربع سبز نشانه ی عدم ممنوعیت استفاده ی مسافران پیش بینی شده است. پرسش مهم اینکه نابینایان چطور می توانند این علائم را تشخیص دهند؟ آیا به منظور بهره مندی نابینایان از خدمات ناوگان اتوبوس رانی بر اساس طرح فاصله گذاری اجتماعی, تمهیداتی اندیشیده شده است؟

محمود ترفع, مدیر عامل شرکت واحد اتوبوس رانی در گفت و گوی اختصاصی با ایران سپید, به این پرسش ها پاسخ می دهد: «اجرای طرح های جدید بستگی به موقع و مقطع زمانی آن دارد. در حالت عادی وقتی طرحی ارائه می شود, فرصت به اندازه ی کافی هست؛ همه ی جوانب سنجیده می شود حتی بودجه ی کافی هم پیش بینی می شود. در مواقع بحرانی مثل روز هایی که سپری می کنیم, ممکن است طرحی به صورت تلفنی اعلام شود یا از طریق تلویزیون اطلاع رسانی شود. ما باید آن طرح را اجرا کنیم؛ در حالی که هنوز ابلاغیه اش به دستمان نرسیده است. علامت گذاری صندلی ها هم مشمول این شرایط بود. با توجه به بودجه ی کمی که در اختیار داشتیم, صندلی های اتوبوس ها را با استفاده از نوار چسب های پهن و علامت ضربدر و رنگ مخالف صندلی ها, علامت گذاری کردیم. تازه بعد از چند روز می بینیم این علامت ها کنده شده اند. درباره ی نحوه ی تشخیص این علائم به وسیله ی نابینایان, واقعاً چیزی به ذهنمان نرسیده؛ طبعاً همکاری خود این عزیزان می تواند راهکار های سازنده ای به ما بدهد. بنا بر این من از همینجا اعلام می کنم که ما آمادگی دریافت طرح های سازنده از سوی تشکل ها یا افراد نابینا را داریم. یک نکته را هم لازم می دانم بیان کنم. رئیس جمهوری در آخرین جلسه ی ستاد مبارزه با کرونا اعلام کردند که اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی در اتوبوس های حمل و نقل عمومی, باید به این شکل باشد که مسافران در صندلی ها بنشینند؛ اما کسی سرپا نایستد؛ یعنی اگر صندلی ها پر شد, کسی سوار نشود. هنوز ابلاغیه ی این دستور به دست من نرسیده؛ طبعاً اگر این شکل از طرح فاصله گذاری اجرا شود, تقریباً به حالت قبل از کرونا باز می گردیم.«

مدیر عامل شرکت واحد اتوبوس رانی در خصوص ضد عفونی اتوبوس ها و همچنین خودرو های سامانه ی حمل و نقل جانبازان و معلولان اظهار می دارد: «اتوبوس ها در ابتدا و انتهای خطوط ضد عفونی و دستمال کشی می شوند؛ بنا بر این هیچ مسافر اعم از شهروند بینا یا نابینا قادر به تشخیص اینکه اتوبوس ضد عفونی شده یا نه, نمی شود. همین رویه درباره ی خودرو ها و اتوبوس های سامانه ی حمل و نقل جانبازان و معلولان نیز اجرا می شود. از این بابت شهروندان معلول ما اصلاً نگران نباشند.»ترفع همچنین درباره ی رعایت اصول بهداشتی راننده های خودرو های سامانه ی جانبازان و معلولان

ترفع در پاسخ به سؤالی پیرامون عدم رعایت اصول بهداشتی بعضی راننده های سامانه ی جانبازان و معلولان به دلیل دریافت نکردن اقلام بهداشتی از سوی شرکت اتوبوس رانی چنین اظهار می دارد: «حقیقتاً تهیه ی ماسک این روز ها راحت نیست؛ حتی خود من هم برای استفاده شخصی وقتی به داروخانه ها مراجعه می کنم, می گویند موجود نیست یا در صورت موجود, یکی دو تا بیشتر نمی دهند. در ابتدا برای تهیه ی ماسک مشکل داشتیم؛ خوشبختانه نوعی ماسک از سوی یکی از شرکت های دانش بنیان تولید شد و ما آن را برای استفاده ی راننده ها تهیه کردیم. این ماسک ها در لایه ی بیرونی پوششی از دی اکسید تیتانیم دارند. این پوشش خاصیت دفع هر نوع ویروز یا میکروب را که از تابش نور طبیعی یا غیر طبیعی را که بر روی سطح ماسک می نشیند, دارد. سایر ماسک ها دارای فیلتر هستند که فقط جلوی ورود ویروس به مجاری تنفسی را می گیرد, شرکت دانش بنیانی که این ماسک ها را از آن خریداری کردیم, توصیه کرد که این ماسک ها بین یک تا سه ماه قابل استفاده هستند. ما تأکید کردیم که مصرفمان یک ماهه خواهد بود. فکر می کنم هفته ی آینده یک ماه تمام می شود و سری جدید که خریداری کردیم, در اختیار راننده ها قرار می دهیم. متأسفانه برخی راننده ها از ماسک ها استفاده نمی کردند که از ابتدای این هفته ابلاغیه ای زدیم و استفاده از ماسک ها برای راننده ها را اجباری کردیم.»ترفع در پایان به موضوع مناسب سازی ایستگاه ها و اتوبوس ها اشار

ترفع در پایان به پرسش ایران سپید درباره ی دسترسی سخت معلولان به برخی ایستگاه های خطوط اتوبوس های بی آر تی چنین پاسخ می دهد: «این موضوع را در جلسه ای که با خانم دکتر نژاد بهرام داشتیم, خدمتشان عرض کردم. وقتی سطوح شیبدار مطرح شد, عرض کردم که برخی ایستگاه های ما مثل چند ایستگاه خط 9 بی آر تی, دارای آسانسور یا پله برقی نیستند و دسترسی این ایستگاه ها فقط به وسیله ی پله ها ایجاد شده؛ منتها این موضوع از حیطه ی اختیارات من و شرکت واحد اتوبوس رانی خارج است. ما بهره بردار خطوط و ایستگاه ها هستیم. به این معنی که ایستگاه ها طراحی شده و گارد ریل ها بسته می شود و ما وظیفه ی تجهیز ناوگان اتوبوس ها را داریم. عملیات زیرسازی ایستگاه ها بر عهده ی معاونت های حمل و نقل شهرداری های مناطق تهران است. بنا بر این باید از شهرداری ها این مطالبه را بکنید. درباره ی سطح شیبدار یا همان رمپ معلولان, بعضی اتوبوس ها این رمپ ها را داشتند, اما بعضی دیگر فاقد رمپ بودند. در همان جلسه مقرر شد برای اتوبوس های فاقد رمپ معلولان, تعدادی رمپ به صورت دستی نصب شود تا معلولان بتوانند به آسانی سوار یا پیاده شوند. این در همین هفته این رمپ ها بین سامانه ها توزیع شد تا کار نصب و بهره برداریشان انجام شود.»