از این‌رو است که هنرمندان از جایگاه رفیعی در جوامع مختلف خصوصاً در ایران اسلامی برخوردار هستند. هنرمندان، فرهیختگان جامعه هستند و برای جامعه خود، مرجعیت دارند. هنرمندان هستند که با کلام و اثر خود، جامعه را در مسیری جدید به حرکت درمی‌آورند و مردم، خود را در آیینه هنر می‌بینند و هویت کسب می‌کنند. نگاهی به تجربه درخشان انقلاب اسلامی، نشان می‌دهد که هنرمندان از اقشار و گروه‌های مختلف در راه مقابله با مظالم طاغوت پیش از انقلاب، با رهبری امام راحل(ره) انقلاب را به جریان انداختند و به پدیده‌های شومی چون نظام ارباب و رعیتی و بی‌عدالتی با زبان هنر اعتراض کرده و مردم را به راه اصیل انقلاب رهنمون شدند. هنرمندان در ابیات و نوشته‌های خود، تابلوی نقاشی، موسیقی، مجسمه و... حقوق مردم را ترسیم و مطالبه کردند.
این جایگاه هنرمندان و فرهیختگان پدیدآوردن انقلاب اسلامی در کنار مردم و رهبری امام راحل غیرقابل انکار است.
توجه به هنرمندان و فرهیختگان، جزو وظایف ذاتی نظام ما است. در نظام اسلامی ما که رهبران آن، اهل و دوستدار هنر بوده و خود آراسته به زیور هنر هستند، باید ما هنر و هنرمندان را در صدر بنشانیم و بر دیده بگذاریم، چرا که معتقدیم، تکریم هنرمندان و معلمان، به معنای تکریم و منزلت بخشیدن به همه ملت ایران است.
این ایده، زمانی جامه عمل به خود می‌پوشد که در قدم اول، جامعه ببیند که هنرمند به بازی گرفته می‌شود حرف هنر شنیده می‌شود و این مهم وقتی مقدور است که تشکل‌های اجتماعی خصوصاً در زمینه هنر در چارچوب قانون به رسمیت شناخته شود و مورد حمایت قرار گیرد تا هنرمندان، به نمایندگی از اقشار مختلف مردم در ارتباط با امورات خود تصمیم‌گیری کنند و در موضوعات مختلف، با دولت تعامل داشته باشند و دولت به‌عنوان خدمتگزار، ارتباط خود را با این قشر فرهیخته تداوم بخشد.
رئیس جمهوری دولت تدبیر و امید با رأی 24 میلیونی انتخاب شد و بر همین اساس، این دولت متکی به آرای مردمی است و خود را در قبال اقشار مختلف مردم پاسخگو و مسئول می‌داند. از این‌رو معتقدیم اصل 92 قانون برنامه توسعه ششم کشور و اصل ١٣١ قانون کار و تبصره‌های آن و البته با تفسیر موسع-نه مضیق- مبنای عمل ما در ارتباط با هنرمندان است. در این راستا دستورالعمل نحوه تشکیل و فعالیت انجمن‌های صنفی فرهنگی هنری و رسانه‌ای و کانون‌های مرتبط به‌عنوان گام نخست، اگر چه دیر برداشته شده، اما به واقع، این اقدام مبنای تحول فکری بزرگی در ایران خواهد بود.
تشکل‌های پدیدآورندگان آثار فرهنگی و هنری ایران، مبنای تعقل جمعی برای اصلاح رویه‌های نادرست و رفع مشکلات موجود خواهند بود و به فضل خدای متعال، مسیر را برای ایران پایدار در آینده هموار خواهند کرد.
در اداره کشور ما به حضور تأثیرگذار و جاذب توده‌های مردم در حل معضلات مهمی نظیر کودکان کار، اعتیاد، بزهکاری و... که زیبنده کشور عزیز ما نیست و نیز جلب مشارکت مردمی در موضوعاتی نظیر معلولان و مددجویان ما خواستار و نیازمند همراهی و همکاری و مشارکت هنرمندان و فرهیختگان کشور هستیم تا این مسائل، در صدر توجهات اقشار آحاد جامعه قرار گیرد و با همت جمعی در مسیر کاهش و رفع آنها گام برداشته شود. جلب مشارکت اجتماعی برای همراهی دولت و ملت در حل مشکلات، جز با حضور فعال هنرمندان میسر نخواهد بود.
امید است تا با همراهی هنرمندان و فرهیختگان، هر چه بهتر در جهت اعتلای ایران عزیز گام برداریم.
