رکیبی از اساتید رشته‌های برق و رایانه و چندین دانشجو با همکاری یکدیگر در حال طراحی یک لباس فضایی هستند که بر سلامتی فضانوردان نظارت کرده و از گرمای بدن آنها برای تامین نیروی ابزار الکترونیکی استفاده می‌کند.

مهندسان حین مطالعه یک لباس‌فضایی مدل، در حال بررسی این نکته هستند که چگونه می‌توان از حسگرهای پزشکی پوشیدنی در ماموریت‌های آتی فضا برای سالم‌ نگه‌داشتن فضانوردان استفاده کرد.

این پروژه سه ساله حدود 750 هزار دلار از ناسا بودجه دریافت کرده است.

مهندسان حاضر در این پروژه از شبیه‌ساز سه‌بعدی میدان الکترومغناطیسی و یک لباس‌ فضایی مدل بهره می‌برند.

این لباس از چندین لایه متشکل از مواد شامل پارچه‌های متالیزه‌شده برای مدلسازی لایه‌های موجود در لباس‌های واقعی استفاده می‌کند که از فضانوردان محافظت کرده و آنها را گرم نگه می‌دارد.

تعبیه باتری‌ها در محیط غنی از اکسیژن در لباس فضایی بیش از حد خطرناک است، از این رو تیم علمی در حال طراحی شیوه‌های جدید جمع‌آوری انرژی هستند.

این شیوه‌ها از تفاوت دمای بین گرمای بدن فضانورد و لباس فضایی برای نیرودهی به رادیوها و ابزارهای الکترونیکی دیگر موجود در درون لباس استفاده می‌کنند.

در این پروژه، دانشمندان به گردآوری طراحی مدار یکپارچه، طراحی نرم‌افزار، حسگرهای بیوپزشکی و زیست‌شناسی افراد پرداخته‌اند.

افزون بر چالش‌های نیرودهی و ارتباطاتی در فضا، بدن فضانوردان نیز در محیط فضا تغییر می‌کند، به طوری که تراکم عضله و استخوان آنها کاهش یافته و همچنین بینایی آنها نیز ممکن است تغییر کند.

دانشمندان در حال طراحی حسگرهایی هستند که فضانوردان می‌توانند برای سنجش سلامتی‌ و پیش‌بینی شروع خستگی‌شان از آنها استفاده کنند.