به گزارش خبرنگار اعزامی ایران سپید: جی بى کا ارنا مثل ورزشگاه آزادى خودمان پیر و فرسوده است اما براى این مسابقات حسابى نو نوار شده است. از رنگ آمیزى نماى بیرونى ورزشگاه گرفته تا تعمیر سرویس هاى بهداشتی، نصب صندلى هاى رنگى، نور پردازى زیبا و ... از کارهایى است که در ورزشگاه اصلى جاکارتا انجام شده بود. ورزشگاهى که با ظرفیت ٧٨ هزار نفر، یکى از بزرگترین ورزشگاه هاى جهان به شمار مى رود.

شهر هم مثل ورزشگاه، پس از استراحت یک ماهه بعد از بازیهاى آسیایی، حالا براى میزبانى از معلولان ورزشکار آماده شده است. در سرتاسر جاکارتا از فرودگاه گرفته تا ساختمان هاى بزرگ و اتوبان هاى شهر، همه جا تصاویرى دیده مى شود که نماد و نشان بازیهاى پاراآسیایى است.

اما مراسم افتتاحیه، با خلاصه اى از تاریخ اندونزى با معرفى ادیان مختلف، آداب و سنن آغاز شد. در طول برگزارى مراسم، تقریباً نیمى از ورزشگاه خالى بود ولی آنهایی که حضور داشتند، با تشویق هاى منحصر به فرد خود شور و حال خاصی به مراسم داده بودند.

مراسم رژه با ورود تیم افغانستان آغاز شد. نکته جالب در رژه افغان ها پوشیدن لباس هاى محلى توسط ورزشکاران مرد این کشور بود.

بزرگترین کاروان هاى رژه، از آن اندونزى و چین بود. پس از این دو کشور، ایران بزرگترین کاروان را داشت که با پرچمدارى ساره جوانمردى وارد ورزشگاه شد.

کاروان اعزامی کشورمان به این مراسم، با مانتو و کت و شلوار یک دست سفید رنگ و لباس سبزرنگ، پس از کشور هندوستان وارد مسیر اصلی شد و رژه خود را آغاز کرد.

ساره جوانمردی قهرمان کشورمان در رشته تیراندازی به عنوان پرچمدار در صدر این کاروان رژه را از ساعت 19.35 شروع کرد. وهب همدانی فرزند شهید همدانی که سرپرست نمادین این کاروان است، در صف دوم و سیامند رحمان قوی ترین ورزشکار معلول جهان در صف سوم رژه را ادامه دادند. سایر قهرمانان و ورزشکاران کشورمان نیز در صف های بعدی، کاروان خودباوری و امید را تکمیل کردند. مراسم رژه برای کاروان ایران 5 دقیقه به طول انجامید و سپس در جایگاه تعبیه شده در قسمت شرقی ورزشگاه متوقف شد.

نقطه عطف مراسم آنجایی بود که ورزشکار فلسطین با حضور یک نفر وارد ورزشگاه شد، تماشاگران اندونزیایى به حدى او را تشویق کردند که گویى ورزشکاران خودشان وارد "جى بى کا آرنا" شده اند.

در مراسم رژه، احترام موج میزد؛ افراد زیادی که در وسط زمین حلقه انسانى تشکیل داده بودند، به محض عبور پرچم هر کشور از مقابلشان، تا کمر خم میشدند تا احترام به پرچم هر کشور در حد اعلا رعایت شود.

در قسمت پایانى مراسم که اتفاقا تاثیرگذارترین هم بود، رئیس جمهور اندونزى دعوت یک کودک معلول را پذیرفت، از جایگاه ویژه به وسط زمین رفت. "جوکو ویدودو" یا همان "جوکوى رئیس جمهور" به همراه کودک معلول و ورزشکار دیگرى کمان در دست گرفتند و به سمت ستونهاى پوشالى تیر پرتاب کردند تا با خراب کردنشان ، واژه ABILITY ( قدرت یا توان) نمایان شود.

با برگزارى مراسم افتتاحیه رسما سومین دوره بازیهاى آسیایى آغاز شد تا جاکارتا خود را آماده یک هفته دشوار کند، "دشوار" یى که مقابل مردم سخت کوش و مهربان اندونزى چاره اى جز تسلیم شدن ندارد.

امیر سرمدی