وی ادامه داد: در این دستور العمل معلول و یا توانخواه به مسافری گفته می شود که به دلیل نقص عضو حسی و فیزیکی، کند ذهنی، کهولت، بیماری و یا دلایل دیرگی فرد نیازمند توجه ویژه در انجام امور مربوطه است بنابراین در آن وظایف مدیران فرودگاهها قید شده و آمده که باید پرسنل خود را در روش برخورد با مسافران معلول و توانخواه و نیز فراهم کردن تسهیلات مورد نیاز آموزش دهند. با سازمان‌های مربوطه از جمله مسئولان حمل و نقل عمومی برای ایجاد شرایط لازم در دسترسی آسان این مسافران از شهر به فرودگاه و بالاعکس را فراهم کنند. نواحی سوار و پیاده کردن مسافر در نقطه مقابل درب ورود و خروج سالن ترمینال باید با علائم خاص مشص شود، کانترهای پذیرش این نوع مسافران در نزدیک ترین فاصله از نقطه مقابل درب ورودی سالن ترمینال های خروجی و ورودی باشد. فرودگاه با هماهنگی نهادهای ذیربط دسترسی به خدمات قابل ارائه در فرودگاه و نیز دسترسی به کنترل های دولتی را در مسیرهای معین و حسب شرایط فرودگاه فراهم کند.
شیخ قرایی ادامه داد: در بخش دیگری از این وظایف اعلام شده است که باید از شیبراهه ها ترجیحا به صورت مکانیکی در مسیرهای دارای اختلاف سطح براساس استانداردهای موجود، نرده ها در شیبراهه ها و کف پوش های مناسب که امکان لغزش را کم کند، استفاده کنند. آسانسورها جادار بوده به نحوی که یک صندلی چرخدار به همراه یک و یا دو نفر ایستاده در آن جا شود. از حروف و رنگ های مناسب در سیستم نمایش اطلاعات پرواز برای مسافران معلول و توانخواه دارای نقایص بینایی استفاده کنند شیرهای آب سردکن و دستگاههای اتوماتیک تحویل مواد غذایی در ارتفاع مناسب برای این افراد گذاشته شود.
مدیرعامل انجمن معلولان پارس افزود: سرویس های بهداشتی مناسب سازی شده و استاندارد به لحاظ درب و نیز گردش صندلی چرخدار در آن و نیز دستگیره های نگهداری در موقعیت های مناسب نصب شود. در این آیین نامه حدود ۲۸ مورد وظایف آورده و وظایف شرکت هواپیمایی، وظایف شرکت خدمات فرودگاهی، دفتر فروش بلیت مسافر هوایی و وظایف مسافر معلول و توانخواه توضیح داده شده است. در بند دیگر آن به این موضوع اشاره شده است که عملکرد شرکت های هواپیمایی در این زمینه مورد بررسی قرار خواهد گرفت و شرکت نمونه به عنوان برگزیده ارائه خدمات به مسافران معلول و توانخواه معرفی می شود.
شیخ قرایی گفت: اما اکنون بسیاری از موارد این آیین نامه نه تنها اجرا نمی شود بلکه مسافران معلول و توانخواه نمی توانند بدون کمک دیگران خودشان کارهای مربوط به مسافرت های هوایی را به تنهایی انجام دهند. این به دلیل انجام نشدن موارد آیین نامه است گویا مدیران فرودگاهها وجود چنین آیین نامه ای را فراموش کرده اند. اکنون نه تنها معلولان حرکتی در فرودگاه های بین المللی بلکه در فرودگاههای ملی نیز با مشکلات تردد مواجه هستند. به این مشکلات باید مشکلات مربوط به نابینایان و ناشنوایان را نیز اضافه کرد. چون هیچ علام هشدار دهند و یا چراغهایی وجود ندارد که آنها بدون کمک دیگران بتوانند راه خودشان را پیدا کرده، بلیت تهیه کنند و مسافرت هوایی انجام دهند.