به گزارش ایران سپید سعید کرمی از نابینایان اصفهانی که ایده تشکیل این گروه را داده است در گفتگو با ایران سپید از دلایل خود برای تشکیل این گردهمایی می گوید: یک چشم پروتزی دارم و چشم دیگرم هم ضعیف است. من در 7 سالگی در اثر حادثه ای چشمم را از دست دادم و مجبور به تخلیه آن و استفاده از پروتز شدم. از آن زمان حدود 25 سال می گذرد.

س: در مورد این گردهمایی بیشتر توضیح دهید؟

ج: افرادی که از پروتز استفاده می کنند در جامعه مشخص نیست معلولیت دارند یا نه و مردم نمی دانند به این افراد چگونه نگاه کنند به همین دلیل مردم به آنها به گونه ای نگاه می کنند ولی در سازمان بهزیستی اصلا آنها را به عنوان معلول به حساب نمی آورند و به عنوان معلولیت خفیفدیده می شوند. اما وقتی برای اشتغال به جایی مراجعه می کنیم چون کارت معافیت پزشکی می گیریم می گویند شما معلول هستید و نمی توانید استخدام شوید. من در ایران انجمنی ندیده ام که به این افراد تعلق داشته باشد برای همین تصمیم گرفتم این گروه را تشکیل دهم  چون در تشکلهایی که برای حمایت از معلولان تشکیل شده اند این افراد نماینده ای ندارند اگر ما به عنوان کم بینا به حساب می آییم باید در انجمنهای نابینایان هم حضور داشته باشیم تا بتوانیم مشکلات خود را بیان کنیم.

اما در این انجمنها به ما می گویند یک چشم شما پروتز دارد چشم دیگرتان می بیند در حالیکه چشم سالم ما به مرور زمان بیناییش کمتر می شود. هدف ما از این گردهمایی این بود که دور هم جمع شویم و مشکلاتمان را مطرح کنیم به عنوان اولین گردهمایی بازخورد خوبی بین بچه ها داشت و از آن راضی بودند. امیدوارم رسانه هایی مثل ایران سپید هم کمک کنند مشکلات ما رسانه ای شود و انجمن معلولان و نابینایان نیز حداقل بتوانند این افراد را در جمع خود بپذیرند. واقعا کسی نمی تواند شرایط ما را درک کند یعنی کسی که دو چشمش مشکل دارد تنها در حد یک همنوعی می تواند مشکل ما را بپذیرد.

س: یعنی شما در انجمنهای نابینایان بهعنوان عضو پذیرفته نمی شوید؟

ج: ما در این انجمنها پذیرفته می شویم چون ظاهر چشم ما بهتر است مشکل ما از نابینایان دیگر کمتر است ولی در بحث اشتغال گرچه گاه توانمندتریم با آنها مشکلی مشترکی داریم.

س: چه تعدادی از افراد دارای پروتز چشمی را تا حال جذب کرده اید؟

ج: جمع کردن این بچه ها خیلی سخت بود چون من باید کلینیکهای پروتز را تک تک پیدا می کردم و به آنها پیام می دادم تا بتوانم آنها را دور هم جمع کنم. سه چهار ماه بعد از تشکیل گروه تصمیم گرفتیم دور هم جمع شویم و از نزدیک مشکلاتمان را با هم در میان بگذاریم.در نهایت حدود 11 نفر از شهرهای اصفهان، تهران، آمل، قم، کرج و شهریار بودند که گردهمایی اول را در تهران با آنها برگزار کردیم. ما در اولین مرحله کار انجمن افراد دارای پروتز چشمی را تشکیل دادیم برای قدم اول خواستیم مردم و رسانه ها نسبت به این قضیه حساس شوند. همچنین تصمیم داریم در بحث اشتغال و اطلاعات و آگاهی عمومی بیشتر فعالیت کنیم.

س: کسانی که پروتز دارند چگونه می توانند شما را پیدا کنند.

ج: ما در اینستاگرام صفحه ای به نام "انجمن پروتز چشم ایران " داریم که می توانند آن را دنبال کنند و به جمع ما بپیوندند و در گردهماییهای بعدی با ما باشند. دوستانی که پروتز دارند یا چشمشان آسیب دیده و به آنها گفته اند که باید آن را تخلیه کنند و پروتز بگذارند می توانند با من در ارتباط باشند تا با کمال میل تجربه های خودم را در اختیارشان بگذارم.

س: گذاشتن پروتز چه محدودیتها و عوارضی برای فرد ایجاد می کند؟

ج: این افراد بعد از مدتی دچار افتادگی پلک می شوند دیگر اینکه چشم خشک می شود یا عفونت می کند از نظر ظاهری هم به مرور زمان در اثر تحلیل ماهیچه های داخل چشم، چرخش چشم دچار مشکل می شود و بعد از چند سال باید دوباره پروتز بگذارند. دیگر اینکه نرخ مصوب ثابتی در مورد پروتز نداریم مثلا کلینیکی در اصفهان قیمت آن را دو میلیون و پانصد هزار تومان می گوید و کلینیکی در تهران می گوید آن را ده میلیون می سازم. قیمت فوق العاده بالاست در بهزیستی هم چون معتقدند پروتز مربوط به زیبایی است از آن حمایتی ندارند البته می گویند شما فاکتور بیاورید امکان دارد ما پرداخت کنیم. ولی من تا حال حمایتی در این زمینه ندیده ام. امیدوارم ما در انجمنهای معلولان و نابینایان پذیرفته شویم تا ما هم بتوانیم نظرات خودمان را مطرح کنیم ما دوست نداریم کار موازی این انجمنها تشکیل دهیم اما اگر به ما توجه نشود مجبور به این کار خواهیم بود.