وی افزود: اما شاید بتوان گفت که در کنار وزارت بهداشت اولین نهادی بودیم که واکنش سریع و نسبتاً سنجیده داشتیم و سه روز پس از تعطیلی مدارس، آموزش‌های مجازی و مدرسه تلویزیونی آغاز شد و شبکه شاد در ادامه مسیر راه اندازی شد که شبکه‌ای منعطف و انحصاری برای آموزش و پرورش بود.
رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی با بیان اینکه اکنون بیش از ۷۰ درصد دانش آموزان ما در بستر شبکه شاد مشغول امر یاددهی و یادگیری هستند گفت: اما متأسفانه نابرخورداری‌ها و نابرابری‌هایی که در همه عرصه‌های زندگی وجود دارد در اینجا نیز خودش را نمایان کرد و حدود ۳۰ درصد دانش آموزان از وسایل هوشمند برای بهره برداری از این فضا بی بهره هستند.
حسینی ادامه داد: یک آمار سه میلیون دانش آموز بی بهره از ابزار هوشمند بارها اعلام شده اما در کنار آن حدود دو میلیون دانش آموز هم هستند که به علت شغل پدر و مادر تنها می‌توانند تا یک ساعت محدودی از گوشی و تبلت والدینشان استفاده کنند.
وی با بیان اینکه به رقمی حدود ۱۲ هزار میلیارد تومان برای تأمین این میزان ابزار هوشمند نیاز است که ما نه اعتبارش را داریم و نه اختیارش را گفت: اما می‌توانیم اعتبار و اختیارش را از مردم و از محل مشارکت‌های مردمی بگیریم. ادامه راه آموزش، عدالت آموزشی و حفظ کیفیت در آموزش از این مسیر امکان پذیر است.
معاون وزیر آموزش و پرورش با تاکید بر اینکه امروز یک تبلت یا موبایل، کارکرد آموزش و مدرسه پیدا کرده است گفت: با یک تبلت مدرسه را به خانه دانش آموزی می‌برید که مدرسه ندارد. بنابراین اگر تبلتی به دانش آموزی اهدا کردید یعنی مدرسه‌ای را اهدا کرده‌اید اما کارکرد مهمتر این است که برخی دانش آموزان به علت فاصله محل اقامت و غیره ترک تحصیل می‌کنند. همچنین در برخی مناطق دختران ما به واسطه مسائل فرهنگی از ادامه تحصیلی در سنین بالاتر باز می‌مانند.
حسینی افزود: اگر این دختران تبلت داشته باشند می‌توانند به جرگه محصلان بازگردند. امروز احساس می‌کنم جلوه آشکار عینی از نابرابری دوباره نمایان شده است. قبلاً دانش آموزها به مدرسه می‌رفتند اما امروز عده‌ای به دلیل نداشتن تبلت نمی‌توانند به مدرسه بروند و یک جلوه جدید از نابرابری را آشکار کرده و علاوه بر اینکه آنها را از آموزش محروم می‌کند یک رنج کودکانه را نیز برایشان در پی دارد.
وی تاکید کرد: نمی‌توانستیم نسبت به این قضیه بی تفاوت باشیم. وزیر آموزش و پرورش به بنده مأموریت داد که از تمام ظرفیت‌های وزارتخانه، دولت، بخش‌های عمومی و مردمی را بسیج کنیم تا نخست احصا کنیم وضعیت دسترسی دانش آموزان چگونه است و سپس از ظرفیت و امکانات آنها بهره‌مند شویم.