به گزارش ایران سپید هنوز صعود به قله 3130 متری پرسون در لواسانات در 22 آذر 98 خوب در خاطرمان هست. همان روز سرد پاییزی که در دشت هویج تا بالای زانو در برف فرو میرفتیم و توانستیم قله پرسون را فتح کنیم. برای زمستان برنامه های متعددی داشتیم. اما اتفاقات زمستان پارسال و به دنبال آن شیوع ویروس کرونا، همه آن برنامه ها را به هم ریخت. بهار آمد و ما که عاشق طبیعت بودیم با حسرت فراوان، بیقرار زدن به دل طبیعت بودیم. گه گاه برخی از بچه ها خودشان در گروه های سه نفری یا چهار نفری کوهپیمایی های سبک داشتند. اما مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید و روز کوهنورد، باز بهانه ای شد برای دور هم جمع شدن و دل به صخره های استوار کوه زدن. درست مانند اسم گروهمان که کوهنوردان استوار است. با رعایت تمام پروتکل های بهداشتی، جمعه 2 آبان روز صعود به قله کلون بستک در نظر گرفته شد. جمعه ساعت 4 صبح از مجموعه هرندی به راه افتادیم. همه اعضای گروه که تعدادشان به 17 نفر می رسید و 8 نفر از آنها از نابینایان و کم بینایان بودند، در ایستگاه دروازه دولت به سایر اعضای گروه پیوستند و ساعت 4.30 دقیقه صبح، راهی منطقه فشم، سپس شمشک و گردنه دیزین شدیم. ساعت 6.45 دقیقه صبح است که به پارکینگ اول گردنه دیزین در ارتفاع 3227 متر می رسیم. پیش از حرکت، استاد رفیعی لیدر گروه پیش بینی می کند برای فتح قله کلون بستک که در ارتفاع 4180 متری قرار دارد، چهار ساعت و نیم پیمایش در پیش داشته باشیم. اعضای گروه خود را معرفی می کنند و دکتر شمس، همنوردان افراد نابینا را مشخص می کند. دمای هوا در این ساعت منفی دو درجه سانتیگراد است و نسیم سرد صبحگاهی گونه هایمان را نوازش می دهد. ساعت 6.55 دقیقه به راه می افتیم و پس از اینکه کمی ارتفاع می گیریم، برفی که روز های قبل باریده، زیر پایمان حس می شود. ساعت 8.10 دقیقه در گوسفندسرا برای خوردن صبحانه توقف می کنیم. ساعت 8.30 دقیقه، مجدداً به راه می افتیم. در طول مسیر، گاهی سایه می شود و گاهی آفتاب که گرمای مطبوعی دارد، روح و جانمان را جلا می دهد. در ساعت 9 صبح و در ارتفاع 3700 متری، برای خوردن آب و هم هوایی توقف کوتاهی می کنیم و خود را برای نبرد با سنگ های لرزان و صخره هایی که پیش از قله قرار دارند آماده می کنیم. هر طور که بود، از سنگ های لغزان گذر می کنیم و در ساعت 9.45 دقیقه، ارتفاع سنج ارتفاع 3900 متری را نشان می دهد. باز هم توقف کوتاهی می کنیم و در ساعت 10.10 دقیقه، به ارتفاع چهار هزار متری می رسیم. برخی اعضای گروه کمی خسته شده اند و 10 ماه دوری از صعود حرفه ای، آنها را دچار افت بدنی کرده است. دکتر شمس برای اینکه اعضای گروه انگیزه رسیدن به قله را داشته باشند، می گوید تنها 15 دقیقه تا قله مانده اما استاد رفیعی می گوید 45 دقیقه تا قله راه داریم و تا ساعت 11، همگی به قله خواهیم رسید. پیش بینی استاد و درایت ایشان، سبب می شود تا ساعت 11.10 دقیقه صبح، همه اعضای 17 نفره گروه به ارتفاع 4180 متری یعنی نقطه پایانی این صعود برسند و قله کلون بستک هم تسلیم اراده عاشقانی شد که پس از ماه ها انتظار به محبوبشان رسیدند. دمای هوا طبق پیش بینی های وبسایت های هواشناسی در این ساعت 6 درجه سانتیگراد زیر صفر است، اما آنقدر سرمست صعود به یکی دیگر از قلل چهار هزار متری البرز مرکزی هستیم که دیگر سرمای هوا را حس نمی کنیم. پس از گرفتن عکس های یادگاری، ساعت 11.50 دقیقه قله را ترک می کنیم و ساعت 15.30 دقیقه ظهر، مجدداً به راهدارخانه پیست اسکی دیزین در ارتفاع 3280 متری می رسیم. قدمسنج اپلیکیشن های اندرویدی به ما می گویند در مجموع، بیش از 16 هزار قدم را طی کرده ایم و مسافت سنج سایت های اینترنتی مسیر رفت و برگشت به قله کلون بستک از گردنه دیزین را بالغ بر 7 کیلومتر اعلام می کنند. هر چه که بود، کوهنوردی با ماسک هم لذت خاص خود را دارد و این صعود خاطره انگیز کمی از آلام این روز های غمبار را زدود و از بین برد. به امید روزی که کرونا به طور کامل سرزمین و این کره خاکی را ترک کند تا یک بار دیگر همه با هم و بی دغدغه دست در دست هم، به جنگ کوه و سنگ و صخره برویم و با هوای پاک کوهستان و سکوت آرامش بخشَش، عاشقی کنیم.

امیر سرمدی